Έφτασε και η δική μου στιγμή να επισκεφτώ με τον σύζυγό μου μια παιδοψυχολόγο, καθώς ως γονείς τα είχαμε βρει κυριολεκτικά μπαστούνια με την εφηβεία της κόρης μου.
Το παιδί, όπως τα περισσότερα παιδιά σε αυτή τη φάση, είχε γίνει δύστροπο, μη συνεργάσιμο, είχε ξεσπάσματα και δεν άκουγε τίποτα. Μέχρι ένα σημείο αυτό θεωρείται φυσιολογικό καθώς όλοι γνωρίζουμε πια ότι αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της εφηβείας. Ωστόσο υπάρχει μια κόκκινη γραμμή που όταν περαστεί, νιώθεις ως γονιός που είσαι πάντα πάνω από το παιδί σου, ότι ίσως δεν κάνεις κάτι καλά. Έτσι αποφασίσαμε να επισκεφτούμε μια ειδικό.
Οι πρώτες ερωτήσεις που μας έκανε, αφού της είπαμε δυο λόγια για το ιστορικό είναι αν τηρούμε κάποια όρια στο παιδί. «Φυσικά» είπα εγώ με στόμφο, «αφού τα συζητήσουμε πρώτα».
Όταν λέτε ότι τα συζητάτε πρώτα, τι εννοείτε με ρώτησε. «Εννοώ ότι συμφωνούμε μαζί τις ώρες τις εξόδους, το διάβασμα, τις δραστηριότητες, τις υποχρεώσεις μέσα στο σπίτι κ.λ.π».
Και αν η μικρή δεν συμφωνεί με αυτά που εσείς ορίζετε τι γίνεται; μας ρώτησε και πάλι.
«Αν δεν συμφωνεί», απάντησε ο σύζυγός μου, «τότε βγάζουμε την πρόταση από το τραπέζι και ψάχνουμε μια εναλλακτική»...
Δες τη συνέχεια στο themamagers.gr