Όλοι οι γονείς γινόμαστε μάρτυρες ή ερχόμαστε αντιμέτωποι με εκδηλώσεις βίαιων συμπεριφορών τόσο μέσα στο σπίτι μας όσο και σε παιδικά πάρτι, στο πάρκο, στην παιδική χαρά κλπ. Σπρώχνονται για να πάρουν τη σειρά, μιλάνε άσχημα, αρπάζουν παιχνίδια που δεν τους ανήκουν, χτυπάνε, φτύνουν ή και απειλούν.
Ο κ. Στέλιος Μαντούδης, Αναπτυξιακός Εργοθεραπευτής μας εξηγεί ότι το πόσο επιθετικό είναι ένα παιδάκι εξαρτάται από εγγενείς αλλά και από περιβαλλοντικούς παράγοντες.
Αυτά μπορεί να συμβαίνουν είτε από ή προς το δικό μας παιδί
• Αν μέσα στο σπίτι μας επικρατεί φασαρία, βιαιότητα από τους γονείς τότε και τα παιδιά είναι πολύ πιθανό να μιμηθούν και να υιοθετήσουν μία παρόμοια συμπεριφορά
• Ωστόσο, η επιθετικότητα σαν μία συμπεριφορά, δεν περιλαμβάνει μόνο αρνητικά στοιχεία, αλλά και θετικά
• Πρέπει να βρούμε τον τρόπο και να εκμεταλλευτούμε τις θετικές ιδιότητες της επιθετικότητας, χωρίς βέβαια να της δώσουμε υπεραξία και να ακυρώσουμε όλες τις καλές συμπεριφορές και ηθικές αξίες, όπως είναι ο αλληλοσεβασμός, η ελευθερία λόγου κλπ...