Οι πρώτες τσάντες δεν ήταν ιδιαίτερα glamorous, αλλά μόνο ένα κομμάτι δέρμα το οποίο άντρες και γυναίκες έδεναν γύρω από τη μέση τους ή κρατούσαν στο χέρι και το χρησιμοποιούσαν για να μεταφέρουν κυρίως τρόφιμα. Από τοιχογραφίες γνωρίζουμε πως υπήρχαν στην αρχαία Αίγυπτο, ενώ υπάρχει σχετική αναφορά και στη Βίβλο (εκείνο το υφασμάτινα πουγκί στο οποίο ο Ιούδας Ισκαριώτης έβαλε τα γνωστά "30 αργύρια").
Στους ρωμαϊκούς χρόνους και, αργότερα, στο Μεσαίωνα, αυτή η θήκη έγινε πιο κομψή, ενώ στην Αναγέννηση κρύφτηκε κάτω από τα πολλά στρώματα υφάσματος των ρούχων και ανασυρόταν συνήθως κρυφά όταν ο κάτοχός της ήθελε να χρησιμοποιήσει κάποιο από τα αντικείμενα που περιέχει -κυρίως κέρματα, ένα καθρεφτάκι ή ένα μικρό μπουκαλάκι με άρωμα.