Είναι γεγονός ότι όταν τα παιδιά μας δεν κάνουν αυτό που θέλουμε, ταραζόμαστε, απογοητευόμαστε και νιώθουμε ανίκανοι να αντιδράσουμε. Συχνά αναρωτιόμαστε τι έχουμε κάνει λάθος και προσπαθούμε να βρούμε λύσεις είτε διαβάζοντας ψυχολογικά άρθρα, είτε συζητώντας με άλλους γονείς, είτε καταφεύγοντας σε ειδικούς. Όλα αυτά είναι χρήσιμα και κανείς δεν μπορεί να πει το αντίθετο, ωστόσο ποτέ δεν έχουμε αναλογιστεί ότι όταν ένα παιδί αντιδρά έντονα και «αδικαιολόγητα» μπορεί στην συμπεριφορά του να αντανακλάται η κατάσταση που επικρατεί στο σπίτι μας, δηλαδή μέσα στην οικογένεια την οποία ζει.
Όταν το παιδί ζε σε μια οικογένεια όπου οι γονείς αντιμετωπίζουν ένα οικονομικό πρόβλημα, ένα θέμα υγείας, ή περνάνε κρίσεις στις σχέση τους με καυγάδες και εντάσεις το παιδί απορροφά σαν σφουγγάρι όλη αυτή την «ενέργεια» και δεν «ξέρει τι να την κάνει», δηλαδή δεν έχει ιδέα πώς να τη διαχεριστεί. Καθώς λοιπόν τα παιδιά δεν έχουν την ικανότητα ακόμα να αναλύουν τα συναισθήματά τους, ούτε να τα εκφράσουν με λέξεις, γίνονται επιθετικά, νευρικά και εκδηλώνουν μια «πρωτόγνωρη» συμπεριφορά με αποτέλεσμα οι γονείς να αναρωτιόμαστε «μα τι έπαθε στα καλά καθούμενα».
Όμως όλα αυτά δεν έχουν συμβεί μέσα του στα «καλά καθούμενα». Το παιδί συσσωρεύει ανικανοποίητες ανάγκες του, και ξεσπά. Και όταν λέμε ανάγκες που δεν έχουν ικανοποιηθεί δεν μιλάμε για τροφή, ύπνο αλλά για τον χρόνο μας, το χάδι μας την καλή μας την κουβέντα. Πολλές φορές, εμείς οι γονείς χαμένοι μέσα στο κυκεώνα της καθημερινότητας, βρισκόμενοι διαρκώς σε ένα αέναο κυνήγι του χρόνου, τρελαμένοι από την κόπωση αναβάλουμε για αύριο το παιχνίδι και το χρόνο με το παιδί μας, γιατί φυσικά δεν έχουμε κουράγιο, όμως εκείνο μέσα στο μυαλό του το καταγράφει και βάζει «απουσίες». Η αναμονή του και η λαχτάρα του για το πότε θα ασχοληθεί ουσιαστικά μαζί του η μαμά και ο μπαμπάς ματαιώνεται συχνά και έτσι οδηγείται σε ξεσπάσματα θυμού, επιθετικές συμπεριφορές και «γκρίνια» για το τίποτα...
Διάβασε τη συνέχεια στο themamagers.gr