«Πολύ ιδιότροπη είσαι» συνήθιζε να μου λέει η μαμά μου. Εκείνη δεν είχε φαγητά που σιχαινόταν, συνήθειες που μισούσε, εμμονές και ψυχαναγκασμούς που κατά καιρούς τύχαινε να παρατηρεί σε εμένα. Τουλάχιστον δεν τους είχε απ’ όταν έγινε μαμά και μετά. Γιατί και εγώ, στην Μετά Μωρού παρατηρώ πως είμαι σαφέστατα πιο χαλαρή, πιο cool και βολική σε δεκάδες καθημερινές καταστάσεις. Ας πούμε, για παράδειγμα, όταν γίνεσαι μαμά, μέσα σε ένα-δυο χρονάκια, ξεπερνάς…
1. Την επιθυμία σου να είναι πάντα το σπίτι σου τακτοποιημένο.
Ελπίζουμε πριν κάνεις μωρό να έβγαλες καμιά φωτογραφία το τακτοποιημένο σπίτι σου. Να ζήσεις, να το θυμάσαι.
2. Την εμμονή με το να είσαι πάντα στην ώρα σου.
Πάρε απόφαση πως δεν θα ξαναείσαι ποτέ πια στην ώρα σου και προχώρα τη ζωή σου (με ένα μισάωρο καθυστέρηση).
3. Την ανάγκη σου να μην σε ενοχλεί κανείς όταν βρίσκεσαι στην τουαλέτα.
Ακόμη και ο Βασιλιάς, σου λέει, εκεί πάει μόνος του. Έχει υπάρξει ποτέ ο Βασιλιάς μαμά δίχρονου; Δεν έχει.
4. Την παραξενιά να μη θέλεις κανείς να σου βουτάει φαγητό από το πιάτο.
Είσαι τυχερή αν το παιδί σου έχει την μεγαλοψυχία να σου αφήσει μια (1) τηγανιτή πατάτα στο πιάτο σου.
5. Την ανικανότητά σου να κάνεις και κάτι άλλο ταυτόχρονα ενώ μιλάς στο τηλέφωνο.
Πλέον κλείνεις επαγγελματικό deal και την ίδια στιγμή ταΐζεις γιαούρτι και φτιάχνεις πυργάκι με τουβλάκια ταυτόχρονα.
6. Τον εκνευρισμό σου με όσους περπατούν αργά μπροστά σου στο πεζοδρόμιο.
Πλέον είσαι εσύ εκείνη που περπατά εκνευριστικά αργά στο πεζοδρόμιο.
7. Τα αισθήματα ντροπής που σε κυριεύουν όταν καρφώνονται βλέμματα επάνω σου σε καφετέριες, εστιατόρια, σούπερ μάρκετ.
Μια δυσανάλογα μεγάλη για το μέγεθος του μωρού τσιρίδα αρκεί για να γυρίσουν όλοι και να σε κοιτάξουν με το υποτιμητικό ύφος «μα καλά, δεν μπορεί να συμμαζέψει το παιδί της;». Με τον καιρό μαθαίνεις να μη σου καίγεται καρφάκι.
8. Την εμμονή σου με τα σούπερ καθαρά, σούπερ σιδερωμένα ρούχα.
Χαχαχαχα.
9. Την αποστροφή σου για τις ηχηρές σωματικές λειτουργίες.
Τα «μπερπ» και «πριτ πριτ» σου φαίνονται πια έως και χαριτωμένα.
10. Την τάση σου για εμετό κάθε φορά που μυρίζεις εμετό.
Ίσως να μην το ξεπεράσεις ποτέ εντελώς, αλλά όσο να ‘ναι πως σκληραγωγείσαι με το πέρασμα του χρόνου.
11. Την απέχθειά σου για τη φέτα/ το αυγό/ το βραστό κοτόπουλο κ.ο.κ.
Για μένα η καθοριστική στιγμή ήταν όταν η Ισαβέλλα έπιασε με τα χεράκια της ένα τεράστιο κομμάτι υγρής, μυρωδάτης φέτας και έπειτα μου χάιδεψε τα μαλλιά.
12. Τους όρκους που έδινες πως δεν θα πεις ποτέ «μαμ», «νάνι» και άλλες λέξεις στη μωροδιάλεκτο. Ας πούμε απλά πως αφού δεν μιλάει ο Μωάμεθ στο βουνό, θα μιλήσει το βουνό στον Μωάμεθ.
13. Την αποδοκιμασία σου για εκείνες που βάφονται στα φανάρια.
Απορώ πως τόσα χρόνια δεν είχα ανακαλύψει πόσο καλό φως έχει ο καθρέφτης του αυτοκινήτου του πρωί.
14. Τον εκνευρισμό σου όταν κάποιος σε αντιγράφει.
Τώρα σε ακολουθεί καθημερινά μέσα στο σπίτι ένας λιλιπούτειος wannabe κλώνος σου.
15. Την απόγνωση σου όταν βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο με παιδάκια που κλαίνε, φωνάζουν, χτυπιούνται, ουρλιάζουν.
Welcome to babyland!