Mary-Land Blog: Ep. 39 “The one with the best Hanson song”

Η Μαίρη Συνατσάκη περνάει την εβδομάδα με τον Tarkovsky και το μωρό της Rosemary... Τι συμβουλές δίνει για τις Πανελλήνιες; <br />

ΓΡΑΦΕΙ: ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΡΑΝΖΟΓΙΑΝΝΗ published 22 Μαϊ. 12 (11:47)

Ο τίτλος αυτού του post δεν θα έχει κανένα νόημα αν δεν ακούσετε το καλύτερο και πιο αδικημένο κομμάτι των Hanson. (ναι είναι αυτοί που έλεγαν το “Mmmmbop”) Μην ρωτάτε πως μου ήρθε.

Σας αγαπώ προκαταβολικά.



Το ξυπνητήρι χτύπησε στις 06:00. Τέτοιες μέρες πριν κάποια χρόνια ξυπνούσα στις 04:00 για την τελευταία επανάληψη.

Τρίτη Λυκείου- Πανελλήνιες- είμαι σχεδόν σίγουρη ότι έγραφα Ιστορία.

Σήμερα έχω να γράψω post, για κάτι ιστορίες που έχω δει σε ταινίες.

Και οι ταινίες της 250άδας για την προηγούμενη εβδομάδα ήταν όλες μία και μία! (και μία και μία και μία και μία και μία, σύνολο 7)

Ξέρω περνάτε τα δικά σας ζόρια τώρα αλλά κι εγώ είχα να δω Tarkovsky! (…)

No.232: “Stalker” (1979) του Andrei Tarkovsky στα ρώσικα -φυσικά- και με διάρκεια 2 ώρες και 34 λεπτά –και πάλι καλά να λέω-. Ξεκίνησα Δευτέρα και είδα το πολυπόθητο



το Σάββατο.

Φταίω κι εγώ που ήμουν τόσο αισιόδοξη ότι θα τα καταφέρω με την μία. Αλλά πού? Αυτοί –δηλαδή οι 3 πρωταγωνιστές μπήκαν σε ένα βαγόνι και έφτασαν κάπου που μετά προχωρούσαν, και προχωρούσαν και προχωρούσαν...



κι εγώ νανουριζόμουν. Έλεγα δεν πειράζει. Κάτσε να δω το νούμερο 231 και επιστρέφω.

No.231: “The Celebration” (1998) Σαν από κατάρα δεν μπορούσα με τίποτα να βρω αυτήν την ταινία, που κανονικά λέγεται «Festen» και είναι σουηδική και η μόνη εκδοχή που υπάρχει είναι με κάτι ολλανδικούς υπότιτλους. Χμ.

Έμοιαζα καταδικασμένη να γυρίσω στο “Stalker” και είχα και το μπαίλντισμα της πρώτης σφοδρής αποτυχίας σε αναζήτηση ταινίας. Αλλά δεν θα λύγιζα τόσο απλά. Είπα δεν πειράζει.

Κάτσε να δω το νούμερο 230 και επιστρέφω.

No.230: “Tokyo Story” (1953) με τον ιαπωνέζικο τίτλο “Tokyo Monogatari” και ευτυχώς με αγγλικούς υπότιτλους.

Αργούτσικο, αλλά με φοβερή μουσική, μιλάει για την αποξένωση μέσα στην οικογένεια με τον ιαπωνέζικο τρόπο. Δηλαδή χωρίς πολλά πολλά δράματα και μανούρες. Δηλαδή “όχι σαν ελληνική οικογένεια”. Δηλαδή αυτή η μάνα και αυτός ο πατέρας πάνε από το χωριό στην πόλη για να βρεθούν ξανά με τα παιδιά τους, και τα παιδιά τους σκασίλα τους και οι γονείς δεν έχουν πού να μείνουν αλλά δεν τους πειράζει και θεωρούν ότι είναι τυχεροί γιατί τα παιδιά τους θα μπορούσαν να είναι και πολύ χειρότερα.



Μα στάκα μισό λεπτό!

Θέλεις να μου πεις ότι 3 μέρες τώρα παλεύω με ρώσικο, σουηδικό και ιαπωνέζικο κινηματογράφο? Τι στο καλό? Έχει πάθει Eurovision και το challenge μου?

BTW «Καλή επιτυχία Έλλαδα. Καλή επιτυχία Κύπρο»

Σε άλλα νέα. Ξαναέβαλα λίγο “Stalker” ξανακοιμήθηκα, το ξαναπαράτησα, είπα δεν πειράζει, κάτσε να δω το νούμερο 229 και επιστρέφω.

No.229: “The man who shot Liberty Valance” (1962) Κυρίες και κύριοι το πρώτο μου western. Μόλις είδα να ξεκινάει έτσι,



με αυτήν την γραμματοσειρά, αυτήν την ταμπέλα και τον John Wayne, σκέφτηκα πως αυτή η εβδομάδα πάει για πανωλεθρία γιατί στο τέλος θα έχω καταφέρει να δω 1,5 ταινία.

