Το θέμα του ύπνου στη βρεφική και παιδική ηλικία ήταν, σχεδόν από πάντα, και εξακολουθεί να είναι, πολύ σημαντικό, συνδεδεμένο συχνά με δυσκολίες που δεν αφορούν μόνο στο παιδί, αλλά και στους γονείς, από τη στιγμή που διαταράσσεται και η δική τους ηρεμία και δυνατότητα ανάκτησης δυνάμεων που διοχετεύονται καθημερινά σε πολλούς και σημαντικούς τομείς της οικογενειακής ζωής.
Η έρευνα για τον ύπνο, τα τελευταία 50 χρόνια περίπου, έχει κάνει άλματα προόδου. Πολλά στοιχεία, όμως, που τον αφορούν, εξακολουθούν να παραμένουν ένας γρίφος για τους επιστήμονες των διαφόρων ειδικοτήτων που ασχολούνται με αυτόν.
Υπάρχουν πολλές απόψεις για το πώς πρέπει να κοιμούνται τα παιδιά. Παλαιότερα, θεωρείτο πως τα βρέφη θα πρέπει να κοιμούνται σε δικό τους κρεβάτι από νωρίς. Tο 2011, δημοσιεύθηκαν αποτελέσματα ερευνών που κατεδείκνυαν πως τα παιδιά είναι καλό να κοιμούνται με τη μητέρα τους μέχρι την ηλικία των 3 χρόνων. Τέλος, το 2013, παρουσιάστηκαν νέα ερευνητικά ευρήματα που λένε πως τα βρέφη δεν θα πρέπει να κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι με τους γονείς τους.
Είναι σαφές, λοιπόν, πως το ερώτημα για το πώς και το που θα πρέπει να κοιμούνται τα μικρά παιδιά είναι αμφιλεγόμενο, οι δε απαντήσεις που δίνονται διαφορετικές, αν όχι αντιφατικές μεταξύ τους.
Η επιρροή πολιτισμικών και κοινωνικών παραγόντων
Το ανθρώπινο βρέφος είναι πλασμένο για να κοιμάται με τη μητέρα του, να ξυπνά αρκετές φορές κάθε νύχτα, να θηλάζει λίγο και να ξανακοιμάται. Από αμνημονεύτων χρόνων, τα παιδιά κοιμόντουσαν μαζί με τους γονείς τους. Η ρουτίνα αυτή εξακολουθεί να ισχύει σε πολλούς πολιτισμούς ανά τον κόσμο, και να λειτουργεί αβίαστα ακόμα και σε αρκετές οικογένειες του Δυτικού κόσμου, όχι όμως για όλες. Από την πλευρά του παιδιού, η φυσική εγγύτητα με το γονιό -και κατ΄επέκταση, ο από κοινού ύπνος- αποτελεί βαθιά βιολογική και ψυχολογική ανάγκη, όπως συμβαίνει και με όλα σχεδόν τα θηλαστικά του πλανήτη.