Η Ελιάνα Χρυσικοπούλου γιόρτασε στις 25 Ιανουαρίου τα γενέθλιά της, παρατήρησε, όμως, πως φέτος αρκετά πράγματα έχουν αλλάξει:
1. Ξύπνησα και, όπως κάθε χρόνο, ο Νικόλας μου σέρβιρε πρωινό στο κρεβάτι. Φέτος ήταν πιο λαχταριστό από ποτέ.
2. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες χρονιές, που δούλευα 15 ώρες την ημέρα και έσβηνα κεράκια στο γραφείο, φέτος είχα μόνο δύο ώρες γύρισμα και κατά τ’ άλλα πέρασα τα γενέθλιά μου στο πάτωμα, να παίζω σφηνοτουβλάκια, να διαβάζω πάνινα βιβλιαράκια και να ακούω το "Η Μικρή Αράχνη". Και κάπως έτσι, δεν πρόλαβα ούτε για μια στιγμή να κάνω σκέψεις για το χρόνο που περνά, τα νιάτα που φεύγουν, το τέλος που έρχεται, τι είναι η ζωή, τι είναι ο θάνατος και άλλα μίζερα και καταθλιπτικά.
3. Αντιθέτως, το πρωί που κοιτάχτηκα στον καθρέφτη έδωσα συγχαρητήρια στον εαυτό μου που κατάφερε, για μια ακόμη χρονιά, να παραμείνει ζωντανή. Για την ακρίβεια μου έδωσα διπλά συγχαρητήρια γιατί φέτος κράτησα ζωντανό και άλλον έναν.
4. Έλαβα εξαιρετικά πολλές και συγκινητικές ευχές μέσω social media, οι περισσότερες εκ των οποίων έγραφαν κάτι του στιλ «να σε χαίρεται η κορούλα σου». Προφανώς όταν γίνεσαι μάνα δεν σε αφορούν πια αποκλειστικά ούτε οι ευχές των γενεθλίων σου.
5. Δέχθηκα εξαιρετικά λίγες ευχές μέσω τηλεφώνου, γιατί ήμουν όλη μέρα με το μωρό και το κινητό μου ήταν ή σε airplane mode ή με τον ήχο χαμηλωμένο (αντίο, κοινωνική ζωή!).
6. Συνειδητοποίησα πως επιτέλους έχω γλιτώσει από τις ευχές «άντε, και με το καλό ένα μωράκι».
7. Συνειδητοποίησα πως δεν έχω γλιτώσει από τις ευχές «άντε, και με το καλό ένα δεύτερο μωράκι».
8. Έλαβα το πρώτο δώρο γενεθλίων από το παιδί μου: η Ισαβέλλα μου έφερε δώρο μέσω του αγγελιαφόρου μπαμπά της μια γλυκύτατη σπόντα 16 σελίδων.
9. Ο Νικόλας, που παραδοσιακά στα γενέθλια μου έφερνε δώρο ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνα, φέτος μου έφερε ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια. Ροζ. Η κάρτα έγραφε κάτι του στιλ «για να είσαι άνετη στις βόλτες μας». Και εκεί είχα μια από τις σπάνιες στιγμές διαύγειας, ένα epiphany, μια ώρα συνειδητοποίησης που καταλαβαίνεις πως η ζωή σου δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια, και πως «βόλτες μας» δεν σημαίνει πια βραδινή έξοδος κοκτειλοποσίας για δύο αλλά απογευματινή καροτσάδα για τρεις.
10. Και μιας που είπα κοκτειλοποσία, πρέπει να είναι τα πρώτα γενέθλια της ζωής μου που δεν ήπια σταγόνα αλκοόλ. Αν μου έλεγες ένα χρόνο πριν πως στα γενέθλιά μου ακόμη θα θηλάζω, θα έβαζα τα γέλια δυνατά.
11. Υπήρχε κάποια, πάντως, που ήπιε ένα ποτήρι σαμπάνια στην υγειά μου.
12. Στα 33 μου αισθάνομαι πιο νέα απ’ όσο αισθανόμουν όταν έκλεινα τα 30. Ίσως φταίει που τότε αισθανόμουν σαν ωρολογιακή βόμβα που μετράει αντίστροφα μέχρι να κάνω παιδιά, ενώ τώρα έχουν εξαφανιστεί όλα τα άγχη τύπου «πότε θα γίνω μάνα». Τότε ένιωθα μεγάλη για να είμαι ελεύθερη, τώρα αισθάνομαι νέα για να είμαι μαμά.
13. Σε αντίθεση με άλλες χρονιές, που καθόλου δεν με ενδιάφερε να έχω τούρτα, φέτος ήμουν διατεθειμένη να πάω να την αγοράσω μόνη μου – αρκεί να μη χάσει το μωρό την φοβερή ατραξιόν «τούρτα-κεράκια-οικογένεια που τραγουδάει εν χορώ «Παντού να σκορπίζεις της νιώσης το φως».
14. Έφαγα διπλή μερίδα από την σοκολατένια μου υπερπαραγωγή με την πολύ λογική αιτιολογία «μια για μένα, μια για το μωρό».
15. Συνειδητοποίησα πως τα φετινά γενέθλια είναι ίσως τα σημαντικότερα της ζωής μου, γιατί η χρονιά που πέρασε περιλαμβάνει Το Μεγάλο Κατόρθωμα, αυτό που τα άλλαξε όλα οριστικά και αμετάκλητα.
16. Φέτος η ευχή μου την ώρα που έσβηνα τα κεριά μου ήταν κάπως διαφορετική. Δεν μπορώ να την μοιραστώ, διότι λένε πως αν την πεις δεν βγαίνει, αλλά, αν είσαι μαμά, ξέρεις πάνω – κάτω τι ευχήθηκα, έτσι δεν είναι;