Έφτασαν και οι γιορτές…
Προχθές πήγαμε στο εμπορικό κέντρο της Θεσ/νίκης με τον άντρα μου και την μικρή μπουμπού (η οποία, με το που τη βγάζουμε από το σπίτι κοιμάται, σα να της έχουμε δώσει μεγάλη δόση υπνωτικού). Το εμπορικό έσφυζε από κόσμο, ο οποίος, όπως ήταν αναμενόμενο, πιο πολύ κοιτούσε παρά αγόραζε.
Σκεφτόμουν ότι η μιζέρια της υπερκατανάλωσης μας οδήγησε στη μιζέρια της στέρησης. Το παράδοξο είναι ότι όπως έχουμε χτίσει τον πολιτισμό μας βασισμένο στην κατανάλωση, παρόλο που δεν ψωνίζουμε, συνεχίσουμε να πηγαίνουμε στα εμπορικά κέντρα… Έτσι, η μιζέρια μεγαλώνει, γιατί τα καταστήματα μας υπενθυμίζουν ότι πλέον δεν μπορούμε να καταναλώνουμε όπως πριν κάποια χρόνια.
Χρειάζεται να αλλάξει η φιλοσοφία μας από τις ρίζες της, η οποία υπαγορεύει ότι όσο πιο πολύ ξοδεύουμε, τόσο πιο ευτυχισμένοι γινόμαστε. Η ευτυχία με την κατανάλωση, ειδικά τις ημέρες των γιορτών, είναι δύο έννοιες ταυτισμένες στο μυαλό μας, παρόλο που στην πραγματικότητα υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα ανάμεσα τους. Τα πιο πρόσφατα ευρήματα του καθηγητή Tal Ben-Shahar μας φανερώνουν ότι αυτοί που κατέχουν περισσότερα από αυτά που χρειάζεται για να ζουν ευπρεπώς την καθημερινότητά τους, κινδυνεύουν περισσότερο από κατάθλιψη, σε σχέση με τους υπόλοιπους. Έτσι, καταρρίπτει το μύθο που λέει ότι όσο πιο πολλά έχουμε, τόσο πιο ευτυχισμένοι είμαστε. Μια πεποίθηση που άθελά μας, τη μεταδίδουμε και στα παιδιά μας. Περνάει στο DNA τους από ηλικία 0. Έρευνα σε παιδιά 7 με 12 ετών στην Ευρώπη, έδειξε ότι ξοδεύουν καθημερινά μέσο όσο 2,5 ώρες μπροστά από την τηλεόραση και το κάθε παιδί βλέπει 30.000 διαφημίσεις το χρόνο!
Κανένα παιδί δεν γεννιέται με τάση στην κατανάλωση. Κανένα νεογέννητο δε νιώθει δυστυχισμένο αν δεν έχει πολλά φορμάκια ή πολλές πιπίλες. Όμως φτάνουν να ζητάνε όλο και περισσότερα και τελικά να μην ικανοποιούνται με τίποτα. Αυτό συμβαίνει, γιατί οι γονείς νιώθουμε ότι όσο πιο πολλά τους δίνουμε τόσο πιο καλοί γονείς είμαστε. Τα άρθρα και οι διαφημίσεις, μας έχουν μάθει να πιστεύουμε ότι η ευτυχία των παιδιών μας, θα εξαρτηθεί από το πόσα κατέχουν.
Το βλέπω και σε μένα. Αν και η μικρή είναι δυόμιση μηνών, έχω μια ακατανίκητη διάθεση να της πάρω ό,τι δω μπροστά μου…
Αν όμως το παιδί μάθει ότι η αγορά δώρων είναι ο καλύτερος τρόπος να δείχνουμε την αγάπη μας, θα χάσει την ικανότητα να διαχωρίσει έννοιες όπως στοργή, χρήματα και δώρα.
Πολλοί γονείς με ρωτάνε τι να κάνουν για να μην κακομάθει το παιδί τους, αλλά και να μην νιώθει ότι στερείται, ειδικά σε σχέση με τα άλλα παιδιά.
Για να μην κακομαθαίνουμε τα παιδιά χρειάζεται να:
- Διαχωρίζουμε τις περαστικές επιθυμίες από τις πραγματικές ανάγκες
- Διαπραγματευόμαστε με τα παιδιά μας όταν μας ζητάνε κάτι
- Αφήνουμε λίγο χρόνο να περάσει από τη στιγμή που το παιδί εκφράζει την επιθυμία του, για να εκτιμήσει αυτό που θα πάρει αλλά και για να του δώσουμε την ευκαιρία να ονειρευτεί τον εαυτό του με αυτό που επιθυμεί και όχι να έχει νεύρα κάθε φορά που αργεί αν αποκτήσει από πού θέλει. Μάθημα χρήσιμο και για την ενήλικη ζωή του.
- Του μάθουμε την χαρά της προσφοράς και της αποδοχής με το να το παρακινήσουμε να πάρει δώρο (έστω και κάτι πολύ μικρό) σε αυτούς που αγαπά. Μπορείτε επίσης, να μαζέψετε με τα μικρά σας όλα τα ρούχα και παιχνίδια που δεν θέλετε και να τα δωρίσετε μαζί σε κάποιο ορφανοτροφείο ή ίδρυμα.
- Μάθετε στο παιδί σας ότι δώρα που έχουν μεγαλύτερη αξία, δεν είναι απαραίτητα αυτά που κοστίζουν ακριβά, αλλά αυτά που δημιουργούνται και δίνονται με πολλή αγάπη.
Σας εύχομαι καλές γιορτές!
Σ.
Aπαγορεύεται η οποιαδήποτε αναπαραγωγή, αντιγραφή, αναδημοσίευση, ανάρτηση ή με οποιοδήποτε τρόπο χρήση των κειμένων της ιστοσελίδας. Οι παραβάτες θα διώκονται σύμφωνα με τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και τον ποινικό κώδικα.