Όταν συνήθως οι γυναίκες μπαίνουν χωρίς λόγο για πρόκληση πριν τις 42 εβδομάδες, τότε τα μωρά μαθαίνουν ότι οφείλουν να χορεύουν σε άλλου το ρυθμό. Μαθαίνουν να μην ακολουθούν την δική τους εσωτερική μουσική ενώ στερούνται την δική τους ώρα άφιξης. H προσωπική τους βιολογική παρόρμηση να αναζητήσουν τον προορισμό τους ματαιώνεται. Το μάθημα που παίρνεται νωρίς στη ζωή, είναι ένα. Κάθε αυθόρμητη κίνηση στην πραγματικότητα είναι σκηνοθετημένη από κάποιον άλλον.
Όταν τα νεογνά ρυθμίζονται με τέτοιον τρόπο ώστε να ταιριάξουν στο πρότυπο διατροφής ενός ενήλικα, όπως είναι δηλαδή η προγραμματισμένη κάθε 4 ώρες σίτιση τους, τότε αυτά μαθαίνουν να καταστέλλουν την ανάγκη τους για συχνή σίτιση. Μαθαίνουν ότι οι προσωπικοί τους ρυθμοί δεν είναι σημαντικοί. Δεν είναι αποδεκτοί.
Όταν τα μωρά αγνοούνται ή εγκαταλείπονται να κλαίνε στην κούνια τους, μαθαίνουν ότι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουν είναι το να μην κλαίνε.
Ανακαλύπτουν λοιπόν από τις πρώτες μέρες πως οι προσωπικές ανάγκες τους επισκιάζονται από μια εξωτερική κυρίαρχη οντότητα η οποία ασκεί εξουσία και δύναμη πάνω στο σώμα τους. Μαθαίνουν πολύ καλά το μάθημα. Ο εσωτερικός βιολογικός ρυθμός τους είναι ασήμαντος.
Αυτές οι απαγορεύσεις συνεχίζονται καθ’ όλη τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Τότε ακριβώς που η ανάγκη εξερεύνησης του περιβάλλοντος είναι ισχυρή. «Όχι, μην αγγίζεις..», «Μην πηγαίνεις εκεί..», «Όχι, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό..». Τα παιδιά τελικά εκπαιδεύονται εξαιρετικά στο πως να καταστέλλουν την απογοήτευση τους.
Δες περισσότερα στο themamagers.com
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
