Η άβολη στιγμή που όλα καταρρέουν κι εσύ γράφεις για τη Μενεγάκη

Όταν η lifestyle δημοσιογραφία γίνεται «βρόμικη» δουλειά

Κάθε δουλειά έχει τα καλά της και τα κακά της. Το ίδιο και η lifestyle ή «ελαφριά» δημοσιογραφία. Και όλοι εμείς που κάνουμε αυτή τη δουλειά -και ζούμε όπως όλοι από τη δουλειά μας- βρεθήκαμε σε μια άβολη κατάσταση αυτή την εβδομάδα.

Από το βράδυ της Παρασκευής, παρακολουθούμε τις πολιτικές εξελίξεις, που είναι πραγματικά ιστορικής σημασίας για όλους, με κομμένη την ανάσα. Ναι, όλοι εμείς που γράφουμε για το τι φοράει η μία κι η άλλη celebrity, ποιος διάσημος χώρισε και ποιος παντρεύτηκε και ποιος τραγούδησε στα Mad Awards, πληρώνουμε τους λογαριασμούς μας, την εφορία, τρώμε και ζούμε με τα χρήματα από αυτή τη δουλειά. Τι γίνεται, όμως, όταν βρισκόμαστε μπροστά σε μια δραματική στιγμή της χώρας, της οικονομίας, της κοινωνίας, όπου όλα είναι στον αέρα; Σας διαβεβαιώ πως είναι φρίκη.

Βρεθήκαμε στον χώρο εργασίας μας να πρέπει να γράψουμε για εκδηλώσεις και «λαμπερές εμφανίσεις», την ίδια στιγμή που στεκόμαστε παγωμένοι μπροστά σε μια σημαντική στιγμή της Ιστορίας που αφορά άμεσα τις ζωές μας. Κι ένας καταιγισμός ειδήσεων για το μέλλον της χώρας, των οικογενειών μας κι εμάς των ίδιων, μας λέει ειρωνικά «Για ποια Βανδή, θα γράψεις τώρα, ρε ζώον;». Κάθε θέμα που μέχρι χθες ήταν ένα ακόμα θέμα της δουλειάς μας, έχει γίνει ένα προσωπικό και ηθικό δίλημμα. Γιατί οι περισσότεροι από εμάς που κάνουμε αυτές τις «ελαφριές» δουλειές, εργαζόμαστε απίστευτες ώρες, αμειβόμαστε με λίγα χρήματα κι άλλος λίγο, άλλος πολύ, στο τέλος του μήνα έχει να πληρώσει δυσανάλογα πολλές υποχρεώσεις, όπως όλοι οι Έλληνες. Επίσης, δεν είμαστε όλοι «πεταλουδίτσες» της showbiz που διασκεδάζουμε κάθε βράδυ και τρέχουμε από εκδήλωση σε εκδήλωση. Η πλειοψηφία από εμάς είμαστε κανονικοί εργαζόμενοι, που ξυπνάμε νωρίς, δουλεύουμε πολύ και την πλειοψηφία των θεμάτων μας τα βλέπουμε κι εμείς σε φωτογραφίες, όπως και όσοι μας διαβάζουν.

Δεν θεωρώ πως είμαστε ένας κλάδος που χρειάζεται περισσότερη κατανόηση από άλλους, αλλά πολύ λίγοι επαγγελματικοί κλάδοι δημιουργούν στους εργαζόμενους τέτοια ηθικά διλήμματα, ανάλογα με τις συγκυρίες της πολιτικής, της οικονομίας και της κοινωνίας. Γιατί, πολλοί από εμάς έχουμε κι άλλα ενδιαφέροντα, σκεφτόμαστε κι άλλα θέματα κι έχουμε έναν άλλο τρόπο ζωής, όπως κάθε επαγγελματίας που δεν ταυτίζεται με το επάγγελμά του. Ένας γιατρός δεν σκέφτεται μόνο τις εξελίξεις της επιστήμης του, ούτε είναι αδιάφορος στα όσα συμβαίνουν γύρω του και δεν έχουν να κάνουν με μια ασθένεια της ειδικότητάς του. Έτσι κι εμείς, καλούμαστε σε αυτές τις δύσκολες στιγμές να κάνουμε την «ελαφριά» δουλειά μας, σε κλίμα αλήθεια βαρύ. Το κάνουμε, λοιπόν, οι περισσότεροι από εμάς, όσο καλύτερα και διακριτικότερα μπορούμε και σκεφτόμαστε τις περισσότερες φορές όπως και εσείς. Δηλαδή, «Εδώ ο κόσμος καίγεται και εσύ... χτενίζεσαι» - και απευθυνόμαστε στον εαυτό μας.

Δες το υπόλοιπο κείμενο στο Yupiii.gr