Τα καλοκαίρια μου στο νησί, κάθε φορά που δεν ήμουν στα καλά μου, για σοβαρά γεγονότα όπως γιατί είχα τσακωθεί με μία φίλη μου, ή γιατί δεν ήθελα να κοιμηθώ το μεσημέρι – ποιο παιδί θέλει άλλωστε; – η γιαγιά μου, για να γλυκάνει το θυμό μου, έφτιαχνε χτυπητό αυγό. Αυγό κυριολεκτικά κατευθείαν από τον πωπό της κότας, με κακάο και ζάχαρη. Θυμάμαι ακόμα τη ζάχαρη να τρίζει απολαυστικά ανάμεσα στα δόντια μου, το κακάο να ενώνεται γλυκά με τον πορτοκαλί σαν ηλιοβασίλεμα κρόκο, και στη συνέχεια να γλιστράει ηδονικά στον οισοφάγο μου, αφήνοντας ένα ελαφρύ «κάψιμο» στο λαιμό μου από την υπερβολική γλύκα. Αυτή τη συνήθεια του γλυκού που σου «παίρνει τη στενοχώρια» την ακολούθησα μεγαλώνοντας κι εγώ.
Κάθε φορά που κάτι πίκραινε τη μέρα μου, έφτιαχνα ή έπαιρνα κάτι γλυκό, για να ημερώσω την ψυχή μου. Αυτό το Σαββατοκύριακο που ήμουν down για διάφορα θέματα, ακολούθησα την πεπατημένη και έφτιαξα για όλους γλυκό. Για να αφεθούμε λίγο όλοι μας στη λησμονιά που σου προσφέρουν μερικές γλυκές κουταλιές.
Σκέφτηκα το τιραμισού γιατί η σημασία του «σήκωσέ με ψηλά» ήταν το ζητούμενο της ημέρας.