Εάν κάποιος καταπιαστεί με την διαπολιτισμική ανάλυση γρήγορα θα αντιληφθεί πως κάτι το οποίο στον έναν λαό φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό, στον άλλον είναι ένα τρομερό ταμπού. Υπάρχει ας πούμε εκείνη η ιστορία για μία φυλή του Αμαζονίου που ζούσε με απόλυτη κοινοκτημοσύνη. Όταν, λοιπόν, έσκασαν οι Ευρωπαίοι εξερευνητές πολύ λογικά (για τους ιθαγενείς) άρχισαν να χάνουν τα πράγματά τους, αφού οι πρώτοι δεν καταλάβαιναν την έννοια της κλοπής.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τους κανόνες καλής συμπεριφοράς, όσον αφορά το φαγητό. Το ρέψιμο μπορεί να είναι για τον έναν η απόλυτη καφρίλα ενώ για τον άλλο η επιτομή της ευγένειας. Για πάμε να δούμε τι παλαβά έθιμα κυκλοφορούν γύρω από τα τραπέζια όλου του κόσμου.