Το να είναι οι γονείς παρόντες και ενεργοί στη ζωή των παιδιών τους είναι πολύ σημαντικό σε όλα τα στάδια της ανατροφής τους και παίζει σπουδαίο ρόλο στη διαμόρφωση μίας υγιούς και ανεξάρτητης προσωπικότητας, ενός ολοκληρωμένου ενήλικα. Το πώς και πόσο ένας γονιός θα είναι μέτοχος στη ζωή του παιδιού του εξαρτάται από τα βιώματα του ίδιου του γονιού και από τη προθυμία του να έχει μία υγιή σχέση με το παιδί του. Η παντελής απουσία ενός γονιού από τη μια και η απόλυτη και ασφυκτική παρουσία του στη ζωή του παιδιού του από την άλλη, είναι δύο πόλοι, που όσο απομακρυνόμαστε εμείς οι γονείς από αυτούς τόσο υγιέστερη και ουσιαστικότερη σχέση θα έχουμε με τα παιδιά μας.
Το ένα άκρο, αυτό της απουσίας ενός γονιού από τη ζωή του παιδιού του, είτε για φυσικούς λόγους – δηλαδή λόγω θανάτου – είτε για προσωπικούς ή πρακτικούς λόγους και επιλογές, όπως είναι ένα διαζύγιο, ή η μετανάστευση λόγω δουλειάς ή η απουσία λόγω βεβαρυμένου επαγγελματικού προγράμματος όταν γονιός και παιδιά μοιράζονται την ίδια στέγη, ή κάποιοι λόγοι υγείας για παράδειγμα, είναι αυτό που έχει δαιμονοποιηθεί περισσότερο και στο οποίο έχουν αποδώσει την αιτία πολλών τραυμάτων στην ψυχή των παιδιών. Δε θα με βρείτε αντίθετη. Σίγουρα το να είναι ένας γονιός απών από τη ζωή του παιδιού του, προκαλεί δυστυχία στο παιδί, το οποίο βιώνει την απουσία σαν απόρριψη, αισθάνεται ίσως υπεύθυνο για αυτή την έλλειψη, δε λαμβάνει προσοχή, ασφάλεια, αποδοχή, αγάπη, που είναι απαραίτητα για την ομαλή ανάπτυξή του..
Δες τη συνέχεια στο themamagers.gr