Δύο πολύ διαφορετικές εκδοχές του τι σημαίνει «στο αεροπλάνο με το μωρό» έζησε η Ελιάνα Χρυσικοπούλου στο πρόσφατο ταξίδι της στη Ρώμη!
- Όλα τα φανάρια μέχρι την Αττική Οδό ήταν πράσινα (πάντα καλός οιωνός).
- Εγώ και το μωρό φτάσαμε τραγουδώντας στο Ελ. Βενιζέλος, όπου είχα κλείσει online τη θέση μου στο parking. Bellissima.
- Εγκαινιάσαμε το διαβατήριο της δεσποινίδος "Άκο Φαράκλα". Όχι, δεν την βαφτίσαμε Άκο (αν και τώρα που το σκέφτομαι δεν ακούγεται άσχημο, κάνει εξωτικό, τύπου Γιόκο). Σημαίνει «Άνευ Κυρίου Ονόματος».
- Ανακάλυψα πως ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών είναι το πιο baby friendly μέρος του κόσμου. Απλά δες το δωμάτιο περιποίησης βρεφών στις Αναχωρήσεις. Όνειρο.
Διαπίστωσα πως το καλοκαιρινό τεύχος του 2board είναι πλούσιο, πρωτότυπο, πανέμορφο. Και ξαφνικά, για πρώτη φορά μετά από αρκετούς μήνες απουσίας λόγω μητρότητας, με έπιασε ανυπομονησία να επιστρέψω στα καθήκοντά μου ως αρχισυντάκτριά του.
Έφτασα χαρούμενη στην Πύλη, επιβιβάστηκα, βρήκα τη θέση μου, δέθηκα με το μωρό. Η ειδική baby ζώνη που σου δίνουν περνιέται μέσα στην δική σου ζώνη και έτσι το έχεις σε όλη την πτήση δεμένο πάνω σου. Για τις επόμενες δύο ώρες ένιωσα περίπου όπως πρέπει να νιώθουν τα καγκουρό.
Είχα διαβάσει πως το μυστικό για να μην βουλώσουν τα αυτιά της κατά την απογείωση είναι να την ταΐζω. Δεν μπορώ να σκεφτώ πολλές στιγμές ευτυχίας όπως το να κρατάω το μωρό που τρώει στην αγκαλιά μου και να πετάω πάνω από τα σύννεφα.
Έφτασα στο αεροδρόμιο Leonardo Da Vinci φρεσκότατη -αν και ολίγον ξεμαλλιασμένη-, με το μωρό στην αγκαλιά μου χαμογελαστό, το οποίο μάλιστα τρελάθηκε από χαρά όταν ανακαλύψαμε αυτό:
Συμπέρασμα: Υπάρχει κάτι βαθιά συγκινητικό στο να ταξιδεύεις για πρώτη φορά στο εξωτερικό με το παιδί σου. Το συναίσθημα του να θες να του δείξεις όλη την ομορφιά του κόσμου πολλαπλασιάζεται. Κατεβαίνεις από το αεροπλάνο και ξαφνικά βρίσκεστε σε μια άλλη χώρα. Ciao Italia!
Σενάριο Δεύτερο Αν δεν πάνε όλα καλά, το αεροπορικό ταξίδι με το μωρό σου είναι μια από τις πιο εφιαλτικές εμπειρίες που μπορείς να ζήσεις. Αυτή ήταν η πτήση μου Ρώμη – Αθήνα.
- Το πρωί που ξύπνησα είχε τελειώσει ο καφές (πάντα κακός οιωνός).
Συνέχεια στη σελίδα ii
- Έφτασα στο αεροδρόμιο πολύ νωρίτερα απ’ όσο έπρεπε (για να είμαι σίγουρη πως θα καταφέρω μόνη μου με ένα μωρό σε ένα αεροδρόμιο μιας ξένης χώρας της οποίας –σημειωτέον- η πλειοψηφία των κατοίκων δεν μιλάει αγγλικά), μόνο και μόνο για να διαπιστώσω πως η πτήση μου έχει μια ώρα καθυστέρηση.
- Στα Αφορολόγητα Είδη και αφού είχα διαλέξει σοκολατάκια, ζυμαρικά, λάδια τρούφας και άλλα λαχταριστά για φίλους και συγγενείς, το μωρό άρχισε να κλαίει γοερά, ενώ στην ουρά για το ταμείο περίμεναν περισσότερα από δέκα άτομα. Έφερα στους φίλους και συγγενείς την αγάπη μου.
