#1. Η Ισαβέλλα δεν θα θυμάται την πρώτη φορά που έτρεξε σε παραλία, την πρώτη φορά που έκανε βόλτα με αλογάκι στην Αίγινα, την πρώτη φορά που ανέβηκε σε καΐκι, την πρώτη φορά που κοιμήθηκε σε καμπίνα πλοίου, την πρώτη φορά που ανέβηκε σε μεγαλίστικο ποδήλατο στη Ρώμη, την πρώτη της βόλτα με πόνυ, την πρώτη της νεροτσουλήθρα. Είχε πολλές πρωτιές αυτό το καλοκαίρι, μα εκείνη δεν θα θυμάται καμία.
#2. Η Ισαβέλλα δεν θα θυμάται πόσο χαρούμενη ήταν στη θάλασσα, πόσο διστακτικά έβαζε στην αρχή τα ποδαράκια της στο νερό και πόσο ευτυχισμένη ήταν να φεύγει από τα χέρια μου και να την πιάνουν τα χέρια του μπαμπά και να την πετάνε στον αέρα. Δεν θα θυμάται πόσο χαιρόταν να κάνει μπλουμ τα βότσαλα στα ρηχά, πόσο της άρεσε να παίρνει νερό με το κουβαδάκι της και να χώνει χούφτες με άμμο στο στόμα της. Ούτε θα θυμάται εμένα να φωνάζω ΜΠΛΙΑΧ, ΜΠΛΙΑΧ έντρομη κάθε φορά που έβλεπα το παραπάνω θέαμα.
#3. Η Ισαβέλλα δεν θα θυμάται τα σχέδια που ζωγράφιζε με το δάχτυλο της επάνω στον ιδρώτα που έτρεχε στο στέρνο μου όσο την κουβαλούσα αγκαλιά να κατέβουμε στις παραλίες της Χίου, ούτε θα θυμάται τις κραυγούλες χαράς που έβγαζε κάθε φορά που συναντούσε γατούλες στο χωριό, ούτε το πόσο μεγάλα είχαν γίνει τα μάτια της από την έκπληξη όταν μια κατσίκα εμφανίστηκε ξαφνικά στην Άνδρο και άρχισε να πίνει νερό από την πισίνα του ξενοδοχείου. Η Ισαβέλλα δεν θα θυμάται τα προσωρινά της παρκοκρέβατα, ούτε το μπιπ μπιπ που άκουγε μέσα στον ύπνο της, όσο άλλαζα μανιωδώς τη θερμοκρασία στο air-condition, πασχίζοντας να πετύχω το ιδανικό «όχι-πολύ-ζεστό-όχι-πολύ-κρύο» κλίμα στο δωμάτιο.
#4. Η Ισαβέλλα δεν θα θυμάται πόση χαρά αισθανόταν κάθε φορά που δοκίμαζε νέες γεύσεις, δεν θα θυμάται με τι μανία καταβρόχθιζε την φέτα από τη χωριάτικη, δεν θα θυμάται το πρώτο της παγωτό σοκολάτα που το έφαγε ένα δροσερό απόγευμα φορώντας ακόμη το μαγιό της, δεν θα θυμάται πόσο λάτρευε τα πρώτα γλυκά σταφύλια του Αυγούστου και πώς φώναζε επιτακτικά ΜΑΜ! όταν αργούσα να τα κόψω στη μέση για να της τα δώσω, ούτε το πρώτο ψητό καλαμπόκι που της έδωσε στο Φλοίσβο ο μπαμπάς της να ροκανίσει.
#5. Η Ισαβέλλα δεν θα θυμάται τους πρώτους της καλοκαιρινούς φίλους, δεν θα θυμάται τα μικρά κοριτσάκια στην Κύθνο που τους έκλεβε τα ποδηλατάκια και τα καρότσια τους, δεν θα θυμάται εκείνη τη μαμά που έβαζε Shakira στο κινητό και όλα τα μωρά χόρευαν ατσούμπαλα στην αυλή της καφετέριας, δεν θα θυμάται τον τρίχρονο Θανάση στην παραλία της Αίγινας που της πετούσε τη μπάλα για να παίξουνε αλλά εκείνη δεν ήξερε πώς να του την πετάξει πίσω, δεν θα θυμάται την μικρή Ολλανδέζα φίλη της που μαζί κολυμπούσαν στην Άνδρο και έπειτα έβγαιναν βόλτα με τους μπαμπάδες τους να κόψουν λουλουδάκια.
