Η Ελιάνα Χρυσικοπούλου αποχαιρετά για πάντα τα χρόνια που ήταν η ίδια party girl και εγκαινιάζει την εποχή που θα συνοδεύει την κόρη της στα παιδικά πάρτι.
1) Χτυπάω το κουδούνι, ανοίγει η πόρτα, μπαίνω μέσα... ουάου. Εδώ υπάρχουν περισσότερα από 30 παιδάκια που παίζουν, τρέχουν, πατιούνται, στριγκλίζουν, χορεύουν. Ο χώρος είναι πολύχρωμος, έχει παιχνίδια ριγμένα εδώ κι εκεί, από τα ηχεία ακούγεται το Hard Day's Night στη διαπασών. Συγχαρητήρια μικρή Μαρίλια, το πάρτι σου είναι το πιο πετυχημένο πάρτι που εχω παει την τελευταία πενταετία.
2) Ωπ, παπούτσια βγαλμένα στην είσοδο. Γρήγορα, γρήγορα, σκέφτομαι γρήγορα, τι κάλτσες φοράω; Τις καλές ή "τις άλλες";
3) Μα τι ωραίος χώρος, μήπως να κάνω κι εγώ εδώ τα πρώτα γενέθλια του μωρού; Θα πρέπει βέβαια να πείσω με επιχειρήματα τον Νικόλα να μην τα κάνουμε στο σπίτι μας. Θα του πω πως είναι ένας χώρος απολύτως ασφαλής και οργανωμένος για παιδιά. Πως είναι καθαρός, φωτεινός και αισιόδοξος. Πως έχει εξειδικευμένο προσωπικό. Βασικά θα του πω πως αν θέλει να τα κάνουμε στο σπίτι, να κάτσει μετά μόνος του να μαζέψει αυτό το χάλι.
4) Η μαμά της Μαρίλιας έχει κανονίσει τα πάντα μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας, παιχνίδια, παιδαγωγούς, τούρτες, cookies, cake pops, goodie bags. Αυτές οι supermoms το καταστρέφουν εντελώς για εμάς τις υπόλοιπες - τι απέγιναν οι ασημί κορδέλες THE PARTY IS HERE και οι τούρτες Papagalino;
5) Μιας που είπα τούρτα, η τούρτα της Μαρίλιας είναι μια υπερπαραγωγή με μια ολόκληρη οικογένεια γουρουνιών επάνω της, που απ' οτι έμαθα λέγονται Πέπη το γουρουνάκι. Ή Πέπα το γουρουνάκι. Ή Πίπα το γουρουνάκι. Θεέ μου, πόσα έχω να μάθω.
6) Η Μαρίλια είναι ντυμένη σαν πριγκίπισσα, μιλάει με όλους και γυρίζει γύρω γύρω σαν πανέμορφη social πεταλουδίτσα. It girl ετών 2.
7) Στο ίδιο πνεύμα κοινωνικότητας (#όχι), το μωρό με το που το ακουμπάω κάτω, αρχίζει να σέρνεται στο πάτωμα, να δαγκώνει τα καουτσούκ, να παίζει με άλλα παιδάκια. Ή τελοσπάντων με ένα συγκεκριμένο άλλο παιδάκι:
8) Τη στιγμή που χαλαρώνω και την αφήνω να μπουσουλήσει ελεύθερη, βλεπω μια ορδή από ξαναμμένα τετράχρονα και ακούω την παιδαγωγό να λέει δυνατά "διαγωνισμός τρεξίματος!!! ΤΡΙΑ, ΔΥΟ, ΕΝΑ...". Βουτάω το μωρό, το οποίο δεν έχει ιδέα πως παραλίγο να γίνει χαλκομανία στο πλαστικό φούξια πάτωμα.
9) Δεν κατέχω ακόμη το θέμα dresscode μωρού για παιδικό πάρτι: Δίπλα μας κάθεται μια φανταστική μπουμπού με φούτερ και υπέροχη ροζ tutu και γίνομαι έξαλλη με τον εαυτό μου που θεώρησα πως η δική μου θα ειναι υπερβολική με την tutu της. Συγγνώμη, αγάπη μου, την επόμενη φορά η μανούλα υπόσχεται να σε ντύσει να πας να παραλάβεις το Όσκαρ.
10) Πιάνω την κουβέντα με τη μαμά της μικρής καλοντυμένης μπαλαρίνας (η αλήθεια είναι πως την ξερω γιατί ήμασταν συμμαθήτριες) και αρχικά της το φέρνω λάου λάου, "τι ωραία που τα μωρά μας είναι στην ίδια ηλικία " και τέτοια. Μέχρι να φύγουμε της έχω ζητήσει ευθαρσώς να μας καλέσει άμεσα σπίτι της για play date.
11) Το μωρό αρνείται πεισματικά να μου δώσει το φουσκωτό κανίς που της έφτιαξε η παιδαγωγός, το περιεργάζεται, το ζουλάει, το δαγκώνει. "Θα σκάσει και θα τρομάξεις" της λέω και εννοώ πως θα σκάσει και θα τρομάξω.
12) Ευτυχώς το δικό μου παιδί δεν είναι το μόνο που βάζει τα κλάματα όταν πάω να του παρω το σκυλάκι, μίνι-κλάματα και γκρίνιες ως απαντήσεις σε απεγνωσμένες μαμάδες ακούγονται από κάθε γωνιά του πάρτι.
13) Προς το τέλος, ο χώρος έχει μια ελαφριά μυρωδιά ιδρωμένων παιδιών ανακατεμένη με μια εσάνς βρώμικης κάλτσας. Ας ελπίσουμε όχι της δικής μου.
14) Ξαφνικά γίνεται Η Μεγάλη Έξοδος. Μωρά και παιδιά αναχωρούν για τα σπίτια τους, τις μπανιέρες τους, τα κρεβάτια τους σαν άλλες σταχτοπούτες που γίνονται κολοκύθες στις 20:00 ακριβώς.
15) Και κάπου εκεί το συνειδητοποιώ: Είναι Σάββατο απόγευμα και αντί να είμαι για καφέ, φαγητό και βόλτα στην Αθήνα, είμαι έξω από έναν χώρο παιδικής απασχόλησης, φορτωμένη με το μωρό, την τσάντα του μωρού, το μπουφάν του μωρού, το φουσκωτό σκυλάκι του μωρού. Πείτε μου λίγο, κάπως μαλακά αν μπορείτε, αυτή θα είναι η ζωή μου από εδώ και πέρα, έτσι;