- Μόλις το αεροπλάνο άρχισε να τσουλάει, ξεκίνησα το γνωστό κολπάκι με το τάισμα. Το αεροπλάνο τσούλησε για κανά δεκάλεπτο και έπειτα ξαφνικά σταμάτησε. Τεχνική βλάβη.
- Ο πιλότος ανακοίνωσε πως υπάρχει ένα μικρό προβληματάκι και πως θα μείνουμε για 20 περίπου λεπτά στο έδαφος εντός του αεροσκάφους. Τελικά ήταν 3 ώρες.
- Όπως ίσως γνωρίζεις, τα μωρά δεν μπορούν να μένουν ακούνητα για πολύ ώρα. Οπότε τι κάνεις; Τα κουνάς πάνω - κάτω.
- Μάντεψε τι κάνει ένα φαγωμένο μωρό όταν το κουνάς πολλή ώρα πάνω - κάτω.
- Ξέρεις πως μυρίζει το ξινισμένο γάλα όταν ποτίζει τα υφάσματα; Αυτή η μυρωδιά ήταν το προσωπικό μου signature scent καθ’ όλη την διάρκεια της πτήσης. Πιστεύω πως με μύριζαν 3 θέσεις μπροστά.
- Όλα αποκτούν νέες χρήσεις μέσα σε αυτές τις βασανιστικές στιγμές στο αεροπλάνο: οι οδηγίες εκτάκτου ανάγκης γίνονται βεντάλια για να κάνεις αέρα στο μωρό που έχει ιδρώσει, η σακούλα του εμετού γίνεται αυτοσχέδιο μπαλονάκι που φουσκώνεις και ξεφουσκώνεις για να περάσει η ώρα.
- Το μωρό από την ανία του θα αποπειραθεί πολλές φορές να μασουλήσει ακόμα και τη ζώνη του αεροπλάνου. Προτίμησε να του δώσεις να φάει τα πόδια του, αλλά όχι την ζώνη του αεροπλάνου.
- Όταν επιτέλους το αεροπλάνο απογειώνεται και το μωρό γλαρώνει για να αποκοιμηθεί, ο διπλανός σου αποφασίζει να ανοίξει μια τεράστια σακούλα πατατάκια.
- Θα πιάσεις τον εαυτο σου να κοιτάει με φθόνο την κοπελίτσα στην απέναντι θέση, που φοράει τα ακουστικά της, ακούει μουσική, διαβάζει το βιβλίο της. Πόσο μακάρια, πόσο ανέμελη, πόσο ανυποψίαστη.
- Όσο το μωρό κοιμάται πάνω σου, οτιδήποτε πέσει στο πάτωμα, το ξεχνάς. Συμπεριλαμβανομένου και του κινητού σου που ήταν η μόνη σου παρέα σε αυτές τις τόσο δραματικές στιγμές.
- Φ υ σ ι κ ά και θα γεμίσει με μυρωδάτο περιεχόμενο την πάνα του, την οποία θα χρειαστεί να αλλάξεις με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις μέσα στην κλειστοφοβική τουαλέτα αεροπλάνου όσο το μωρό κουνιέται νευρικά και εσύ προσπαθείς με το ένα χέρι να το κρατήσεις στη θέση του, με το άλλο να του αλλάξεις την πάνα και με ένα τρίτο χέρι (δεν μας νοιάζει που δεν έχεις, να βρεις) να το αποτρέψεις από το να αγγίξει οτιδήποτε. Θα μπορούσε να στηθεί ολόκληρο τηλεπαιχνίδι πάνω στο concept.
- Όταν προσγειωθήκαμε στην Αθήνα, 4 ώρες αργότερα από την προγραμματισμένη ώρα άφιξης, ήμουν πλέον τόσο κουρελοποιημένη που απλά έβαλα το μωρό στο καρότσι και ξεκίνησα να περπατάω προς το parking. Σχεδόν έφτασα στο parking. Και εκεί συνειδητοποίησα πως ξέχασα πίσω στο αεροδρόμιο την βαλίτσα.
Συμπέρασμα: Αν ποτέ σε κάποιο υποθετικό δίλημμα σε ρωτήσουν αν θέλεις να ζήσεις αυτό το σενάριο ή να καταπιείς καυτά κάρβουνα, πάρε τα κάρβουνα.