#6. Η Ισαβέλλα δεν θα θυμάται με πόσο θαυμασμό κοιτούσε τον μεγάλο ξάδερφό της, τον Τζουζέπε, όταν εκείνος ζωγράφιζε και όταν έφτιαχνε κάστρα στην άμμο, ούτε θα θυμάται πώς έβαζε τα κλάματα κάθε φορά που έπαιρνα αγκαλιά και έλεγα γλυκόλογα στην μικρή της ξαδέρφη, την Νίκη. Δεν θα θυμάται με πόση φόρα έπεφτε στην αγκαλιά της γιαγιάς της γιατί της έδινε αμέτρητα φιλιά (αλλά βασικά μπισκότα).
#7. Η Ισαβέλλα δεν θα θυμάται τους τσακωμούς της μαμάς και του μπαμπά όταν χανόντουσαν στις διαδρομές στα νησιά γιατί οι ταμπέλες έλεγαν άλλα ντ’ άλλων, ούτε το πώς ο μπαμπάς μάλωνε τη μαμά γιατί πάλι ξέχασε να πασαλείψει το παιδί με αντηλιακό 20’ πριν την έκθεση στον ήλιο. Και σίγουρα δεν θα θυμάται να την κοιτάνε και οι δύο γονείς χαζεμένοι όσο κοιμόταν με μισάνοιχτο το στόμα στην ξαπλώστρα κάτω από την σκιά των δέντρων με το αεράκι να φυσάει ανεπαίσθητα τα καστανόξανθα μαλλιά της.
#8. Η Ισαβέλλα δεν θα θυμάται όλες τις φορές που στεναχωρήθηκε, πόνεσε, απογοητεύτηκε. Δεν θα θυμάται εκείνη τη φορά που έκανε εμετό πάνω της όλο το φαγητό της επειδή ζαλίστηκε από τις στροφές, δεν θα θυμάται όλες τις φορές που αργήσαμε να την βάλουμε για ύπνο και έκλαιγε από την κούραση και έτριβε τα μάτια της με μανία, δεν θα θυμάται εκείνη τη μέρα που κοίταξα για λίγο από την άλλη και έπεσε από την καρέκλα στο πάτωμα, δεν θα θυμάται τις μέρες που βαριόμουν να μαγειρέψω και την τάιζα club sandwich στην παραλία, ούτε εκείνη τη φορά που ξέχασα να της αλλάξω πάνα και όταν τη σήκωσα από το καρότσι της ήταν μούσκεμα και εκείνη, και τα ρούχα της και το καρότσι ολόκληρο. Δεν θα θυμάται όλες τις στιγμές που η μαμά της ήταν λιγότερο καλή μαμά. Η Ισαβέλλα θα τα ξεχάσει και θα τα συγχωρέσει όλα.
#9. Η Ισαβέλλα δεν θα θυμάται το πως δεν μου μπαίνει πια το παλιό σορτσάκι μου, ούτε τη χαλάρωση στην κοιλιά μου, ούτε την ενοχλητική κυτταρίτιδα πάνω από τα γόνατά μου (γιατί και πίσω έχω μπόλικη, αλλά ευτυχώς δεν την βλέπω), ούτε το πόσο πιο πεσμένο δείχνει το στήθος μου μετά τον θηλασμό. Γιατί η Ισαβέλλα δεν βλέπει τίποτα απ’ όλα αυτά. Η Ισαβέλλα βλέπει τη μαμά της.
#10. Η Ισαβέλλα δεν θα θυμάται το φετινό καλοκαίρι, δεν θα θυμάται όλα τα γέλια, όλα τα κυνηγητά, όλες τις αγκαλιές και τα φιλιά. Αλλά θα είμαι εγώ εδώ να της τα θυμίζω. Και ευτυχώς βγάλαμε πολλές φωτογραφίες.