1. Η μητέρα σαν «παρουσία», (l’object-presenting). Είναι εκεί, πάντα έτοιμη να απαντήσει στις ανάγκες του παιδιού της κάθε στιγμή. Αυτή η λειτουργία επιτρέπει στο παιδί να αισθανθεί την δική του παρουσία σαν υπαρκτή, πραγματική, αλλά του δίνει και την εντύπωση ότι αυτό “δημιουργεί”. Ότι ελέγχει την μητέρα προσδίδοντάς του την αίσθηση «παντοδυναμίας» που αναφέραμε παραπάνω.
2. Η μητέρα που “συγκρατεί”(holding). Δηλαδή προσφέρει την βάση της ανάπτυξης του νεοσύστατου εγώ. Η μητέρα και το παιδί είναι συγχωνευμένοι ψυχικά. Η φροντίδα, η αγκαλιά, το «κράτημα» επιτρέπει στο παιδί να αισθάνεται το σώμα του και τις εντάσεις του, τις οποίες δεν μπορεί από μόνο του να τις ελέγξει. Η φροντίδα το προστατεύεται από το άγχος. Συγχρόνως η μητέρα αισθάνεται την κατάσταση του παιδιού, αισθάνεται τι νιώθει, δημιουργώντας μέσα από αυτή την «κατανόηση» τα όρια της ψυχοκινητικής ανάπτυξης του. Δημιουργώντας τα όρια μέσα στα οποία θα δημιουργήσει το «εγώ είμαι»...
Δες τη συνέχεια στο themamagers.gr