Το παρελθόν μοιάζει με ένα αόριστο όνειρο: διαστρεβλωμένο, ωραιοποιημένο και αμετάκλητο, κάνει τις μέρες που πέρασαν να φαντάζουν υπέροχες, μας κρατά μακριά από την πραγματικότητα (και μερικές φορές) τον πόνο του παρόντος και θεωρείται ως κάτι καλύτερο από αυτό που ζούμε τώρα. Το παρελθόν είναι μια εξιδανικευμένη εκδοχή αυτού που θέλουμε να είναι και όχι αυτό που γνωρίζουμε ως πραγματικότητα. Ανακαλώντας μία ανάμνηση, θυμάσαι αυτό που επιλέγει ο εγκέφαλός σου να θυμηθεί και όχι το γεγονός καθεαυτό. Δεν είναι άξιο απορίας, λοιπόν, το γιατί νοσταλγούμε τόσο πολύ εποχές που πέρασαν ανεπιστρεπτί, με τα '90s να πρωτοστατούν, και κυρίως γιατί προσπαθούμε να τις αναβιώσουμε - από τα reboots δημοφιλών σειρών και θεματικών εστιατορίων μέχρι καλλιτεχνικές συνεργασίες και φυσικά την επαναφορά αρκετών fashion trends και icons.
Η νοσταλγία, κατά τη γνώμη μου, είναι σαν να ονειροπολείς, με τη διαφορά ότι έχεις ήδη βιώσει τα συναισθήματα και λείπουν οι εκπλήξεις. Επιλέγεις να κρατήσεις τα θετικά και να ξαναζήσεις - μέσα από εκούσιες επιλογές αυτές τις όμορφες στιγμές. Εμείς, λοιπόν, σαν παιδιά των 90s - άλλοι μικρότεροι άλλοι μεγαλύτεροι - στιγματιστήκαμε από μία δεκαετία που αγαπάμε να μισούμε. Η νοσταλγία μας έχει αφορισμούς, μόνο όμορφες αναμνήσεις που θέλουμε θα θέλαμε ίσως να γίνουν να πραγματικότητα. Από τη χρυσή εποχή της τηλεόρασης, τα μουσικά hits, την περιορισμένη τεχνολογία και φυσικά τη μόδα, αυτά είναι όσα νοσταλγεί η ομάδα της Miss Bloom (που απόλαυσε τα 90s).
- Βασιλική Καρανζογιάννη
Και έρχεται μια ημέρα στο mail μου η ερώτηση τι νοσταλγώ από τα '90s. Η Μάρω Παρασκευούδη μου μού έβαλε ξαφνικά δύσκολα. Γιατί τα '90s πια δεν είναι μια απλή ανάμνηση, είναι αυτό το συναίσθημα που νιώθεις όταν πέφτεις στο κρεβάτι και έχεις ανάψει το θερμαινόμενο υπόστρωμα. Αυτό που νιώθεις όταν η θαλπωρή είναι παντού γύρω σου και σε κάνει να χαμογελάς αβίαστα, ακόμα και όσο κοιμάσαι. Αλλά όταν χρειαστεί να σηκωθείς, η ξενέρα σου ξεχειλίζει.. Έτσι είναι και αυτή η δεκαετία. Όταν τη ζούσες, χαμογελούσες χωρίς λόγο. Και τώρα που ζεις σε άλλη εποχή απλά κυκλοφορείς ψάχνοντας μάταια μια αφορμή για ενθουσιασμό.
Πού πήγαν τα boy bands; Οι ONE, οι Hanson, οι Backstreet Boys; Μου λείπει το απόγειο της μουσικής ακόμα και αν αυτό συγκεντρώνονταν σε μία λέξη: Απαπαπα. Μου λείπει η ξεγνοιασιά και η οικονομική άνεση.
Μου λείπουν σειρές όπως το Ντόλτσε Βίτα, που έκρυβαν τόσο σεξουαλικό περιεχόμενο όσο δεν μπορεί να εκφράσει τώρα κανένα γυμνό ή ένα εντέχνως και τόσο στημένο προκλητικό σκηνικό. Μου λείπουν τα κινητά παντόφλες και οι αναπάντητες κλήσεις - δείγμα ότι κάποιος σε γουστάρει. Μου λείπει το πανάκριβο ίντερνετ, που λειτουργούσε με τηλεφωνική γραμμή, άρα είχε όριο.
