Ενδεχομένως να δυσκολευόμαστε να το καταλάβουμε εάν δεν μας αφορά προσωπικά, όμως είναι γεγονός πως τα μεγάλα και πεταχτά αφτιά προκαλούν συχνά σημαντική ψυχολογική επιβάρυνση στον άνθρωπο που τα φέρει και μάλιστα μεγαλύτερη από αυτήν που αντιλαμβάνονται οι συγγενείς και οι φίλοι του. Η ορατή βελτίωση στην εμφάνιση –αλλά και την ψυχολογία– που παρατηρείται μετά την ωτοπλαστική είναι εντυπωσιακή, γεγονός που καθιστά την εν λόγω επέμβαση εξαιρετικά ανταποδοτική, τόσο για τον ίδιο τον ασθενή και την οικογένειά του όσο και για το χειρουργό που την πραγματοποιεί, καθώς βλέπει την ευχάριστη αλλαγή που μπορεί να προσφέρει στη ζωή ενός ανθρώπου.
Το πρόβλημα
Η προδιάθεση για πεταχτά αφτιά είναι κληρονομική, αλλά με ποικίλο βαθμό διείσδυσης των γονιδίων από γενιά σε γενιά. Ακόμα και αν μόνο το ένα αφτί πετάει υπερβολικά, συχνά χρειάζεται να διορθωθούν και τα δύο ώστε να επιτευχθεί ένα όμορφο και συμμετρικό αισθητικό αποτέλεσμα. Όταν πρόκειται για παιδιά, η επέμβαση προτείνεται πριν από την έναρξη της σχολικής ηλικίας, προκειμένου να προφυλαχθούν από τα πειράγματα και τα υποτιμητικά σχόλια που μπορεί να τραυματίσουν την ψυχολογία και την αυτοπεποίθησή τους. Άλλωστε, το αφτί φτάνει στο 90% του τελικού του μεγέθους κατά τα πρώτα 5-6 χρόνια της ζωής του ανθρώπου, επομένως από αυτή την ηλικία και μετά η ωτοπλαστική μπορεί να πραγματοποιηθεί με ασφάλεια.
Η λύση
Η επέμβαση της ωτοπλαστικής έχει σχεδιαστεί για να τελειοποιεί την ανάπτυξη του αφτιού, σχηματίζοντας καλύτερα τις πτυχές του, φτιάχνοντας το περίγραμμά του και τοποθετώντας το πλησιέστερα στο κεφάλι. Η πτύχωση της ανθέλικας σχηματίζεται με την τοποθέτηση ραμμάτων στο χόνδρο του αφτιού. Στην κλασική ωτοπλαστική απαιτείται μια οπισθοωτιαία τομή, ώστε να αποκαλυφθεί ο ωτικός χόνδρος και να περαστούν οι ραφές. Στη διαδερμική ωτοπλαστική δεν υπάρχει τομή, αλλά οι ραφές περνούν διαδερμικά από την οπίσθια πλευρά του αφτιού, από όπου ειδικά ράμματα περνούν γύρω από τον ωτικό χόνδρο σε κατάλληλα σημεία, δημιουργώντας έτσι την πτύχωσή του. Όταν οι κόμποι σφίγγουν, το αφτί έχει ήδη σχηματιστεί και κινείται προς τα πίσω, προς το κεφάλι. Φυσικά ο εξειδικευμένος χειρουργός θα επιλέξει ποια από τις δύο μεθόδους ενδείκνυται για κάθε ασθενή. Επίσης, η διαδερμική μέθοδος για το σχηματισμό της ανθέλικας μπορεί να συνδυαστεί με τεχνικές που αφορούν στην υπερπλασία της κόγχης, του κεντρικού κυπελλοειδούς σχηματισμού του αφτιού, αλλά και τη σμίκρυνση του λοβίου. Μια σωστά μελετημένη επέμβαση ωτοπλαστικής οφείλει να έχει φυσικό αποτέλεσμα, το αφτί, δηλαδή, να μη φαίνεται ότι έχει χειρουργηθεί, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις αντρών, να μην κολλάει υπερβολικά στο κρανίο, να έχει παράλληλο άξονα με το οβάλ του προσώπου και ομαλή επιφάνεια. Η ωτοπλαστική δεν είναι επώδυνη επέμβαση και γίνεται με τοπική αναισθησία για τους ενήλικες. Απαιτείται μόνο ένας επίδεσμος σαν κορδέλα στο κεφάλι για την πρώτη εβδομάδα και στη συνέχεια μόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας για ένα μήνα. Σ.Α.
Ευχαριστούμε για τις πληροφορίες την Αργυρώ Κυπραίου χειρουργό ΩΡΛ, European and International Board of Certification Πλαστικής & Επανορθωτικής Χειρουργικής Προσώπου, διευθύντρια Τμήματος Λειτουργικής & Επανορθωτικής Χειρουργικής Ρινός Νοσοκομείου Μητέρα του ομίλου Υγεία. (faceanatomy.gr)