Γιατί τα παιδιά κλείνουν τις πύλες επικοινωνίας με τους γονείς τους, αρνούμενα να μοιραστούν μαζί τους αυτό που πραγματικά συμβαίνει μέσα τους. Γιατί μαθαίνουν ότι η συζήτηση με τους γονείς τους δεν βοηθάει και συχνά δεν είναι ασφαλής; Γιατί οι γονείς χάνουν χιλιάδες ευκαιρίες να βοηθήσουν τα παιδιά τους με τα προβλήματα που εκείνα συναντούν στη ζωή τους;
Γιατί τόσο πολλοί γονείς «διαγράφονται» από τα παιδιά τους ως πηγή βοήθειας; Γιατί τα παιδιά σταματούν να μιλάνε στους γονείς τους για τα θέματα που πραγματικά τα προβληματίζουν; Γιατί τόσο λίγοι γονείς τα καταφέρνουν να διατηρούν με τα παιδιά τους μια βοηθητική σχέση;
Η δύναμη της γλώσσα της αποδοχής
Όταν ένα άτομο είναι σε θέση να αισθανθεί και να επικοινωνήσει τη γνήσια αποδοχή του προς κάποιον άλλο, διαθέτει την ικανότητα να γίνει μια σημαντική πηγή βοήθειας για τον άλλον. Η αποδοχή του άλλου, όπως αυτός είναι, είναι ένας σημαντικός παράγοντας καλλιέργειας μιας σχέσης, όπου το άλλο πρόσωπο μπορεί να μεγαλώσει, να αναπτυχθεί, να κάνει εποικοδομητικές αλλαγές, να μάθει να λύνει προβλήματα, να κινηθεί στην κατεύθυνση της ψυχικής υγείας, να γίνει πιο παραγωγικό και δημιουργικό και να πραγματώσει το δυναμικό του. Είναι ένα από αυτά τα απλά αλλά ωραία παράδοξα της ζωής: Όταν ένα άτομο αισθάνεται ότι γίνεται πραγματικά αποδεκτό από ένα άλλο, τότε νιώθει ελεύθερο να μετακινηθεί από εκεί που είναι και να αρχίσει να σκέπτεται για το πώς αυτό το ίδιο θέλει να αλλάξει, πώς θέλει να ωριμάσει, πώς μπορεί να διαφοροποιηθεί, πώς θα μπορούσε να γίνει, όσο το δυνατόν περισσότερο, αυτό που είναι ικανό να είναι...
Διάβασε τη συνέχεια στο themamagers.gr