- Ελένη ΣτασινοπούλουΝα μερικά από τα αγαπημένα μου των '90ς που έφερα εύκολα στο μυαλό μου και άρα ναι, νοσταλγώ! Τη μανία με τα Gucci by Tom Ford και ιδίως την συλλογή με τα μαύρα κουστούμια αλλά και τα σατέν πουκάμισα σε έντονα χρώματα από μέσα αλλά και αυτή με τις αναφορές στον Halston. Τις πλατφόρμες Patrick Cox, τα λευκά Keds χωρίς κορδόνια, τα mules που μισούσαμε και μετά φορέσαμε.Τις τσάντες Trussardi. Το ζωντανό Κολωνάκι από Σκουφά μέχρι Λουκιανού, από Mommy's μέχρι Rock n'Roll. Τα Wendy's. Τη Βιτρίνα στου Ψυρρή, που ξεκίνησε όλο το γκουρμέ κίνημα της εποχής.
Tις 3 Χάριτες. Tην Άλκηστη Πρωτοψάλτη (O καιρός των τσιγγάνων). Και την Καίτη Γαρμπή (Θα μελαγχολήσω). Tα hits τύπου All that she wants. Την αναμονή/προσμονή για νέες σεζόν Friends!
- Κέλλυ Δεσύπρη
Ένα από τα πράγματα που θυμάμαι πολύ έντονα από τις αρχές των '90s είναι πως είχα 3 ολόιδια ολόσωμα μαγιό (ναι ναι, αυτά με την πολύ ανοιχτή πλάτη, τους παρτούς γοφούς και την στρογγυλή λαιμόκοψη που φορέσαμε όλες ξανά το καλοκαίρι). Ήταν λοιπόν ένα φούξια, ένα σκούρο πράσινο και ένα μουσταρδί-χρυσό (πόσο fashionable ξανά!)... ΟΛΑ από το γυαλιστερό λίκρα ύφασμα που μεσουρανούσε τότε και ΟΛΑ υπέροχα. Ζήτησα λοιπόν τότε από τη γιαγιά μου (θα ήμουν κάπου 5-6) να μου ράψει και 3 φούστες λαμπάντα (ναιιιι ναιιι lambada!) στα ίδια χρώματα και αυτή την 6-piece capsule wardrobe τη φορούσα για 2-3 συναπτά καλοκαίρια χωρίς καμία ντροπή και πάντα σε mix συνδυασμούς! πχ. πράσινη φούστα με φούξια κορμάκι-μαγιό...
Το ultimate look, τότε, ολοκληρωνόταν με ροκάκια (κατά προτίμησε με glitter) και ένα χούλα χουπ με το οποίο είχα τότε ΜΑ.ΝΙ.Α. Και το πρώτο μου crush εκείνη την τρυφερή εποχή; Ο Fresh Prince of Bel Air φυσικά!
- Κωνσταντίνα ΜερκούρηΑν και αρκετά μικρή στη δεκαετία των 90s, τα πράγματα που θα μπορούσα να νοσταλγήσω από την περίοδο αυτή είναι πραγματικά αμέτρητα. Σε αυτήν είναι «γραμμένες» όλες οι παιδικές μου αναμνήσεις και ό,τι μπορεί να συνοδεύει αυτές για κάθε άνθρωπο. Αναμφίβολα, όμως, αυτό που περισσότερο από όλα μου μένει αξέχαστο στο μυαλό μου, είναι η ανυπομονησία να έρθει το βράδυ, που έχοντας τελειώσει από το παιχνίδι και τις «υποχρεώσεις» του σχολείου, μπορούσα να πάρω την αμοιβή μου και να δω ελληνικές σειρές!
Η δεκαετία εκείνη της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης, άλλωστε, υπήρξε και η πιο χρυσή εποχή της ελληνικής μυθοπλασίας. Οι πιο δυνατές πένες της σεναριογραφίας πρωταγωνίστησαν και φρόντισαν να γεμίσουν το τηλεοπτικό πρόγραμμα με σειρές γεμάτες κέφι και χιούμορ που ακόμη και σήμερα απολαμβάνουμε.Αν μάς ενθουσιάζουν λοιπόν ακόμα και σήμερα, πώς θα μπορούσαν να μην έχουν στιγματίσει τις παιδικές μου μνήμες και να της αναπολώ με νοσταλγία;
- Μάρω Παρασκευούδη
Πολύ πριν γίνουμε "δυσανεκτικοί" σε τροφές όπως γάλα/ζάχαρη/αλεύρι και πάει λέγοντας λατρέψαμε οτιδήποτε συσκευασμένο γλυκό και αλμυρό σνακ - από μερεντάκια και φουντούνια μέχρι coca cola βανίλια (αηδία πραγματικά) και καραμέλες - κοσμήματα - υπήρχε.
Νοσταλγώ επίσης το Beverly Hills, την τεκίλα sunrise, τη διασκέδαση μέχρι τελικής πτώσεως σε club με κιτς αισθητική , τις punk φάσεις σε Rodeo, Mad και Next και φυσικά τα Tod's loafers - ακόμα "κλαίω" το ζευγάρι που δάνεισα στην αδερφή μου κι έχασε. Ευτυχώς, τότε "λεφτά υπήρχαν".
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
