Τέσσερις στους πέντε ανθρώπους που θέτουν νέους στόχους την ημέρα της Πρωτοχρονιάς, δεν θα τους υλοποιήσουν. Στην πραγματικότητα, το ένα τρίτο θα τους εγκαταλείψει μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου. Η αλήθεια είναι όμως ότι στους περισσότερους από εμάς δεν αρέσει καν η ιδέα. Στο βιβλίο της, Better Than Before, η Gretchen Rubik περιγράφει τις πολλαπλές στρατηγικές που μπορούμε να εκμεταλλευτούμε για να αλλάξουμε τις συνήθειές μας – κάτι που έχει σημασία για τους στόχους του νέου έτους, επειδή ακριβώς για την επίτευξη του κάθε στόχου συνεπάγεται μία αλλαγή. Γιατί, λοιπόν, δεν συμπαθούμε το όλο θέμα περί “New Year’s Resolution” και πώς μπορούμε να επιτύχουμε την αλλαγή;
«Όταν προσπαθούμε να ελέγξουμε τις συνήθειές μας, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τους λόγους ή τα επιχειρήματα, που μερικές φορές επικαλούμαστε ότι παρεμβαίνουν στο να διατηρήσουμε μια καλή συνήθεια» γράφει η βραβευμένη συγγραφές και παραθέτει τις δικές της σκέψεις για τους λόγους που μπορεί να σαμποτάρουν την προσπάθειά μας για αλλαγή:
<strong>Σκέφτεσαι «Συνήθως, μένω πιστός στις καλές συνήθειες, αλλά σε αυτή την περίπτωση δεν γίνεται να συνεχίσω».</strong> «Είμαστε όλοι οι ενήλικες, και μπορούμε να κάνουμε εξαιρέσεις από τις καλές συνήθειες μας, αλλά δυστυχώς, όλα μετράνε. Οι δικαιολογίες όπως "Είναι τα γενέθλιά μου», «Είμαι άρρωστος», «Είναι Σαββατοκύριακο», «το αξίζω», «Είμαι τόσο καλός", "Ζεις μόνο μια φορά" είναι απλά «παγίδες» για να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας που δεν παίρνει την ευθύνη. Τίποτα όμως δεν έρχεται χωρίς συνέπειες».
<strong>Σκέφτεσαι «Αγαπώ την καλή μου συνήθεια τόσο πολύ, και αντλώ τόση ευχαρίστηση που τώρα μπορώ να την αφήσω πια».</strong> «Ένα επικίνδυνο σημείο στον σχηματισμό της κάθε συνήθειας, είναι η πεποίθηση ότι η συνήθεια έχει ριζώσει τόσο μέσα μας, ώστε μπορούμε να την παραβιάσουμε με ασφάλεια: ‘Σταμάτησα να τρώει δημητριακά δύο χρόνια πριν, έτσι τώρα είναι εντάξει να φάω’. Δυστυχώς, ακόμα και οι μακροχρόνιες συνήθειες μπορεί να είναι πιο εύθραυστες από ό, τι φαίνεται, γι’ αυτό δεν πρέπει να εφησυχάζουμε».
<strong>Σκέφτεσαι «Μιας και χάλασα την καλή συνήθεια, δεν έχει νόημα να συνεχίσω».</strong> «Υπενθυμίζω στον εαυτό μου ‘Ένα παραπάτημα μπορεί να αποτρέψει μια πτώση’. Από τη στιγμή που κάνουμε ένα στραβοπάτημα, αποφασίζουμε να μην ακολουθήσουμε τον ίσιο δρόμο. ‘Δεν έκανα καμία δουλειά το πρωί, οπότε θα συνεχίσω έτσι για το υπόλοιπο της εβδομάδας και θα ξαναρχίσω τη Δευτέρα’. ‘Έχασα το μάθημα γιόγκα γι’ αυτόν τον μήνα, οπότε θα ξεκινήσω πάλι από τον επόμενο’. Είναι σημαντικό να προσπαθήσουμε να μειώσουμε το μέγεθος της αποτυχίας».
<strong>Σκέφτεσαι «Αν είμαι σκληρή με τον εαυτό μου όταν σπάσω μία καλή συνήθεια, θα τα καταφέρω καλύτερα».</strong> «Παρά το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πώς τα δυνατά συναισθήματα των τύψεων και της ντροπής μπορεί να λειτουργήσουν προστατευτικά ώστε να μείνουν πιστοί στις συνήθειές τους, στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο. Οι άνθρωποι που αισθάνονται λιγότερο ένοχοι και οι οποίοι δείχνουν συμπόνια προς τον εαυτό τους στο πρόσωπο της αποτυχίας είναι σε καλύτερη θέση να ανακτήσουν τον αυτοέλεγχο, ενώ οι άνθρωποι που αισθάνονται βαθιά ένοχοι δυσκολεύονται περισσότερο. Μερικές φορές, όταν χαλάμε μία καλή συνήθεια, προσπαθούμε να νιώσουμε καλύτερα, ενδίδοντας στην κακή συνήθεια. ‘Αισθάνθηκα τόσο άσχημα που χάλασα τη δίαιτά μου, που έφαγα ένα πιάτο τηγανητές πατάτες’.»
<strong>Σκέφτεσαι «Ναι, δεν μένω πιστή στη συνήθεια που με κάνει πιο παραγωγικό αλλά είμαι πολύ απασχολημένος».</strong> «Η εργασία είναι μια από τις πιο επικίνδυνες μορφές της αναβλητικότητας. Αν προσπαθείς να πετύχεις κάτι σημαντικό, θέσε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή για να το κάνεις, χωρίς να χάνεις συνεχώς τον χρόνο σου για να απαντήσεις σε emails, να ξεκαθαρίσεις έγγραφα ή να περιμένεις να κάνεις πρώτα μία ‘έρευνα’».