Αλλά πραγματικά ήταν πολύ ωραίο. Τύπου περιπέτεια αλλά αρκετά τρυφερό. Με πολλά πιστολίδια που ακουγόντουσαν σαν «πίου πίου πίου» και όχι κανονικά «μπανγκ, μπανγκ, μπανγκ» και με τρελές καπελαδούρες statement που πολύ με διασκέδαζαν.



Είχα αναθαρρήσει. Είπα να ξαναβάλω λίγο “Stalker”. Ξανακοιμήθηκα. Χωρίς πολλή σκέψη πέρασα στο νούμερο 228 και θα επέστρεφα..

No.228: “Rosemary’s Baby” (1968) Ωχ. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο είχα στο μυαλό μου αυτήν την ταινία σαν συγκλονιστικά τρομαχτική. Σίγουρα θα φταίει η μαμά μου γι' αυτό, αλλά δεν θυμάμαι πώς και γιατί. Πάντως εγώ είχα φροντίσει να είναι πρωί για να την δω. Δεν είναι να παίζεις με τα θρίλερ.

*κότα

Όλα πήγαιναν μια χαρά!

Σχεδόν δηλαδή, γιατί η ταινία αρχίζει με την μετακόμιση των πρωταγωνιστών σε ένα καινούριο σπίτι και είχα μετακομίσει κι εγώ πριν δύο επΕΙσόδΙα αν θυμάστε..

και την λένε και RoseMARY την καημενούλα στο έργο και με λένε και μένα Mary αν θυμάστε..

και άθελά μου έκανα παραλληλισμούς

*κότα

Εγώ βασικά περίμενα να δω την μετάβαση της Mia Farrow από το καρέ στο συγκλονιστικό κοντό που της δημιούργησε ο ίδιος ο Vidal Sassoon παρακαλώ! Αλλά όταν συνέβη αυτό, όλοι της έλεγαν στην ταινία ότι είναι χάλια και είναι το μεγαλύτερο λάθος που έχει κάνει στην ζωή της να κόψει έτσι τα μαλλιά της και κάτι τέτοια και πραγματικά απόρησα με το πόσο προχώ ήταν ο Vidal που δεν τον ένοιαζε να τον κράζουν έτσι στην ταινία.



Εύγε.

Τελικά το πιο τρομαχτικό απ’ όλα ήταν η καταπληκτική ομοιότητα στο look της κακιάς γειτόνισσας με το δικό μου στην φωτογράφηση που κάναμε με την Τάμτα για το Hello.




Γιατιιιιιιιιιιιιι???

Χιχιχιχιχιχχιχι

Και επειδή ήμουν σε τρελή εγρήγορση και όπως σας είπα νωρίτερα ήταν πρωί ξαναέβαλα το “Stalker”και ΔΕΝ με πήρε ο ύπνος. Επαναλαμβάνω ΔΕΝ με πήρε ο ύπνος και το τέλειωσα!!! ΓΙΟΥΧΟΥ!

και είχαν μείνει δύο ταινίες και μια Κυριακή για να τελειώσει η ταινιακή εβδομάδα μου με το

No.227: “Ip Man” (2008) Άπω Ανατολή ξανά αλλά Χονγκ Κονγκ αυτήν την φορά και πολύ πολεμικές τέχνες. Πολύ όμως.

Πολύ.

Και το No.226: “Rope” (1948) του Hitchcock που τον αγαπώ και πρέπει να δείτε σίγουρα τις ταινίες του. Μα πραγματικά πού το έχετε ξαναδεί, να ξεκινάει ταινία την στιγμή του φόνου. Έτσι χύμα. Χωρίς πολλά πολλά.

Πρώτο καρέ αυτό:



Και φοβερά καλοντυμένο cast.



Και πάπαλα μια ακόμη εβδομάδα του challenge..

Για να έρθει Δευτέρα και να ξυπνήσω στις 06:00 όπου τέτοιες μέρες πριν κάποια χρόνια ξυπνούσα στις 04:00 για την τελευταία επανάληψη. Τρίτη Λυκείου- Πανελλήνιες- σαν αυτές που ξεκινήσατε να γράφετε πολλοί από εσάς.

Με κίνδυνο να αποχωρήσετε πανηγυρικά από την Mary-land και να μην ξαναπατήσετε το πόδι σας, θέλω να σας παραδεχτώ κάτι για το οποίο με βρίζει κάτι εκατομμύρια χρόνια τώρα, όλος ο φιλικός μου περίγυρος.

Για μένα, η περίοδος των Πανελληνίων ήταν μια από τις καλύτερες της ζωής μου!

(Θα περιμένω τώρα λίγο μέχρι να πάτε κουζίνα και να φέρετε να πετάξετε κάτι στην οθόνη.)

