Τώρα να το πω ή θα φανεί πόζα; Οι γιορτές των Χριστουγέννων δεν μου πολυαρέσουν τα τελευταία αρκετά χρόνια. Για την ακρίβεια με μελαγχολούν, ειδικά στα πιο πολυσύχναστα σημεία αυτής της πόλης.
Ίσως γιατί εκεί πλεονάζει όλος αυτός ο εντυπωσιακός στολισμός που σου υποβάλλει κάπως πειθαναγκαστικά την ιδέα της πάση θυσία διασκέδασης και την προσδοκία για γιορτινά τραπέζια με όρους λίγο τηλεοπτικής διαφήμισης: όλοι καλοντυμένοι, όλοι ευτυχείς, τσουγκρίζουν εξαιρετικό κρασί και ανταλλάσσουν δώρα γύρω από στολισμένα δέντρα που θα ζήλευε κι ο σχεδιαστής της βιτρίνας του Moschino στο Μιλάνο. Κι επιπλέον γιατί όλο αυτό το εορταστικό κλίμα λειτουργεί (και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς) με την εμπορική κεκτημένη ταχύτητα άλλων εποχών, όταν δεν «έκοβες» δώρα για να ανταποκριθείς έστω και με ένα ελάχιστο στην προσμονή των μικρότερων, ούτε υπολόγιζες στην τρίχα το κόστος του χριστουγεννιάτικου τραπεζιού.
Δες την συνέχεια του άρθρου στο Themamagers.gr