Δεν χαζεύω με τις ώρες τους υπερήχους
Ούτε τους φωτογραφίζω και τους στέλνω σε όλη την οικογένεια, ούτε προσπαθώ να καταλάβω από την 3D απεικόνιση του Άλιεν «τίνος μοιάζει το μωρό». Όλα αυτά τα γλυκά και γραφικά ανήκουν στην πρώτη εγκυμοσύνη. Τώρα έχω απλά απέραντη προσμονή να την συναντήσω.
Δεν σοκάρομαι με τις αλλαγές στο σώμα μου
Η κοιλιά που δεν μπορώ να βολέψω πουθενά στο κρεβάτι, το στήθος που δεν χωράει στα σουτιέν μου, το πρήξιμο σε όλο το σώμα, η κούραση, η συχνοουρία, οι καούρες, όλα τα συμπτώματα είναι και πάλι εδώ. Αλλά αυτή τη φορά τα αντιμετωπίζω στωικά: been there, done that – και έχω και μια φανταστική κόρη για να το αποδείξω.
Δεν τρώω σαν να μην υπάρχει αύριο
Γιατί η εμπειρία της πρώτης εγκυμοσύνης μου έδειξε πως υπάρχει και αύριο, και μεθαύριο και καλοκαίρι και μπικίνι και όλα είναι εξόχως τρομακτικά όταν έχεις να διώξεις 30 κιλά. Είπαμε, καλά κάναμε το ευχαριστηθήκαμε μέχρι τελευταίου μπακλαβά αλλά δεν υπάρχει λόγος να το επαναλάβουμε. Όχι πως στερούμαι τίποτα, βέβαια. Αυτή τη στιγμή που σου γράφω είμαι σε μια καφετέρια και πίνω χριστουγεννιάτικο latte με γεύση gingerbread (περίπου 300 θερμίδες η κούπα;) ενώ σκέφτομαι να το συνοδεύσω με μια φετούλα carrot cake (σε μέγεθος τούβλου). Αυτή τη φορά, αν τερματίσω στα 15, θα είμαι ευτυχισμένη.
Δεν βάζω τον σύζυγο να μιλάει στην κοιλιά
Το κάνει καμιά φορά οικειοθελώς αλλά – μεταξύ μας – όταν μπορεί να μιλάει στην δίχρονη κόρη του και να παίρνει (σχεδόν) λογικές απαντήσεις, γιατί να θέλει να μιλάει στον αφαλό μου;
Δεν φωτογραφίζομαι καθημερινά με τα outfits εγκυμοσύνης που φοράω
Μαραζώνει το καημένο το #pregaporter, το hashtag που είχα εφεύρει στην πρώτη εγκυμοσύνη για να ανεβάζω στο instagram καθημερινά αυτά που φοράω και να δίνω ιδέες σε άλλες ταλαίπωρες εγκυμονούσες. Τότε, θα μου πεις, ήμουν στην Ελένη και άλλαζα τα συνολάκια δέκα – δέκα, ενώ τώρα υπάρχουν και μέρες που δεν βγάζω καν την πιτζάμα. Αλλά φταίει αυτό; Δεν νομίζω. Νομίζω πως, απλά, δεν προλαβαίνω. Η μέρα με την Ισαβέλλα, εντός ή εκτός σπιτιού, δεν μου αφήνει και πολύ χρόνο για ενδυματολογικούς πειραματισμούς. Ή αυτό είναι ή βγάζω όλα μου τα στιλιστικά απωθημένα επάνω της (δες το #bebaporter και θα καταλάβεις).
Δεν ξεκουράζομαι αρκετά
Και φαντάσου πως τότε, που στη ζωή μου δεν υπήρχε ένα αεικίνητο 22 μηνών μωρό, που μονίμως κάτι ζητάει από εμένα, νόμιζα πως ήμουν κουρασμένη.
Δεν χαζεύω όλη μέρα στο pinterest παιδικά δωμάτια και κοριτσίστικα βρεφικά ρουχαλάκια
Όχι πως δεν κάνω αγορές για την μικρή που είναι καθ’ οδόν, αλλά η ευτυχία του να κάνεις παιδιά του ίδιου φύλου – και μάλιστα στην ίδια χρονική περίοδο – είναι πως έχει να πέσει και πολλή ανακύκλωση σε φορμάκι – σκουφάκι – σεντονάκι - παιχνιδάκι.
Δεν αγωνιώ για το αν θα τα καταφέρω με τον θηλασμό
Ποιος ξέρει, μπορεί κάτι να γίνει και να μην τα πάω τελικά τόσο καλά όσο περιμένω. Αλλά τελοσπάντων, αυτή τη φορά το έργο το έχω ξαναδεί.
Δεν με συγκινεί η φράση «αυτή την εβδομάδα το μωρό έχει μέγεθος μπρόκολου»
Αν υπάρχει μια must εφαρμογή για το κινητό σου κατά τη διάρκεια των 9 μηνών, αυτό είναι το My Pregnancy του Babycenter, που σε ενημερώνει καθημερινά για σημαντικά και ασήμαντα, όπως που βρισκόμαστε με την ανάπτυξη του εμβρύου, τι να προσέξεις, τι να μην ξεχάσεις, τι να κάνεις για να νιώσεις καλύτερα κλπ. Και βέβαια, κάθε εβδομάδα σου παρομοιάζει το μωρό με κάποιο ζαρζαβατικό, για να μπορέσεις να έχεις μια συγκριτική εικόνα για το μέγεθός του. Τελευταία φορά που τσέκαρα, το μωρό ήταν μάνγκο. Ε, τώρα δεν θα έχει γίνει κουνουπίδι; Αλίμονο.
Δεν βάζω τους φίλους μου να πιάσουν με το ζόρι την κοιλιά μου για να νιώσουν το μωρό
Αυτό που πριν δύο χρόνια που φαινόταν εξωπραγματικό, μοναδικό, υπέροχο συνειδητοποιώ τώρα πως όχι μόνο είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο αλλά και εξαιρετικά βαρετό για τους γύρω μου. Συχνά ξεχνάω και εγώ να δώσω προσοχή στα σημάδια που μου στέλνει. Αλλά υπάρχουν και κάτι βράδια που, ενώ όλοι κοιμούνται, εγώ μένω ξύπνια, ξαπλωμένη στο κρεβάτι και αισθάνομαι στα χέρια μου τα τεντώματα, τις μπουνιές της, τις κλωτσιές της, το λόξυγκα της. Και τότε, όλο αυτό μου φαίνεται και πάλι εξωπραγματικό, μοναδικό, υπέροχο.