(Θα περιμένω να φέρετε κι ένα βετέξ για να καθαρίσετε αυτό που πετάξατε στην οθόνη.)

(Θα συνεχίσω τώρα)

Εκείνες τις 15 ημέρες, ήμουν συγκλονιστικά αγχωμένη, φοβερά δημιουργική, σε τρελή εγρήγορση και τελικά περνούσα αξέχαστα.

(Έλα... σταματήστε να πετάτε πράγματα.)

Δεν το λέω σαν γιαγιά που θυμάται τα παλιά. Αν πάρετε λίγο χρόνο και δείτε συνολικά την τωρινή σας κατάσταση (όχι μόνο αν είσαστε σε φάση εξετάσεων, αλλά γενικότερα σε κάποια πολύ πιεστική περίοδο) θα αντιληφθείτε ότι το σώμα σας και το πνεύμα σας είναι τώρα έτοιμα να τα ζορίσετε και να τα ξεζουμίσετε για να σας χαρίσουν την καλύτερη τους απόδοση, αρκεί να τα εκμεταλλευτείτε και να τα προστατεύσετε.

Δηλαδή αν δείτε το ποτήρι μισογεμάτο, και φτιάξετε ένα προγραμματάκι και τρώτε σωστά και μπείτε σε mood ότι τώρα αυτό που κάνετε έχει και την πλάκα του, νομίζω θα είναι λιγότερο χάλια.

Γενικά το παραπάνω μοτίβο, κάνει αρκετά πράγματα λιγότερο χάλια.

Και σε λίγα χρόνια θα τα θυμόμαστε αυτά και θα γελάμε. Και θα μας λείπουν. Όσο κι αν δεν το πιστεύετε.

Γιατί έτσι είναι η ανθρώπινη φύση.

Νοσταλγική.

Αλλιώς δεν μπορώ με τίποτα να εξηγήσω την πιο ΑΧΡΗΣΤΗ αγορά που έχω κάνει στην ζωή μου και δεν είναι άλλη από αυτήν την θήκη-μπακατέλα για το κινητό μου.



Δηλαδή περάσα όλο τα late ‘90s περιμένοντας πότε θα βγει το πιο καινούριο, πιο τέλειο, πιο μικρό, πιο ελαφρύ κινητό, για να έρθω τώρα στα 2012 και να αγοράσω ΑΥΤΗΝ την θήκη με την οποία δεν μπορώ να βγάλω φωτογραφίες, δεν μπαίνει το hands free ούτε και ο φορτιστής αλλά..





Νοσταλγοί.

Τι να πεις.

Είναι η μοίρα μας.

boo!



Previous:

Mary-Land Blog: Ep. 38 + 1/4 "The one for good luck"
Mary-Land Blog: Ep.38 “The one AFTER the moving”
Mary-Land Blog: Ep. 37 “The one for the moving”
Mary-Land Blog: Ep. 36 “The one for the day after”
Mary-Land Blog: Ep.35 “The one for my girls (PLUS the 1st challenge update!)”
Mary-Land Blog: Ep. 34 “The one with The Ultimate Challenge”
Mary-Land Blog: Ep. 33 “The one with the Great Adventure on the Great Saturday”
Mary-Land Blog: Ep. 32 “The one I was a 17 again”
Mary-Land Blog: Ep.31 “The one with the 2,5 million calories”
Mary-Land Blog: Ep. 30 “The one with my inspirations”
Mary-Land Blog: Ep.29 “The one for the toast.. the French toast.”
Mary-Land Blog: Ep.28 “The one for the worst guy alive”
Mary-Land Blog: Ep. 27 “The one with the little good girls gone bad”
Mary-Land Blog: Ep. 26 “The one for the lips”
Mary-Land Blog: Ep. 25 “The one that wasn’t mine”
Mary-Land Blog: Ep. 24 “The one where we have to keep walking”
Mary-Land Blog: Ep.23 “The one for McQueen”
Mary-Land Blog: Ep. 22 “The one on the road”
Mary-Land Blog: Ep.21 “The one on the pole. (Not the North)”
Mary-Land Blog: Ep.20 “The one with the mixed feelings”
Mary-Land Blog: Ep.19 “The one I got spiritual”
Mary-Land Blog: Ep.18 “The one with my 11 lists for 2011” Part 2
Mary-Land Blog: Ep.18 “The one with my 11 lists for 2011” Part 1
Mary-Land Blog: Ep. 17 “The one with the time machine”
Mary-Land Blog: Ep. 16 «The one with everything I LOVE right now»
 Mary-Land Blog: Ep. 15 “The one with the prom dress”
Aπαγορεύεται η οποιαδήποτε αναπαραγωγή,αντιγραφή, αναδημοσίευση, ανάρτηση ή με οποιοδήποτε τρόπο χρήση των κειμένων της ιστοσελίδας. Οι παραβάτες θα διώκονται σύμφωνα με τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και τον ποινικό κώδικα.

Tags