Όλοι οι γονείς είμαστε διαφορετικοί.
Αγοράζουμε διαφορετικές πάνες, άλλοι παίζουν χαρούμενα με τα παιδιά τους και άλλοι χρειάζονται ηρεμιστικό μετά από μια ώρα παιχνίδι.
Κάποιοι αφήνουν το μωρό τους να κλαίει και άλλοι θεωρούν βάρβαρη αυτήν την τακτική. Μερικοί θηλάζουν τα παιδιά στην προσχολική ηλικία, ενώ άλλοι δεν μπορούν καν να το διανοηθούν. Άλλοι τα αφήνουν να πάρουν μόνα τους το λεωφορείο, για να γίνουν ανεξάρτητα, ενώ άλλοι το βρίσκουν άκρως επικίνδυνο.
Μας βάζουν ή βάζουμε οι ίδιοι ταμπέλες: «προσκολλημένος γονέας», «γονέας ελικόπτερο», «μαμά τίγρης», «φυσικός γονέας» κ.λ.π. Μερικές από αυτές τις ταμπέλες έχουν γίνει συνώνυμες με χαρακτηρισμούς, όπως υπερπροστατευτικός, υπερβολικά ανεκτικός, ή καταθλιπτικός.
Όμως, τι προσφέρουν οι ταμπέλες και τι μας στερούν; Εξετάζοντας μερικά θετικά και αρνητικά στοιχεία, ίσως πάρουμε μια ιδέα σχετικά με το αν πρέπει να τις κρατήσουμε ή όχι...
Διάβασε τη συνέχεια στο themamagers.gr