Μου φαίνεται απίστευτο πως πριν λίγο καιρό είχα δύο μωρά στο σπίτι και τώρα τα βλέπω να περνάνε και τα δύο την πόρτα του Παιδικού Σταθμού – τον οποίο, βέβαια, τον αποκαλούμε Σχολείο, διότι μας κάνει να αισθανόμαστε μεγάλες και τρανές. Και παρότι όλο το καλοκαίρι προετοιμαζόμασταν ψυχολογικά για αυτό (η Βικτώρια έκανε και 15 μέρες προσαρμογή τον Ιούλιο) και είμαι σίγουρη πως στην πορεία θα το λατρέψουν, οι πρώτες μέρες μας εκεί αποδεικνύονται λίγο πιο δύσκολες από το αναμένομενο, για όλους μας.
Eliana In Babyland | 10 λόγοι που φέτος απόλαυσα το πάρτι των παιδιών μου πιο πολύ από ποτέ
Eliana In Babyland | 6 δύσκολες αλήθειες για τα πρώτα 2 χρόνια με 2 παιδιά
5 αλήθειες για τις πρώτες μέρες στο σχολείο
1.Το πιο αστείο θέαμα είναι τα μικρά με τις τεράστιες τσάντες
Η τσάντα με την Peppa είναι δύο φορές σαν την Βικτώρια, αλλά παρ’ όλα αυτά επιμένει να την κουβαλάει μόνη της, είτε στην πλάτη, είτε σέρνοντας τη. Τη λατρεύει. Από τότε που την πήραμε την γεμίζει καθημερινά με βιβλία και κουκλάκια που ΠΡΕΠΕΙ να έχει μαζί της. Όλα αυτά, μέχρι που ξεκινήσαμε σχολείο: εκεί διαπίστωσε πως οι συμμαθητές της έχουν κι εκείνοι πολύχρωμες τσάντες με τέλεια σχέδια και φανταστικούς ήρωες κινουμένων σχεδίων, οπότε άρχισε να μουρμουράει «θέλω κι εγώ τα Σκυλάκια Δαλματίας», παράπονο που φυσικά εξελίχθηκε σε φουλ υστερικό κλάμα μέσα σε δευτερόλεπτα (καλωσορίσατε στα terrible twos, φίλες μου).
2.Στις νηπιαγωγούς θα έπρεπε να χορηγούνται δωρεάν ηρεμιστικά
Ο Κωστάκης κλαίει γιατί θέλει τη μαμά του, η Σοφούλα φωνάζει τη γιαγιά της που έφυγε, η Βικτώρια γιατί θέλει την τσάντα με τα Σκυλάκια Δαλματίας, ο Πανούλης έχει σταματήσει στη μέση της σκάλας και βγάζει τα παπούτσια του γιατί νομίζει ότι πάει σε παιδότοπο, η Εβελίνα έχει ανέβει σε έναν πάγκο και τραγουδάει το Let It Go από το Frozen. Και όλη αυτή τη φρενήρη κατάσταση καλούνται οι παιδαγωγοί, αυτές οι γκουρού της υπομονής και την αποδοχής, να τη συμμαζέψουν και να την οριοθετήσουν, υπό το άγρυπνο βλέμμα κάποιων μαμάδων που παραμένουν στον χώρο και παραμονεύουν ούτως ώστε αν καμιά δασκάλα ανεβάσει 0,01 ντεσιμπέλ τη φωνή της, να αναφέρουν στη διευθύντρια πως «οι πρακτικές της δεν συμφωνούν με τις αρχές τις ενσυναίσθησης».
3.Τα παιδιά φέρονται βάναυσα το ένα στο άλλο
Η μεγαλύτερη κόρη μου πήγε τρέχοντας να αγκαλιάσει μια φίλη της από την περσινή χρονιά και εκείνη της γύρισε επιδεικτικά την πλάτη. Δεν φταίει το παιδί: μπορεί να μην είχε όρεξη για αγκαλιές ή μπορεί τα φιλικά αισθήματα να μην είναι και τόσο αμοιβαία. Τα παιδιά λειτουργούν αυθόρμητα, χωρίς τους κανόνες ορθής κοινωνικής συμπεριφοράς από τους οποίους καταπιεζόμαστε οι υπόλοιποι. Κι εγώ θα ήθελα μερικές φορές να αποφύγω τις αγκαλιές κάποιων, αλλά τελικά, προκειμένου να μην παρεξηγηθώ, τους φιλάω κιόλας…
4.Το παιδί σου ενδέχεται να έχει δεύτερες σκέψεις
Και στις δύο κόρες μου φαινόταν στην αρχή πολύ ελκυστική η ιδέα πως θα πάνε σχολείο, «σαν μεγάλα παιδιά» και πως εκεί θα κάνουν νέους φίλους και θα περάσουν τέλεια, αλλά στην πορεία μόλις κατάλαβαν την πλεκτάνη που έχει στηθεί – ότι δηλαδή δεν θα μπορούν πια να είναι όλη μέρα σπίτι με το βρακί και να κάνουν ό,τι θέλουν – άρχισαν το ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΧΟΛΕΙΟ (που μάλλον πρέπει να το συνηθίσουμε, διότι θα ακούμε κάθε πρωί για τα επόμενα 14 χρόνια). Άντε να του εξηγήσεις του παιδιού πως το να παίζει με τουβλάκια, να ζωγραφίζει ουράνια τόξα και να τραγουδάει την αλφαβήτα είναι η Crème de la Crème αυτής της ζωής, το Καλύτερα Δεν Γίνεται και πως από το σχολείο και έπειτα ξεκινάνε οι υποχρεώσεις, οι καταπιέσεις, οι ερωτικές απογοητεύσεις, τα ανυπόφορα αφεντικά, οι στριφνοί σπιτονοικοκύρηδες, η ουρά στο ΙΚΑ, η εφορία, ο ΕΝΦΙΑ.
5.Ακόμη πιο καταρρακωμένη, βέβαια, είσαι εσύ
Όσο τα είχες σπίτι, έκανες μεγαλόπνοα σχέδια για το τι θα κάνεις όταν επιτέλους θα είσαι child free, όταν θα είσαι και πάλι, έστω για λίγες ώρες, μόνη σου. Σούπερ μάρκετ χωρίς κανέναν να ρίχνει κάτω τους χυμούς από τα ράφια. Βόλτα σε βιτρίνες χωρίς να τις γεμίζει κάποιος δαχτυλιές και να γλείφει το τζάμι. Μανικούρ. Καφές με τις single φίλες σου. Και τελικά, όταν βλέπεις το μικρό σου να κρύβεται φοβισμένο πίσω από τη φούστα σου ή να σε αγκαλιάζει σφιχτά λέγοντάς σου «μαμά, μη φύγεις», νιώθεις πως το στέλνεις ανθρακωρύχο στο Γκελζενκίρχεν, κάπως σαν να πήρε δυσμενή μετάθεση από τη ζεστασιά του σπιτιού σας στο πιο ψυχρό μέρος του σύμπαντος. Πέντε λεπτά μετά τον αποχωρισμό σας, εκείνο χτυπάει χαρούμενο ένα ντέφι, κι εσύ κλαις στο αυτοκίνητο, ρουφάς τις μύξες σου και έχεις γίνει σαν πάντα από τη μάσκαρα που τρέχει.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
