Αυτό το post διαβάζεται ιδανικά αν ακούς αυτό:
Τα καλοκαίρια είχαν πάντα μια ιστορία να μου διηγηθούν. Από την πρώτη μου κιόλας καλοκαιρινή ανάμνηση, ένα βιβλίο πρωταγωνιστούσε στις σκέψεις μου.
Τους χειμώνες δεν είχα όρεξη για επιπλέον διαβάσματα. Έφταναν και περίσσευαν τα σχολικά.
Αλλά το καλοκαίρι το μυαλό μου είχε το χρόνο και η φαντασία μου είχε τη διάθεση να πλάσει κάθε μια εικόνα που μου προσέφερε ΤΟ βιβλίο μου
Θα μπορούσα να πω ότι όλα ξεκίνησαν από τον μπαμπά μου, αλλά αυτό δεν είναι ακριβώς αλήθεια.
Όλα ξεκίνησαν μάλλον από την γιαγιά μου. Από τις δικές της ιστορίες που με κοίμιζαν στο πλάι της, κάτι ζεστά καλοκαιρινά βράδια που μύριζε ο τόπος γιασεμί.
Κι όταν οι δικές της ιστορίες για τον πόλεμο και την Κρήτη και τα ερωτικά ραβασάκια του 1940, τέλειωσαν, ένα βιβλίο είχε πάντα μια καινούρια ιστορία να πει.
Ακόμη και πριν μάθω καν να διαβάζω, την θυμάμαι να μου διαβάζει εκείνη βιβλία για μεγάλους. Τα παραμύθια ήταν για τους μικρούς κι εγώ στα 7 μου, είχα ήδη ακούσει πολλές ιστορίες για πριγκιποπούλες και γοβάκια και κακούς λύκους.
Και μετά, ένα καλοκαίρι, λίγο πιο μεγάλη, κάπου εκεί στα 11, ο μπαμπάς μου με πήρε μαζί του στην θρυλική και τεράστια για τα μάτια μου, έκθεση βιβλίου στο Πεδίον του Άρεως.
Τριγυρνούσαμε θαρρείς για ώρες ανάμεσα στα περίπτερα των διαφορετικών εκδόσεων κι εγώ κοντοστεκόμουν για να διαβάσω τις περιλήψεις απ’ όλα εκείνα τα βιβλία που μου τραβούσαν την προσοχή από τον τίτλο ή το εξώφυλλο. (Ναι, ναι ξέρω. Δεν είναι σωστό to judge a book by its cover but still.)
Έψαχνα με πολλή προσοχή και χρειαζόταν να είμαι απολύτως βέβαιη πριν κρατήσω ένα με σιγουριά στα χέρια μου και του φωνάξω «Μπαμπά! Εγώ ΑΥΤΟ θέλω.»
Κάπως έτσι γνώρισα την Ζωρζ Σαρρή και την Άλκη Ζέη και τον Αντώνη Δελώνη και κάπως έτσι αυτή η «εφηβική λογοτεχνία» με μπόλιαζε και με μεγάλωνε. Όλα ξεκίνησαν μάλλον από την γιαγιά μου. Από τις δικές της ιστορίες που με κοίμιζαν στο πλάι της, κάτι ζεστά καλοκαιρινά βράδια που μύριζε ο τόπος γιασεμί.
Κι όταν οι δικές της ιστορίες για τον πόλεμο και την Κρήτη και τα ερωτικά ραβασάκια του 1940, τέλειωσαν, ένα βιβλίο είχε πάντα μια καινούρια ιστορία να πει.
Ακόμη και πριν μάθω καν να διαβάζω, την θυμάμαι να μου διαβάζει εκείνη βιβλία για μεγάλους. Τα παραμύθια ήταν για τους μικρούς κι εγώ στα 7 μου, είχα ήδη ακούσει πολλές ιστορίες για πριγκιποπούλες και γοβάκια και κακούς λύκους.
Και μετά, ένα καλοκαίρι, λίγο πιο μεγάλη, κάπου εκεί στα 11, ο μπαμπάς μου με πήρε μαζί του στην θρυλική και τεράστια για τα μάτια μου, έκθεση βιβλίου στο Πεδίον του Άρεως.
Τριγυρνούσαμε θαρρείς για ώρες ανάμεσα στα περίπτερα των διαφορετικών εκδόσεων κι εγώ κοντοστεκόμουν για να διαβάσω τις περιλήψεις απ’ όλα εκείνα τα βιβλία που μου τραβούσαν την προσοχή από τον τίτλο ή το εξώφυλλο. (Ναι, ναι ξέρω. Δεν είναι σωστό to judge a book by its cover but still.)
