(Αυτό το post διαβάζεται καλύτερα αν ακούς αυτό: Coldplay - Don't Panic)
“Yes we hope!”
Έτσι ξεκίνησε η εβδομάδα μου. Με θέμα στο “Your Voice” στο MAD «Πώς μπορούμε να διατηρήσουμε την ελπίδα μας, αυτήν την περίοδο» και καλεσμένη στο στούντιο την Πόπη Τσαπανίδου.
Ποτέ δεν είχα περισσότερη ανυπομονησία στην τηλεόραση για να γνωρίσω κάποιον. Και επιβεβαιώνω ότι είναι φοβερή τύπισσα! Και ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για να μεταφέρει πηγαία την αίσθηση της ελπίδας.
Αφού μπορεί η Πόπη Τσαπανίδου μετά από τρίωρη καθημερινή info εκπομπή να έχει ελπίδα...YES! We hope too!
Για του λόγου το αληθές, όλοι εσείς που πήρατε τηλέφωνο στην εκπομπή και διστακτικά μας είπατε από που αντλείτε χαρά αυτόν τον καιρό, όλοι στην οικογένεια και στους φίλους καταλήγατε.
Και μπορεί να είναι απλά ένα «#asemas κοπελιά τι μας λες, λες κι εμείς δεν το ξέραμε» σύμπερασμα.
ΌΜΩΣ.
Η εβδομάδα κύλησε. Και ναι, την Δευτέρα είχα αποθέματα χαράς, επειδή την Κυριακή το βράδυ είχα αράξει με τον Πάπλωμα στον καναπέ κι έβλεπα ταινίες, τρώγοντας πίτσες,
Και την Τρίτη είχα μπόλικη χαρά γιατί το απόγευμα κάπου εκεί ανάμεσα στην πλημμύρα των σκουπιδιών,
εντόπισα στο Κολωνάκι την Adam Gallery που φιλοξενεί την ατομική έκθεση ζωγραφικής της Ιωάννας Ευθυμίου με θέμα τα “Cupcakes”!
Έκθεση που έμαθα ότι υπάρχει εκεί έξω γιατί μου το είπε η @i_nicol_ στο Twitter. Μα έχω γίνει τόσο γραφική με τα cupcakes που είναι σχεδόν συγκινητικό.
Και μετά ήρθε σπίτι η Λυδία και φωτογραφηθήκαμε για την εκστρατεία «Η Μόδα Βάζει Στόχο τον Καρκίνο του Στήθους» και την ενέργεια «Οικοδέσποινα με στόχο». Που με λίγα λόγια σημαίνει ότι μπορείς να μαζεύεσαι με τις φίλες σου, να περνάτε τέλεια, να κάνετε χαζομάρες (βλέπε: )
και «γουρουνιές» και παράλληλα να συγκεντρώσετε ένα ποσό (όσο μικρό ή μεγάλο αντέχει η τσέπη σας) για να βοηθήσετε τον «Στόχο».
..Αλλά, η εβδομάδα κύλησε και σήμερα το πρωί που σας γράφω, μετά από όλα αυτά που έχουν συμβεί στο κέντρο, στην πόλη, στην χώρα, κάπου έχει λυγίσει η χαρά.
Και κάπως έτσι το μόνο πράγμα που προσμονώ, είναι μια μάζωξη σπίτι με τον Άλεξ και την Νίκη. Ένα φαγητό με την μαμά. Μια από αυτές τις πολύωρες κουβέντες με τον μπαμπά.
Εκεί καταλήγω. Και γεμίζω ελπίδα.
Γιατί η χαρά κρύβεται εκεί.
Στην οικογένεια και στους φίλους.
..Και στο κέ(ι)κ!
Που κρέμεται από το βραχιόλι σου.
Που κάθεται μέσα σε αλουμινόχαρτο, πάνω στα πόδια σου όταν οδηγείς.
Που κάποιος ζωγράφισε σε ένα πίνακα με το όνομα σου.
(πίνακας της Ιωάννας Ευθυμίου)
Υ.Γ. Αυτός ο πίνακας είναι αληθινός. Δεν έχει υποστεί καμία μετατροπή από εμένα, ούτε photoshop και λέει «Mary». I rest my case.
boo!
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ POSTS
Mary-Land Blog: Ep. - “The one I didn’t want to write”
Maryland Blog ep. 13: "The sweet one"
Mary-Land blog: ep.12 “The one at my grandma’s place”
Mary-Land Blog ep. 11 “The one with the bad hair days”
Mary-Land blog: Ep. 9 “The one with the great return”
Mary-Land blog: Ep. 8 “The one where everyone was #iSad”
Maryland: Episode 7 "The one with all the free stuff"
Mary-Land blog: Ep. 6 “The one with the first Autumn rain”
Maryland blog: The one with ALL the clutches
Mary-Land Episode 4 "The One near Alexanderplatz"
Mary-Land blog: Episode 3 "The one I was Naked"
Maryland: Episode 2 "The one in London"
Mary-Land: Εpisode 1
Aπαγορεύεται η οποιαδήποτε αναπαραγωγή, αντιγραφή, αναδημοσίευση, ανάρτηση ή με οποιοδήποτε τρόπο χρήση των κειμένων της ιστοσελίδας. Οι παραβάτες θα διώκονται σύμφωνα με τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και τον ποινικό κώδικα.