Έχω περάσει άπειρες ώρες της ζωής μου ξαπλωμένη στο σκοτάδι δίπλα σε ένα ανήσυχο και άγρυπνο παιδί, παρακαλώντας από μέσα μου ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να αποκοιμηθεί.
Άλλες βραδιές τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά. Για την ακρίβεια, κάποιες φορές είναι πράγματι όμορφα.
Το να ξαπλώνω δίπλα στα παιδιά μου όσο αυτά ταλαντεύονται μεταξύ ύπνου και ξύπνιου μπορεί να είναι τόσο μαγικό και οικείο. Κάποιες φορές μέσα στο σκοτάδι, όταν τα παιδιά μου γέρνουν πάνω μου και νιώθω τα ζεστά μαγουλάκια τους στο λαιμό μου ή ακούω την καρδιά τους να χτυπάει δυνατά, μου έρχεται να κλάψω από ευγνωμοσύνη.
Έχω ακούσει όλα τα επιχειρήματα σχετικά με το γιατί είναι κακή συνήθεια να ξαπλώνεις δίπλα στο παιδί σου μέχρι να κοιμηθεί.
Είναι μάλιστα η νούμερο 1 συνήθεια που υποτίθεται ότι πρέπει να κόψεις όταν τα παιδιά είναι ακόμα μικρά.
Τι κακό μπορεί να συμβεί αν νανουρίζεις το παιδί σου κάθε βράδυ;
Πόσο τραγικό μπορεί να είναι δηλαδή να σου ζητήσουν τα παιδιά απλά να ξαπλώσεις δίπλα τους και να τα ηρεμήσεις με την παρουσία σου μέχρι να αποκοιμηθούν;
Δες τη συνέχεια στο themamagers.gr