Έψαχνα με πολλή προσοχή και χρειαζόταν να είμαι απολύτως βέβαιη πριν κρατήσω ένα με σιγουριά στα χέρια μου και του φωνάξω «Μπαμπά! Εγώ ΑΥΤΟ θέλω.»
Κάπου εκεί δίπλα στα βιβλία της Ζέη ανήκει και το «Καπλάνι της βιτρίνας» που είμαι να σκάσω που δεν το βρήκα, αλλά αυτό δεν αλλάζει με τίποτα το ότι με την αδερφή μου ρωτούσαμε κι εμείς τα βράδια η μία την άλλη, «Ευ-Πό? Λυ-Πό?» και το κάνουμε καμιά φορά και τώρα με τον Άλεξ.
Φιλία, έρωτας, απογοητεύσεις, επιτυχίες. Ανατριχίλες. (κυριολεκτώ και αγαπώ)
(Σημείωση φυτού: Υπήρχαν φορές που όταν ήμουν προς το τέλος μιας «Ανατριχίλας» έπαιρνα μαζί μου το βιβλίο στο σχολείο και δεν κατέβαινα στην αυλή την ώρα του διαλείμματος απλά και μόνο για να προλάβω να το τελειώσω. Get a life moments.)
Αν δεν είχα αυτά τα βιβλία δεν θα μεγάλωνα ποτέ. Δεν θα έβγαινα ποτέ από το καβούκι μου. Θα παρέμενα ντροπαλή και σιωπηλή στα εσωτερικά μου δράματα, νομίζοντας ότι μόνο εγώ πέρασα εφηβεία και κανένας άλλος.
Γιατί από την μία όλα όσα διάβαζα μου έδειχναν ότι οι άνθρωποι είναι τρωτοί, κάνουν λάθοι, αποτυγχάνουν αλλά συνεχίζουν, προσπαθούν και εξελίσσονται και από την άλλη μάθαινα κι εγώ έναν τρόπο να εκφραστώ επιτέλους.
Ήμουν blogger από τα 10 μου.
Περίπου δηλαδή.
Ξεκίνησα με «Αγαπητό Ημερολόγιο» και καταπληκτικά ντροπιαστικές περιγραφές της καθημερινότητάς μου,
και συνέχισα πάνω σε κάθε επιφάνεια χαρτιού βρισκόταν μπροστά μου, όταν ήμουν συναισθηματικά φορτισμένη.
Τι “Beverly hills” και τι Παπακαλιάτη μου λες? ‘Αμα σου διαβάσω τον πόνο των 15 μου ετών θα βουρκώσεις.. πιθανότατα από τα γέλια, αλλά ας είναι..
Τα έχω όλα κρατημένα.
Από το πρώτο! 1994
μέχρι..
2001
(με κολάζ που είχα φτιάξει γεμάτο υπονοούμενα για τα χέρια και τα μάτια που δεν θέλω να το πιάσουν και να το δουν.. νταξ άμα σας λέω Παπακαλιάτης δεν με πιστεύετε)
2003
2005
2006
Μέχρι που το 2008 κάθησα κι έφτιαξα το δικό μου τσουρούτικο βιβλιαράκι.
Εξώφυλλο, οπισθόφυλλο όμπρε, με δεμένες με σπάγγο σελίδες και πολύ πόνο για ακόμη μια φορά.
Όλα ρέουν στο αίμα μας.
Ο μπαμπάς “blogger” από την Τρίτη δημοτικού (1966)
(και κανονικός συγγραφέας στα 20, εκδίδοντας 4 βιβλία παρακαλώ, κανονικά. Όχι DIY σαν το δικό μου)
Και η γιαγιά μου “travel blogger” από πάντα της.
Όταν τελείωσαν οι ιστορίες της γιαγιάς, και όταν ήμουν μεγάλη πια για να μου διαβάζει εκείνη. Όταν τα καλοκαίρια δούλευα και δεν προλάβαινα να πάω με τον μπαμπά μου στην έκθεση βιβλίου, άρχισα ένα δικό μου παιχνίδι.
Κάθε καλοκαίρι είχε ένα concept ή έναν συγγραφέα που αφοσιωνόμουν στο έργο του.
Το 2006 η Καλλιόπη μου πρότεινε να διαβάσω Μαργαρίτα Καραπάνου. Με είχε κοιτάξει όλο νόημα και μου είχε πει «Νομίζω θα σου αρέσει». Και τα διάβασα όλα τα βιβλία της. Την λάτρεψα από την πρώτη γραμμή του «Η Κασσάνδρα και ο Λύκος» που είναι μέχρι σήμερα το πιο αγαπημένο μου ελληνικό βιβλίο.
