Αυτή η αρχή έχει δύο σκέλη:
1. Μη φτιάχνετε κανόνες που δεν μπορείτε ή που δεν πρόκειται να εφαρμόσετε.
2. Τηρείτε τις υποσχέσεις σας.
Είναι σημαντικό για τα παιδιά να γνωρίζουν ότι εννοείτε αυτά που λέτε. Αυτό χτίζει την αμοιβαία εμπιστοσύνη και τον αμοιβαίο σεβασμό, που είναι οι βάσεις για μία σωστή σχέση γονέα-παιδιού.
Έτσι, αν πείτε στο δίχρονο παιδί σας ότι θα φύγετε από το σουπερμάρκετ αν τραβήξει ένα ακόμα αντικείμενο από τα ράφια, τότε θα πρέπει να είσαστε προετοιμασμένοι να πραγματοποιήσετε τη δήλωσή σας. Παρομοίως, αν ο πεντάχρονος γιος σας χοροπηδάει επίτηδες τριγύρω ενώ του έχετε ήδη πει ότι δε θα τον πάτε στον αγώνα μπάσκετ αν δε φορέσει αμέσως το μπουφάν και τα παπούτσια του, τότε πρέπει να αφήσετε τον αγώνα για μια άλλη φορά. (Όμως πρώτα βεβαιωθείτε ότι άκουσε αυτό που του ζητήσατε να κάνει,
Όταν κάνετε αυτό που έχετε πει ότι θα κάνετε, υπάρχει επίσης το ευχάριστο παράπλευρο κέρδος ότι ελαχιστοποιείται η δοκιμή των ορίων σας από τα παιδιά σας. Αν περιμένουν από εσάς ότι πράγματι θα κάνετε αυτό που είχατε πει ότι θα κάνετε –δηλαδή είστε προβλέψιμοι–, τότε δεν αξίζει να καταβάλουν χρόνο και προσπάθεια για να δουν αν πραγματικά το εννοούσατε.
Για τον ίδιο λόγο, είναι εξίσου σημαντικό να τηρείτε τις υποσχέσεις σας. Αν πείτε στο παιδί σας ότι θα σηκωθείτε από τον υπολογιστή σε πέντε λεπτά για να του διαβάσετε μια ιστορία, τότε προετοιμαστείτε να σηκωθείτε στο πεντάλεπτο για να πραγματοποιήσετε αυτό που ανακοινώσατε. Αν συνεχίσετε τις δικαιολογίες για να το αποφύγετε ή αλλάζετε συνεχώς τη συμφωνημένη ώρα («Ένα λεπτό ακόμα και έρχομαι, αγάπη μου»), τότε το παιδί σας τελικώς θα γίνει επιφυλακτικό απέναντί σας όταν του υπόσχεστε κάτι.