Η οικογένειά μου είναι µια πολύ αγαπημένη οικογένεια. Είναι ο αγαπημένος µου μπαμπάς, η αγαπημένη µου μαμά, ο αγαπημένος µου αδελφός.
Τον αγαπημένο µου μπαμπά δεν τον βλέπω ποτέ, γιατί φεύγει το πρωί για τη δουλειά και γυρίζει τα μεσάνυχτα. Δηλαδή κανονικά γυρίζει στις 7.00 µ. µ., αλλά κάνει και πέντε ώρες γύρω – γύρω το τετράγωνο μέχρι να βρει να παρκάρει. Κι όταν έρχεται δεν είναι και πολύ χαρούμενος και καθόλου δεν μοιάζει µε τους μπαμπάδες των διαφημίσεων που μπαίνουν μέσα µε δωράκια και σοκολάτες και τα παιδιά πηδάνε στην αγκαλιά του κι αυτός γελάει και τα στριφογυρίζει ψηλά.
Εμάς λέει: «Άϊ-σιχτίρι, το κωλοκράτος µου μέσα» και βροντάει τα κλειδιά στο συρτάρι.
Την αγαπημένη µου μαμά δεν τη βλέπω επίσης, γιατί κι αυτή δουλεύει αλλά έρχεται σπίτι µε το λεωφορείο. Και μετά πλένει, σιδερώνει, σφουγγαρίζει, μαγειρεύει και βρίζει τον μπαμπά που δεν πήρε τυρί τριμμένο από το σούπερ μάρκετ. Και δεν μοιάζει καθόλου µε τις μαμάδες των διαφημίσεων, γιατί δεν μαγειρεύει βαμμένη ούτε µε ψηλοτάκουνα. Κι όταν λερώσουµε το μπλουζάκι µε σοκολάτες δεν γελάει χαρούμενη που έχει το σωστό απορρυπαντικό, αλλά µας λέει: «Ε, βέβαια! Αφού έχετε τη δουλάρα !
Άντε βγάλτο, τελείωνε, ΤΕΛΕΙΩΝΕ λέμε, την τύχη µου που στραβώθηκα και τον παντρεύτηκα!».
Τον αγαπημένο µου αδελφό δεν τον βλέπω ποτέ, γιατί λείπουμε κι οι δυο στο σχολείο και μετά εκείνος πηγαίνει φροντιστήριο και μετά κλείνεται στο δωμάτιο του και μετά ανοίγει το κομπιούτερ του και μετά ψάχνει γυμνές κυρίες και μετά τις βρίσκει και μετά χαίρεται.
Ο μπαμπάς µου, η μαμά µου, ο αδελφός µου κι εγώ είμαστε µια πολύ αγαπημένη οικογένεια και κάθε Κυριακή μεσημέρι κάνουμε ένα πολύ αγαπημένο οικογενειακό τραπέζι κι εκεί έχουμε όλο τον χρόνο να τσακωθούμε μεταξύ µας. Ο μπαμπάς µαλώνει τον αδελφό µου που δεν διαβάζει αρκετά και μετά µαλώνει εμένα που δεν τα τρώω τα παντζάρια.
Και μετά η μαμά µαλώνει τον μπαμπά µου γιατί µας µαλώνει, γιατί είναι «αντιπαιδαγωγικό» λέει...
Διάβασε τη συνέχεια στο themamagers.gr