Η γραφή της είναι σκοτεινή, κοφτή και ειλικρινής με έναν τρόπο που με στιγμάτισε. Κι αν πει κάποιος ότι δεν ταιριάζει στο καλοκαίρι, αρκεί να το δοκιμάσετε για να δείτε την μαγεία της.
Το 2007 η μαγεία ήταν κυριολεκτικά το ζητούμενο και ο Harry Potter μπήκε στην ζωή μου κάπως καθυστερημένα αλλά θα μείνει για πάντα.
7 βιβλία αχόρταγα διαβασμένα από το καλοκαίρι μέχρι τον χειμώνα χωρίς σταματημό.
Και δεν θέλω «μα μου σου ξου του – αυτά είναι για παιδάκια.» Ο Harry είναι φίλος μου και δεν σηκώνω κουβέντα.
Το καλοκαίρι του 2008 ήταν η σειρά του Jeffrey Eugenides. Πρόλαβα να διαβάσω τις «Αυτόχειρες Παρθένους» και το “Middlesex” για το οποίο δούλευε και ερευνούσε 9 ολόκληρα χρόνια. Και φαίνεται!
Γιατί σε μεταφέρει με τέτοια λεπτομέρεια στο παρελθόν που είναι σαν να έχεις ζήσει 3 ζωές διαβάζοντάς το. Σαν να έχεις προλάβει όλες τις δεκαετίες από το 1920 και μετά.
Το 2009 σκοτείνιασα για τα καλά. “Trainspotting” και τα μυαλά στα κάγκελα.
Αν είχα σοκαριστεί μια φορά με την ταινία, με το βιβλίο τρελάθηκα.
Και επειδή υπήρχε κίνδυνος να βαφτώ μπλέ και να πεταχτώ στην θάλασσα, έσπασα την κατάθλιψη με γνήσιο γέλιο –πολλές φορές και τρανταχτό- με τον υπέροχα-ιδιοφυή-να-αγοράσετε-τώρα-όλα-τα-βιβλία-του David Sedaris!
Lol-ing για πάντα!!
Ή τουλάχιστον μέχρι το 2010 που μου κόπηκε κάπως το γέλιο και ξεβράστηκα στα ρηχά. Ή βούτηξα στα πολύ βαθιά. Oh well. Ανάλογα πώς θα το δει κανείς. Πάντως εγώ δούλευα όλο εκείνο το καλοκαίρι και δεν έκανα ούτε μισή μέρα διακοπούλες και το μόνο που μπορούσα ήταν να μαζεύω εικόνες για έμπνευση από συγκλονιστικά coffee table books για μόδα που έβρισκα σε προσφορές.
Πέρυσι η ζωή ήταν καλύτερη και εγώ επέστρεψα στο παιχνίδι μου, με έναν πολυγραφότατο, παρανοϊκό και άρα αυτόματα ιδανικό για καλοκαιρινή ανάγνωση συγγραφέα, τον Chuck Palahniuk.
Ναι αυτός ο άνθρωπος έχει γράψει το “Fight Club”, το οποίο μοιάζει με απλή οδοντόκρεμα μπροστά στα υπόλοιπα έργα του. Φυσικά δεν έχω προλάβει να τα διαβάσω όλα γι' αυτό έπεται «Round 2 - Palahniuk» εφέτο!!
Και ανυπομονώ!
Ανυπομονώ για εκείνον τον ενθουσιασμό που με πιάνει κάθε φορά που θα βρω ευκαιρία να βουτήξω μόνη μου στις γραμμές. Κάθε φορά που θα μπορέσω να σχηματίσω τις εικόνες που διαβάζω, στο μυαλό μου.
Γιατί τότε είμαι πλούσια. Τότε γυρίζω όλη την γη. Γεμίζω εμπειρίες. Αλλάζω προσωπικότητες. Παίζω με το σύμπαν μου και παραδίνομαι σε όποιο συναίσθημα υπάρχει εκεί για να με παρασύρει.
Τότε γίνομαι ξανά μικρό παιδί. 7 χρονών, που βαριέται τα παραμύθια και προτιμάει ιστορίες για μεγάλους. Και τις διαβάζω όλες με τον ρυθμό που θα μου της διηγιόταν η γιαγιά μου.
Και είναι σαν να τις ακούω από την φωνή της, ξαπλωμένη στο κρεβατάκι δίπλα της, με τον ανεμιστήρα να δροσίζει το προσωπό μου.
Και τότε μυρίζει ξανά γιασεμί.
boo!
