Όποιος με γνωρίζει καλά, ξέρει πως έχω κληρονομήσει το στιλ και την αισθητική μου από μία γυναίκα που μου πρόσφερε πολλά περισσότερα. Με στιγμάτισε και ήταν (αλλά είναι ακόμα) μία από τις σημαντικότερες παρουσίες της ζωής μου. Τη γιαγιά μου. Το πρώτο style icon της ζωής μου, τη ντουλάπα της οποίας λάτρευα να ψαχουλεύω όταν ήμουν μικρή. Φορούσα τις γούνες και τα κοσμήματα της, κρατούσα τις τσάντες της, δοκίμαζα τα αρώματά της, ανακαλύπτοντας πολύ δειλά και το δικό μου στιλ. Μπορεί σήμερα η γιαγιά μου, η πιο ευγενική και καλοπροαίρετη ψυχή που έχω γνωρίσει, να μην είναι στη ζωή, όμως ανοίγοντας αυτή τη φορά τη δική μου ντουλάπα, έχω αρκετά κομμάτια που μου τη φέρνουν στον νου.
Ποια είναι τα στιλιστικά "δάνεια" που κληρονόμησε η μητέρα μου και στην συνέχεια εγώ;
Κοσμήματα: Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την κομψότητα που αποπνέουν τα vintage κοσμήματα. Πρόκειται για σχέδια που αποπνέουν μία αυθεντική και ανεπιτήδευτη κομψότητα, που έχουν την ικανότητα να μεταμορφώνουν ένα σύνολο. Ευτυχώς για εμένα, η γιαγιά μου λάτρευε τα κοσμήματα. Πέρλες και μαργαριτάρια, σκουλαρίκια με clips, κολιέ και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Τα κοσμήματα ήταν αναπόσπαστο κομμάτι των εμφανίσεων της, μία αγάπη που κληρονόμησα και εγώ.
Μαντήλια: Εξίσου αναπόσπαστο κομμάτι της γκαρνταρόμπας της ήταν τα μαντήλια.Μεταξωτά και μη, εμπριμέ, αλλά και μονόχρωμα στόλιζαν τον λαιμό ή το χερούλι της τσάντας της. Είμαι τυχερή που κάποια από αυτά, τα είχε δανειστεί η μητέρα μου, συνεπώς και εγώ.
Πουκάμισα: Τα τελευταία χρόνια, τα πουκάμισα με vintage αισθητική έχουν την τιμητική τους και όχι άδικα. Χαρίζουν χαρακτήρα σε ένα σύνολο και αναβαθμίζουν αμέσως ένα outfit. Ωστόσο, άλλη χάρη έχουν τα αυθεντικά vintage πουκάμισα και εγώ έχω πάρει από τη ντουλάπα της γιαγιάς μου ένα πουά, το οποίο λαμβάνει μόνο θετικά σχόλια όποτε το φοράω.
Τσάντες: Μία απόδειξη πως ήμουν -και είμαι ακόμα- το "κορίτσι της γιαγιάς" είναι πως έχω κληρονομήσει την αγάπη της γιαγιάς μου για τις τσάντες. Ή μάλλον όχι απλώς αγάπη, αλλά λατρεία γιατί η γιαγιά μου λάτρευε τις τσάντες και τα πορτοφόλια σε κάθε μέγεθος, κάθε απόχρωση. Θα έπρεπε μάλλον να το φανταστώ πως έχει περάσει και στο δικό μου DNA η εν λόγω εμμονή. Γιατί; Από όταν ήμουν μικρή έως σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές, και με κάθε νέα ευκαιρία (καλοί βαθμοί στο σχολείο, πτυχίο, γενέθλια, Χριστούγεννα κλπ), αυτό που θα ζητήσω ως δώρο εάν με ρωτήσουν είναι μία νέα τσάντα.
Το σημαντικότερο από όλα όμως είναι πως έχω κληρονομήσει την αγάπη της για τα όμορφα, κομψά πράγματα. Έχω επίσης την χαρά και εκείνη τη γλυκιά νοσταλγία, να ανοίγω τη ντουλάπα μου ή να φοράω στην καθημερινότητά μου, κάποιο κομμάτι που είχε επιλέξει προσεκτικά και φορούσε με αγάπη εκείνη, πολλές δεκαετίες πριν. Ακριβώς αυτή η αίσθηση δεν μπορεί να μου την προσφέρει καμία νέα τάση. Είναι όμως ένα επιπλέον reminder πως τα ρούχα και τα αξεσουάρ μας δεν είναι απλώς αντικείμενα, αλλά κομμάτια που έχουν να διηγηθούν ιστορίες, κρύβουν μέσα τους αναμνήσεις και γίνονται μέρος της ζωής μας. Γι'αυτό αξίζει να τα επιλέγουμε προσεκτικά, ετοιμάζοντας έτσι τη δική μας κληρονομιά για τις επόμενες γενιές.