Οι λόγοι του διαζυγίου μου είναι περίπλοκοι και στην ουσία αφορούν εμένα και τον πρώην σύζυγό μου. Στο τέλος της ημέρας το συμπέρασμα στο οποίο καταλήξαμε είναι πως αυτή ήταν η καλύτερη απόφαση για την οικογένειά μας. Σαφώς υπήρχαν ζητήματα και από τις δύο πλευρές, κανείς δεν φταίει, ή μάλλον δεν φταίει μόνο ο ένας. Πριν φτάσουμε εδώ κάναμε άπειρες, ώριμες θέλω να πιστεύω, συζητήσεις που τώρα πια βλέπω ότι θα έπρεπε να είχαμε κάνει πριν καν παντρευτούμε. Πάντως, λίγες εβδομάδες μετά την κοινή μας απόφαση να πάρουμε χωριστούς δρόμους, το 5 ετών παιδί μας, μας κοίταξε στα μάτια και είπε «Σας ευχαριστώ που δεν μαλώνετε πια» και νομίζω ότι αυτό δίνει απάντησεις σε πολλά.
Ωστόσο, γράφω αυτό το κείμενο όχι για να μιλήσω για το διαζύγιό μου καθεαυτό, αλλά για τις αντιδράσεις του περιβάλλοντός μου, που ή αλήθεια είναι ότι με άφησαν άφωνη γιατί ήταν κάτι που δεν περίμενα. Ειναι γεγονός πως είχα επιλέξει να κρατήσω πολλά από τα «θέματα» της σχέσης μου μακριά από την οικογένεια – στα μάτια τους ήμασταν ένα ευτυχισμένο και αρμονικό ζευγάρι – και ίσως γι’ αυτό ξαφνιάστηκαν όταν τους ανακοίνωσα τα δυσάρεστα νέα. Αυτό που πρόσεξα, και βάζω και τους φίλους πλέον μέσα, είναι ότι την ανακοίνωση ενός διαζυγίου σε συγγενείς και φίλους, ακολουθεί πάντα μια ρητορική ή οποία συνοψίζεται στη φράση «Δεν είπε κανείς ότι ο γάμος είναι εύκολο πράγμα, θα έπρεπε να προσπαθήσετε περισσότερο«.
Αν και καταλαβαίνω από που προκύπτει αυτή η δήλωση που ακούω όλο και συχνότερα από το περιβάλλον μου, δεν μπορώ να μην ενοχλούμαι κάθε φορά που την ξεστομίζουν άνθρωποι που αγαπώ...
Διάβασε τη συνέχεια στο themamagers.gr