Παρότι σε καταστάσεις κρίσιμες είμαι σχετικά ψύχραιμη και οργανωτική, παρότι είχα όλο το χρόνο να προετοιμαστώ, να ετοιμάσω μια τσάντα με τα «απολύτως απαραίτητα» (κατά την κρίση μου), να πάρω τη μητέρα μου, τα ζώα μου και το γραφείο μου και να φύγω, μέσα στην αναταραχή της στιγμής, δεν έκανα σχεδόν τίποτα σωστό. Κι απλά από τύχη, δεν το πλήρωσα(με). Όσο ηλίθια και αν σας φαίνονται τώρα, (που τα διαβάζετε εν ηρεμία) εγώ ανακάλυψα ότι πχ.:
– Δεν είχα τη ΓΝΩΣΗ να μπορώ να κρίνω, αν πρέπει να φύγω ή να μείνω!
– Αφού αποφάσισα να φύγω, δεν είχα την ορθή κρίση να πάρω νερά (σε μια περιοχή που το νερό είναι δυσεύρετο και πίνουμε μόνο εμφιαλωμένο).
– Ξέχασα/δεν σκέφτηκα να πάρω μαζί μου πετσέτες για να καλυφθούμε σε περίπτωση ανάγκης, πανιά για να βάλουμε στο πρόσωπό μας να προστατευθούμε από τις στάχτες και την αιθάλη, φακό κλπ (παρότι τα έχω δει στην τηλεόραση).
Δες τη συνέχεια στο themamagers.gr