Η φήμη της Γιώτας Ευστρατίου είχε προηγηθεί της γνωριμίας μας. Μία κοινή μας φίλη με είχε ενημερώσει για την κοπέλα που αποφάσισε να αφήσει τη δουλειά της στην εταιρεία όπου δούλευε και να ανοίξει το δικό της μαγαζί με γλυκά. Όταν τη συνάντησα για πρώτη φορά πριν από μερικά χρόνια στο Cake της Νέας Σμύρνης ένιωσα θαυμασμό που μια άλλη γυναίκα τόλμησε αυτό που εγώ δεν είχα καν το θάρρος να ξεστομίσω.
Μετά από πολλά χρόνια ενασχόλησης με τη λογιστική εταιρειών, η Γιώτα ένιωσε τον κύκλο να κλείνει άλλα να ανοίγει μπροστά της μία κουζίνα με γλυκά και πολλές καινούργιες δυνατότητες. «Είμαι πολύ λιχούδα και έδεσε το γλυκό που λέμε» λέει γελώντας η Γιώτα, καθώς μου εξομολογείται πώς πήρε την απόφαση να ξεκινήσει τη δική της επιχείρηση. «Να φανταστείς στην προηγούμενη δουλειά, μέσα στο κλείσιμο των ισολογισμών, μου οι συνάδελφοί ήξεραν ότι αν ανοίξουν το συρτάρι μου θα βρουν τουλάχιστον 2-3 γλυκά. Αυτή η αγάπη μου έγινε και δουλειά μου. Και τα κατάφερα!».
«Δυστυχώς, οι μεγαλύτεροι φόβοι μου συνεχίζουν να υπάρχουν και σχετίζονται με την οικονομική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας. η αγορά αποτελεί πλέον ένα είδος πολυτελείας για αρκετά νοικοκυριά. Σαν επιχειρηματίας σκέφτεσαι, θέλεις να κάνεις παραπάνω πράγματα, να υλοποιήσεις τις ιδέες σου και δεν μπορείς λόγω υψηλού κόστους και φορολογίας. Θέλεις να κρατήσεις υψηλό το επίπεδο των υπηρεσιών σου και παράλληλα να είσαι ανταγωνιστικός στη σχέση ποιότητας – τιμής αλλά όμως αυτό δεν περνάει από το χέρι σου».
«Δύναμή μου είναι μόνο η αγάπη για τη δουλειά μου και τα γλυκά. Αν δεν αγαπήσεις βαθιά αυτό που κάνεις, που ονειρεύτηκες και υλοποίησες, τότε θα απογοητευτείς βαθιά και ίσως να μην τα καταφέρεις. Όπως ένα μικρό παιδί χρειάζεται την αγάπη των γονιών του για να μεγαλώσει και να στηριχτεί στα πόδια του, έτσι και μία επιχείρηση».
«Αυτό που με δυσκόλεψε περισσότερο ήταν και είναι η ατελείωτη γραφειοκρατία της χώρας μας. Για να ανοίξεις κατάστημα είναι σαν να προπονείσαι για ολυμπιακό άθλημα. Να είναι όλοι απέναντι σου και εσύ να παλεύεις με τα θηρία για να νικήσεις. Τα μαγαζιά ξεφυτρώνουν γύρω μας σαν τα μανιτάρια, και θα συμβούλευα κάποιον να το σκεφτεί καλά πριν το τολμήσει. Θέλει γερό στομάχι, δέσμευση και όραμα. Σαν γυναίκα αντιμετώπισα κάποιες δυσκολίες όταν ήθελα να επιβλέψω την κατασκευή του καταστήματός μου. Άκουγα συνέχεια ‘Γιώτα, δεν είναι για γυναίκες αυτά, βγες έξω’. Πώς να τα βάλεις με τους μαστόρους! (γέλια)».
«Αστεία περιστατικά έχουμε καθημερινά, δεδομένου ότι συναναστρεφόμαστε με πολύ κόσμο. Οι γυναίκες θα έχουν πάντα τύψεις για την κατανάλωση γλυκών. Ένα αστείο περιστατικό που συνέβη ήταν με μία κοπέλα που είχε ραντεβού με τον φίλο της και ήρθε νωρίτερα για να φάει με την ησυχία της (και χωρίς να αποκαλυφθεί) ένα τεράστιο κομμάτι red velvet και ήθελε να το εξαφανίσουμε γρήγορα το πιάτο. Πρόλαβε, αλλά μόλις ήρθε ο φίλος της μας παρήγγειλε δύο κομμάτια red velvet για να της κάνει έκπληξη. Κορίτσια, τρώτε με αγάπη! Δεν παχαίνει!».
«Καθημερινά που κλείνω το μαγαζί αισθάνομαι ευγνωμοσύνη και χαρά για τη μέρα που πέρασε. Για τα cupcakes, το red velvet, τις τούρτες γενεθλίων που φτιάξαμε και δώσαμε χαρά. Χαρά που μεταδίδεται και με βοηθάει να μην σκέφτομαι τον ΦΠΑ και τις δυσκολίες αλλά ότι αύριο είναι μία καινούργια μέρα που θα ξεκινήσει με ένα τεράστιο φλιτζάνι λαχταριστής σοκολάτας».