Μπορεί το χαμόγελο, η θετική σκέψη και η καλή διάθεση να νικήσουν τα πάντα; Κάθε ενήλικας που βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα σωρό υποχρεώσεις γνωρίζει πολύ καλά πώς τα παραπάνω δεν αρκούν. Τα πάγια έξοδα πρέπει να πληρωθούν, η δουλειά πρέπει να "βγει" και πάει λέγοντας. Αν στην ήδη απαιτητική καθημερινότητα έχεις τις ευθύνες και της δικής σου επιχείρησης, τότε πού χρόνος για να χαμογελάσεις; Κι όμως η Ειρήνη Βιτώρου είναι η πιο χαμογελαστή, νέα επιχειρηματίας που έχω την τύχη να γνωρίζω. Το "κουμπάκι" όπως μου αρέσει να την αποκαλώ - αυτό είναι άλλωστε και το όνομα που έχει δώσει στο όμορφο μαγαζί της στου Ψυρρή - ανήκει στη δημιουργική γενιά των τριαντάρηδων (κι ας μοιάζει μικρότερη) και μας επιβεβαιώνει πως η εποχή θέλει θάρρος, τόλμη και αισιοδοξία.
"Γεννήθηκα πριν 31 Φλεβάρηδες κάτω από τον αστερισμό των Ιχθύων. Κοινώς η δημιουργία το μεσαίο μου όνομα. Σπούδασα αρχικά στην Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης στα Ιωάννινα και όταν γύρισα στην Αθήνα δεν ήξερα απόλυτα τι ήθελα να κάνω..Το μόνο που ήξερα ήταν πως ό,τι και αν έκανα ήθελα να έχει σχέση με τη δημιουργία και την τέχνη. Δούλεψα σε γκαλερί και εκθέσεις, μουσεία και σε ατελιέ μόδας, όμως κάτι μου έλειπε. Όταν ξεκίνησα να φτιάχνω κοσμήματα ,αρχικά για πλάκα για φίλους και γνωστούς, συνειδητοποίησα πως είναι το μόνο που με γεμίζει, αυτό που κάνει την ώρα να κυλά χωρίς να το αντιλαμβάνομαι. Έτσι γεννήθηκε το κουμπάκι – η ιδέα. Άρχισα να παίρνω μέρος σε εκθέσεις και να αποκτώ δειλά δειλά ένα μικρό κουμποκοινό. Κάποια στιγμή, έφτασα σ’ αυτό το κομβικό χωροχρονικό σημείο που έπρεπε να πάρω μια απόφαση για το αν θα το κάνω όλο αυτό επαγγελματικά ή αν θα βρω μια άλλη δουλειά και θα το κάνω παράλληλα. Αλλά οι συγκυρίες καμιά φορά κάνουν τα πράγματα πιο εύκολα.. Εκείνη την περίοδο ανακάλυψε ο μπαμπάς μου πως νοικιάζονται κάποια μαγαζιά στου Ψυρρή, έβαλα κάτω τα οικονομικά μου, πήρα μια βαθιά ανάσα και βούτηξα. Έτσι γεννήθηκε το κουμπάκι – το μαγαζί".
¨"Οι αντιδράσεις ποικίλλουν σ’ αυτές τις περιπτώσεις γενικά. Ο καθένας θα σου πει τη γνώμη του, οι μισοί μου έλεγαν ‘πωω πού πας ν’ ανοίξεις τώρα μες την κρίση, κάτσε στ’αυγά σου’ ,οι υπόλοιποι μου έλεγαν ‘ ναι κάντο, ρίσκαρε , δες πού μπορεί να φτάσει όλο αυτό’ ,εγώ πάθαινα κρίσεις πανικού και για καλή μου τύχη, έχω τους πιο υποστηρικτικούς γονείς στον κόσμο –αντικειμενικότατα- οι οποίοι ήταν δίπλα μου από την αρχή μέχρι και σήμερα και με στηρίζουν σε όλα τα επίπεδα, ειδικά όταν χάνω την υπομονή και το κουράγιο μου – γιατί ναι υπάρχουν και αυτές οι μέρες. Οπότε, φιλτράρεις όλα αυτά που σου λένε και κάνεις αυτό που εσύ θέλεις. Σκέφτηκα πως μπορεί να μην είμαι έτοιμη για κάτι τέτοιο. Αλλά από την άλλη και πότε είσαι απόλυτα έτοιμος";
Οι δυσκολίες και η αντιμετώπισή τους
"Όταν στήναμε το μαγαζί ήταν λίγο σαν το γεφύρι της Άρτας. Κάτι φτιαχνόταν, κάτι χαλούσε. Όταν δεχτείς πως δεν μπορούν να είναι όλα τέλεια και πως ξεκινάς και προσθέτεις, αλλάζεις, εξελίσσεις πράγματα στην πορεία, όλα είναι πιο βατά. Προσπαθώ ακόμα να ισορροπήσω το επιχειρηματικό με το δημιουργικό κομμάτι. Αν δηλαδή υπήρχε ένας άνθρωπος που ασχολιόταν με το οικονομικό κομμάτι και εγώ έκανα μόνο το δημιουργικό , θα ήταν ιδανικό. Αλλά δυστυχώς δε ζούμε σ’ έναν ιδανικό κόσμο, οπότε απλά πρέπει να προσαρμοστείς και να δεχτείς πως υπάρχει και το πιο ‘άχαρο’ κομμάτι , το οποίο, ναι μεν , είναι αγχωτικό, από την άλλη όμως, μπορεί ν’ αποτελέσει και την κινητήρια δύναμή σου".
"Υπάρχουν μέρες που λέω τι ωραία θα ήταν να φύγω και να τ’ αφήσω όλα πίσω, το ΤΕΒΕ , τη ΔΕΗ , το ΦΠΑ, το άγχος, το στρες και να πάω σ’ ένα όμορφο νησί να πίνω τζιν τόνικ δίχως αύριο.. Αλλά υπάρχει και ένα εγωιστικό κομμάτι ευτυχώς που λέει ‘ όχι ρε φίλε, θα το προσπαθήσω και θα τα καταφέρω’ . Προς το παρόν νικά αυτό! Μια όμορφη κουβέντα από κάποιον πελάτη, το πόσο πιστεύουν οι άνθρωποι που αγαπώ σ’ αυτό, το ότι αρχίζει και αποκτά ένα μεγαλύτερο και σταθερό κουμποκοινό και αυτή η μικρή φωνούλα μέσα μου που λέει ‘ μην αγχώνεσαι , έκανες το σωστό, ράψε τώρα!’ μού δίνουν δύναμη να συνεχίσω".
Info
Παλλάδος 24-26, Ψυρρή, τηλ. 215-5052518