Previous:
Mary-Land Blog: Ep.46 “The one about food and love”
Mary-Land Blog: Ep.45 “The one we learn to fly”
Mary-Land Blog: Ep.44 “The one for my VMA history”
Mary-Land Blog: Ep.43 «The one for the people who rule the world»
Mary-Land Blog: Ep. 42 “The one I wish for change"
Mary-Land Blog: Ep.41 “The one with my favorite words”
Mary-Land Blog: Ep.40 “The one I’m going in circles”
Mary-Land Blog: Ep. 39 “The one with the best Hanson song”
Mary-Land Blog: Ep. 38 + 1/4 "The one for good luck"
Mary-Land Blog: Ep.38 “The one AFTER the moving”
Mary-Land Blog: Ep. 37 “The one for the moving”
Mary-Land Blog: Ep. 36 “The one for the day after”
Mary-Land Blog: Ep.35 “The one for my girls (PLUS the 1st challenge update!)”
Mary-Land Blog: Ep. 34 “The one with The Ultimate Challenge”
Mary-Land Blog: Ep. 33 “The one with the Great Adventure on the Great Saturday”
Mary-Land Blog: Ep. 32 “The one I was a 17 again”
Mary-Land Blog: Ep.31 “The one with the 2,5 million calories”
Mary-Land Blog: Ep. 30 “The one with my inspirations”
Mary-Land Blog: Ep.29 “The one for the toast.. the French toast.”
Mary-Land Blog: Ep.28 “The one for the worst guy alive”
Mary-Land Blog: Ep. 27 “The one with the little good girls gone bad”
Mary-Land Blog: Ep. 26 “The one for the lips”
Mary-Land Blog: Ep. 25 “The one that wasn’t mine”
Mary-Land Blog: Ep. 24 “The one where we have to keep walking”
Mary-Land Blog: Ep.23 “The one for McQueen”
Mary-Land Blog: Ep. 22 “The one on the road”
Mary-Land Blog: Ep.21 “The one on the pole. (Not the North)”
Mary-Land Blog: Ep.20 “The one with the mixed feelings”
Mary-Land Blog: Ep.19 “The one I got spiritual”
Mary-Land Blog: Ep.18 “The one with my 11 lists for 2011” Part 2
Mary-Land Blog: Ep.18 “The one with my 11 lists for 2011” Part 1
Mary-Land Blog: Ep. 17 “The one with the time machine”
Mary-Land Blog: Ep. 16 «The one with everything I LOVE right now»
Mary-Land Blog: Ep. 15 “The one with the prom dress”
Mary-Land Blog: Ep. 16 «The one with everything I LOVE right now»
Mary-Land Blog: Ep. 15 “The one with the prom dress”
Mary-Land Blog: Ep. 14 “The one with all the lost moments”
Μaryland blog ep. - : "The one I didn't want to write"
Maryland Blog ep. 13: "The sweet one"
Mary-Land blog: ep.12 “The one at my grandma’s place”
Mary-Land Blog ep. 11 “The one with the bad hair days”
Mary-Land Blog Ep. 10 “The one where we still hope”
Mary-Land blog: Ep. 9 “The one with the great return”
Mary-Land blog: Ep. 8 “The one where everyone was #iSad”
Maryland: Episode 7 "The one with all the free stuff"
Mary-Land blog: Ep. 6 “The one with the first Autumn rain”
Maryland blog: The one with ALL the clutches
Mary-Land Episode 4 "The One near Alexanderplatz"
Mary-Land blog: Episode 3 "The one I was Naked"
Maryland: Episode 2 "The one in London"
Mary-Land: Εpisode 1
Μaryland blog ep. - : "The one I didn't want to write"
Maryland Blog ep. 13: "The sweet one"
Mary-Land blog: ep.12 “The one at my grandma’s place”
Mary-Land Blog ep. 11 “The one with the bad hair days”
Mary-Land Blog Ep. 10 “The one where we still hope”
Mary-Land blog: Ep. 9 “The one with the great return”
Mary-Land blog: Ep. 8 “The one where everyone was #iSad”
Maryland: Episode 7 "The one with all the free stuff"
Mary-Land blog: Ep. 6 “The one with the first Autumn rain”
Maryland blog: The one with ALL the clutches
Mary-Land Episode 4 "The One near Alexanderplatz"
Mary-Land blog: Episode 3 "The one I was Naked"
Maryland: Episode 2 "The one in London"
Mary-Land: Εpisode 1
Aπαγορεύεται η οποιαδήποτε αναπαραγωγή, αντιγραφή, αναδημοσίευση, ανάρτηση ή μεοποιοδήποτε τρόπο χρήση των κειμένων της ιστοσελίδας. Οι παραβάτες θα διώκονται σύμφωνα με τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και τον ποινικό κώδικα.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
