1. Οι διαφημίσεις με μωρά
Για την ακρίβεια τις έβρισκα εκνευριστικά κλισέ, έτσι όπως έδειχναν όλα τα μωρά να χαμογελάνε, να κοιμούνται γαλήνια στην κούνια τους, να κάνουν τα πρώτα τους βήματα. Τώρα τις χαζεύω και αισθάνομαι κάτι να λιώνει μέσα μου.
2. Τα παιδικά ρουχαλάκια
Εντάξει, πάντα τα έβρισκα χαριτωμένα, έτσι μικροσκοπικά που είναι. Αλλά πλέον δεν μιλάμε για το κλασικό «άχουτο». Βλέπω φουστανάκια, φορμάκια και παπούτσια για μωρά μικρότερα από την Ισαβέλλα και ξαφνικά αισθάνομαι φοβερή νοσταλγία και μια ελαφριά μελαγχολία. Δηλαδή τα γεννάς, τα φροντίζεις από νεογέννητα, τα κρατάς στην αγκαλιά σου μωράκια, γίνονται νήπια, παιδιά, έφηβοι και ξαφνικά μια μέρα σου λένε «μαμά, φεύγω, πάω στο Μπάντεν Μπάντεν να ζήσω τον έρωτα με τον Γερμανό που γνώρισα στην Αμοργό». Ε, όχι.
3. Τα βίντεο περί μητρότητας
Όσο εγώ έγραφα τον προσωπικό μου λίβελο για την Γιορτή της Μητέρας, κάποια άλλη μαμά έφτιαχνε αυτό το απόλυτα ρεαλιστικό βιντεάκι για το πώς είναι το εικοσιτετράωρό σου όταν είσαι μητέρα:
4. Οι συγκινητικές ειδήσεις
Κάποτε έκανα κλικ κυρίως σε links που αφορούσαν μόδα, design, τέχνη, ταξίδια. Τώρα κάνω και σε ειδήσεις τύπου «γιαγιά ράβει φουστανάκια και τα στέλνει στην Αιθιοπία/ παππούς σώζει χελώνα/ σκύλος βγάζει ανθρώπους από συντρίμμια/ λεμούριος υιοθετεί μια βίδρα».
5. Τα φιλανθρωπικά events
Tα προηγούμενα Taste The Fashion ήταν για μένα μια καλή αφορμή για να βγω από το σπίτι, να μασαμπουκιάσω τις θεσπέσιες δημιουργίες του Πέσκια, του Παρλιάρου και του Αθανασίου και να χαζέψω επάνω στα μοντέλα φανταστικά ρούχα που δεν έχω λεφτά να αγοράσω. Και ΟΚ, ναι, παρεμπιπτόντως να βοηθήσω σε έναν καλό σκοπό. Φέτος, ο πρώτος λόγος που θα πάω είναι για να στηρίξω την μεγάλη Εκστρατεία κατά της κακοποίησης ανηλίκων που ξεκινάει το ΕΛΙΖΑ, με στόχο την ευαισθητοποίηση και διαφώτιση της κοινωνίας και την επιμόρφωση των επαγγελματιών που κατά οποιονδήποτε τρόπο έρχονται σε επαφή με μικρά παιδιά. Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα για το σπουδαίο έργο του ΕΛΙΖΑ, στα είχα ξαναγράψει εδώ. Αν δεν έχεις κανονίσει κάτι για την Παρασκευή, μάθε περισσότερα για το Taste The Fashion – In The Wild στο www.tastethefashion.gr
6. Τα μικρά ζώα
Δεν ντρέπομαι να το παραδεχθώ: τα κουτάβια, τα γατάκια, τα πουλάκια και όλα τα υπόλοιπα μωρά του ζωικού βασιλείου πάντα με συγκινούσαν περισσότερο από τα ανθρώπινα μωρά. Αλλά από τότε που έπιασα στα χέρια μου το δικό μου μωρό, έχω βρει μέσα μου έξτρα κιλά αγάπης για όλα τα μικρά ετούτου εδώ του πλανήτη, ίσως γιατί καταλαβαίνω, για πρώτη φορά, πόσο πραγματικά αθώα και απροστάτευτα είναι. Πιάνω τον εαυτό μου να χαζεύω στις 3 τη νύχτα βίντεο με μωρό σκαντζόχοιρο που χασμουριέται, τι άλλο θες να σου πω;
7. Το hashtag #deadtoyssociety στο instagram
Αλήθεια τώρα, μερικοί άνθρωποι είναι φτιαγμένοι από πέτρα.
8. Το κλάμα των ξένων μωρών
Για την ακρίβεια, το να είμαι αναγκασμένη να υποστώ το κλάμα ενός άσχετου μωρού σε πλοία, αεροπλάνα, καφετέριες με ενοχλούσε όσο ελάχιστα πράγματα σε αυτό τον κόσμο. Τώρα εξακολουθεί να με ενοχλεί, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Αγχώνομαι. Στεναχωριέμαι. Θέλω να σταματήσει. Όχι για εμένα, για εκείνο. Είμαι με τα καλά μου;
9. Οι θάνατοι στο Game of Thrones
Αν είδες το τελευταίο επεισόδιο και δεν έκλαψες γοερά, δεν έχεις καρδιά.
10. Το concept του χρόνου που περνά
Γίνομαι κουρέλι, κάθε φορά: