Aν με ρωτήσεις «τι είναι πιο σημαντικό να αναπτύξουν τα παιδιά σου σε επίπεδο συμπεριφοράς;», η απάντησή μου είναι μία και ξεκάθαρη: «Να έχουν το θάρρος της γνώμης τους. Να μπορούν δηλαδή να μιλούν με σαφήνεια για να εκφράσουν και να υπερασπιστούν τις απόψεις τους, για να μοιραστούν τις επιθυμίες τους, για να προστατεύσουν τον εαυτό τους αν χρειαστεί».
Γι΄ αυτό κι εγώ άλλαξα συνειδητά συμπεριφορά. Αποφάσισα να ξεβολευτώ και να σταματήσω να βάζω όρους στην επικοινωνία με τα παιδιά μου. Αποφάσισα πως αν θέλω να έχουν πράγματι το θάρρος της γνώμης τους χρειάζεται να τους επιτρέψω να μάθουν να μιλούν. Κι εγώ να τα βοηθήσω να μάθουν, όπως τα βοήθησα να μάθουν να χρησιμοποιούν την τουαλέτα, να ντύνονται και να λύνουν ασκήσεις αριθμητικής.
Κι ενώ έχω αυτή την ξεκάθαρη άποψη και υποτίθεται πως καλλιεργώ τη συγκεκριμένη συμπεριφορά, διαπιστώνω καθημερινά ότι στέλνω αντιφατικά μηνύματα στα ίδια μου τα παιδιά: Από τη μια θέλω να μιλάνε και να εκφράζονται, αλλά από την άλλη συχνά ενοχλούμαι όταν βομβαρδίζομαι με τις απορίες τους! Από τη μία επιδιώκω να συζητάμε για θέματα που τα απασχολούν, από την άλλη δεν έχω αρκετή υπομονή και χρόνο να τους αφιερώσω, ούτε μου αρέσει να με φέρνουν σε αμηχανία μεταφέροντας σε τρίτους τις συζητήσεις μας!
Η λέξη κλειδί είναι «εκπαίδευση». Και υπομονή, για να εδραιωθούν οι νέες συμπεριφορές όχι μόνο από τα παιδιά αλλά και από τους ίδιους τους γονείς. Επίσης είναι σημαντικό να επαινούμε και να επιβραβεύουμε τα παιδιά όταν κατακτούν την επιθυμητή συμπεριφορά.
Ακολουθούν ορισμένες προτάσεις, για διευκόλυνση της διαδικασίας «εκπαίδευση στην έκφραση». Πρώτα –πρώτα ξεκαθαρίζουμε στα παιδιά ότι έχουν κάθε δικαίωμα να μιλάνε...
Διάβασε τη συνέχεια στο themamagers.gr