Αυτό που περιμένουμε από μια μητέρα είναι να λειτουργεί ως στήριγμα στο παιδί, παρέχοντάς του ασφάλεια και ενθάρρυνση. Η μητέρα αποτελεί έναν καθρέφτη για το παιδί, μια αντανάκλαση μέσα από την οποία το παιδί λαμβάνει πίστη και ενίσχυση, αποκτώντας αυτοπεποίθηση.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, παρατηρείται ότι η μητέρα είναι μια πηγή φθόνου και άγχους, καθώς τέτοιου είδους συναισθήματα της προκαλεί η χαρά και η ανάπτυξη του παιδιού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, η μητέρα να φθονεί την ανεξαρτησία και την περηφάνια του παιδιού, αποδομώντας την ταυτότητά του και καταστρέφοντας την αυτοπεποίθησή του. Η μητέρα, αντί να χαίρεται για το παιδί της, αναρωτιέται: «Γιατί το παιδί μου να χαίρεται, ενώ εγώ δεν νιώθω χαρά;» ή «Γιατί του δίνεται η ευκαιρία να επιτύχει, ενώ εγώ βίωσα την απογοήτευση;» ή «Και αν η επιτυχία του σημαίνει πως θα με εγκαταλείψει;»
«Ο φθόνος μιας δύσκολης μητέρας προδίδει τους βαθύτερους όρους στους οποίους βασίζεται το συμβόλαιο με το παιδί της». «Ο φθόνος είναι ένα από τα πιο δυσάρεστα βιώματα στον κατάλογο των ανθρωπίνων συναισθημάτων, τόσο για εκείνον που φθονεί όσο και για εκείνον που νιώθει ότι τον φθονούν. Μια μητέρα που φθονεί το παιδί της σχεδόν ποτέ δεν έχει συνείδηση του φθόνου της. Τον μεταμφιέζει και τον κάνει αόρατο στα μάτια της εξηγώντας τη δυσαρέσκειά της με ένα σωρό άλλους τρόπους: «Έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου», κατηγορεί το παιδί, και «Είναι δουλειά μου να σου υπενθυμίσω που βρίσκεσαι», ή «Παραέχεις ψηλές προσδοκίες, σε περιμένει η απογοήτευση» .
Σε ορισμένους γονείς, η επιτυχία και η ευτυχία του παιδιού γεννούν συναισθήματα εχθρότητας απέναντί του. Ο φθόνος προσφέρει ένα διπλό αδιέξοδο, οδηγώντας στην παραγωγή δύο αντίθετων μεταξύ τους μηνυμάτων. Συγκεκριμένα, ο γονιός δίνει στο παιδί τα εξής μηνύματα: «Θα είμαι χαρούμενος και θα σ’ αγαπώ, αν αποδείξεις ότι είσαι ικανός και σίγουρος για τον εαυτό σου» και «Θα σε τιμωρήσω, αν έχεις καλή τύχη», που μεταδίδεται με ψυχρότητα, απόσυρση ή σκυθρωπή έκφραση...
Δες τη συνέχεια στο themamagers.gr