(Αυτό το post διαβάζεται καλύτερα αν ακούς αυτό: Pink Floyd - Comfortably Numb)
Μου αρέσουν τα μεγάλα όνειρα, τα σχέδια, οι στόχοι. Υπάρχουν φορές –ειδικά σε ώρα τρελής κίνησης, μέσα στο αυτοκίνητο- που μπορώ να περάσω πανέμορφα στο μυαλό μου, σχεδιάζοντας ένα ταξίδι, καταστρώνοντας έναν στόχο, ζώντας εικονικά την πραγματοποίηση ενός ονείρου..
(‘Η τραγουδώντας σε έξαλλη κατάσταση, αλλά ντρέπομαι να σας δείξω υλικό από αυτό. Ναι. Έχω υλικό από αυτό.)
Αλλά μετά τσαντίζομαι. Γιατί καμιά φορά καταλαβαίνω ότι απλά περνάμε όλη μας την καθημερινότητα, περιμένοντας να ζήσουμε ΕΚΕΙΝΟ το ταξίδι. ΕΚΕΙΝΕΣ τις διακοπές το καλοκαίρι. ΕΚΕΙΝΟ το βράδυ Σαββάτου.
Περιμένουμε..
Και στο τώρα, μπορεί να βουλιάζουμε στην καθημερινότητα. Στη μιζερίτσα. Στη ρουτίνα.
Ξεχνάμε ότι αν το θέλουμε, ΑΥΤΟ το πρωι, κι ας είναι ξέρω ’γω Τρίτη, μπορούμε να κάνουμε κάτι ξεχωριστό.
Να ξυπνήσουμε μία ώρα νωρίτερα για να φτιάξουμε τρελό πρωινό και να παριστάνουμε ότι είμαστε διακοπές σε 5άστερο ξενοδοχείο!
Ξεχνάμε ότι αντί να περιμένουμε στωικά να χτυπήσει το τηλέφωνο -γιατί έτσι λένε τα περιοδικά ότι είναι το σωστό, -να πάρει πρώτα ο άλλος κι όχι εμείς-, μπορούμε απλά ν’ αρπάξουμε με μανία το ακουστικό και να σχηματίσουμε τον αριθμό που μας καίει.
Από την μία περιμένουμε την επόμενη, μεθεπόμενη –ποτέ- Δευτέρα για να φροντίσουμε τον εαυτό μας και να κάνουμε λίγη γυμναστική και δίαιτα και από την άλλη περιμένουμε να αποκτήσουμε τις τέλειες αναλογίες, για να μας αξίζει να φάμε το αγαπημένο μας γλυκό. #ysteria
Περιμένουμε τη σύνταξη (αν υπάρχει ακόμη αυτή..) για να ζήσουμε ελεύθερα τη ζωή μας.
Περιμένουμε να βρεθεί μαγικά ο «ελεύθερος χρόνος» για να ξεκινήσουμε το χόμπι που πάντα θέλαμε.
Περιμένουμε τη μεγάλη στιγμή, τη φαντασμαγορική, για να πούμε «Σ’αγαπάω» ενώ το νιώθουμε τώρα!
Oh well! Ξεκόλλα. Σε αυτήν τη ζωή θα κουραστείς.
Αφού το ξέρεις.
Αν κάνεις σωστό προγραμματισμό, ο ελεύθερος χρόνος θα βρεθεί. Θα ζουλήξεις κάπου τα μαθήματα, τη δουλειά, τα παιδιά, τις υποχρεώσεις και θα βρεις 1 ώρα που θα είναι ολό-δική σου για να κάνεις το χόμπι σου. Και μετά θα είσαι πιο κουρασμένος από ό,τι αν καθόσουν στον καναπέ και χάζευες τηλεόραση, αλλά! Θα έχεις μάθει αγγειοπλαστική, πλέξιμο, yoga, pole dancing (...) ό,τι σου αρέσει.
(Πι.Ες. Το πλέξιμο για μένα πάει καλά!)
Αν κοντρολάρεις τον ψυχαναγκασμό σου, θα μπορέσεις να φας λιγουλάκι από το αγαπημένο σου γλυκό πριν φτάσεις στο «τέλειο σώμα», για να μην τρως γαβάθες μετά από τη στέρηση.
(Κι άλλο pop-rock γλυκό.. θα παρανοήσω.)
Και κυρίως θα λες «σ’αγαπάω» όποτε το αισθάνεσαι να τριβελίζει το μυαλό σου, χωρίς να σκέφτεσαι ότι δεν ξέρεις πώς νιώθει ο άλλος, ότι είναι νωρίς, ότι το έχεις πει πολλές φορές και θα χάσει το νοημά του, κι άλλα τέτοια.
Γιατί ΕΚΕΙΝΟ το «κάποτε» μπορεί να είναι μακριά. Μπορεί δυστυχώς και να μην έρθει ποτέ.
Κι εσύ ζεις τώρα..
p.s. Τραγούδα στο αυτοκίνητο έστω! (Sneak peak: me singing “It’s the end of the world and all the western civilization..” Californication –RHCP)
boo!
Μaryland blog ep. - : "The one I didn't want to write"
Maryland Blog ep. 13: "The sweet one"
Mary-Land blog: ep.12 “The one at my grandma’s place”
Mary-Land Blog ep. 11 “The one with the bad hair days”
Mary-Land Blog Ep. 10 “The one where we still hope”
Mary-Land blog: Ep. 9 “The one with the great return”
Mary-Land blog: Ep. 8 “The one where everyone was #iSad”
Maryland: Episode 7 "The one with all the free stuff"
Mary-Land blog: Ep. 6 “The one with the first Autumn rain”
Maryland blog: The one with ALL the clutches
Mary-Land Episode 4 "The One near Alexanderplatz"
Mary-Land blog: Episode 3 "The one I was Naked"
Maryland: Episode 2 "The one in London"
Mary-Land: Εpisode 1
Aπαγορεύεται η οποιαδήποτε αναπαραγωγή, αντιγραφή, αναδημοσίευση, ανάρτηση ή με οποιοδήποτε τρόπο χρήση των κειμένων της ιστοσελίδας. Οι παραβάτες θα διώκονται σύμφωνα με τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και τον ποινικό κώδικα.