Επιτέλους φίλοι μου! Πλέον μπορώ να μιλήσω και δημοσίως για τα νέα μου επαγγελματικά σχέδια, μια που πλέον είναι επίσημο. Τη Δευτέρα 31 Οκτωβρίου στις 13.30 ξεκινάω στον ΣΚΑΪ «Για μια καλύτερη ζωή»! Ηθελα εδώ και καιρό να σας μιλήσω γι’ αυτό το εγχείρημα, αλλά επειδή πολλά έχουν δει τα μάτια μου σε αυτή τη δουλειά όλα αυτά τα χρόνια που δουλεύω πίσω και μπροστά από τις κάμερες, προτίμησα πρώτα να ανακοινωθεί επίσημα με δελτίου τύπου από το κανάλι για ευνόητους λόγους.
Ήδη έχουμε ξεκινήσει τα πρώτα μας εξωτερικά γυρίσματα και σε λίγες μέρες θα είμαστε στον αέρα. Σε μία τόσο δύσκολη χρονιά για την τηλεόραση –και όχι μόνο- μόνο τυχερή πρέπει να αισθάνομαι που φέτος όχι μόνο θα «κρατηθώ» στα τηλεοπτικά πράγματα, αλλά σε μία εκπομπή που εξαρχής αισθάνθηκα ότι μου ταιριάζει και της ταιριάζω. Δηλαδή οι ιδανικές συνθήκες για να κυλήσει η φετινή χρονιά ευχάριστα και δημιουργικά.
Και κάπως έτσι η εβδομάδα που πέρασε με «έβαλε» γλυκά και πάλι στα νερά μου ύστερα από δύο μήνες πλήρους απραξίας. Και έχω να σας πω ότι πολύ το χαίρομαι. Μάλιστα ξεκίνησα και εντατική γυμναστική. Κι αυτό με τόνωσε ακόμα περισσότερο! Πριν λίγες μέρες πήρα κάποια mails από κοπέλες που πέρασαν επιλόχειο κατάθλιψη. Αυτό που μπορώ να σας πω με σιγουριά, μια που το πέρασα κι εγώ αυτό το κανάλι, αλλά ευτυχώς σε ήπια μορφή, είναι αυτό: Βγείτε από το σπίτι όσο πιο σύντομα γίνεται! Ενεργοποιηθείτε. Βαφτείτε, ντυθείτε, κάντε βόλτες στα μαγαζιά. Η μητρότητα δεν φέρνει το τέλος του κόσμου και σε καμία περίπτωση δεν σταματάει η ζωή μας εδώ. Μπορούμε να εξακολουθήσουμε να είμαστε ποθητές και γοητευτικές γιατί πάνω από όλα είμαστε γυναίκες κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε! Προσοχή μη βαλτώσετε. Μετά είναι δύσκολο να επανέλθετε. Γρήγορα πίσω στις δουλειές σας για σας που ακόμη δεν είστε άνεργες με τους τραγικούς πολιτικούς που μας κυβερνούν και μας κατάντησαν κυριολεκτικά ζητιάνους στην πιο όμορφη χώρα του πλανήτη.
Και μια που αναφέρομαι στην Ελλαδίτσα μας να μην ξεχάσω να ξεκαθαρίσω και μέσα από δω, ότι σε καμία περίπτωση δεν παίρνω των ομματιών και φεύγω, όπως ειπώθηκε πριν λίγες μέρες σε κάποια sites. Μια πλακίτσα στο Τουίτερ έκανα βρε παιδιά για την οικονομική κατάσταση της χώρας και προλάβατε να με στείλετε μετανάστη στα ξένα. Άσε που ανησύχησε η μάνα μου και με ρώταγε επίμονα «Παιδάκι μου, θα πάρετε το μωρό και θα φύγετε»; ‘Η κάποιοι συνεργάτες μου από τον ΣΚΑΪ που νόμιζαν ότι τους αφήνω αμανάτι λίγο πριν βγούμε στον αέρα και την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια… Δεν είναι αστεία αυτά ρε παιδιά… Πού πήγε το χιούμορ σας;
«Χιούμορ»… λέξη άγνωστη αυτό τον καιρό. Ολοι είναι σαν τους σκουντούφληδες με τα νέα χαράτσια. Γίναμε ενοικιαστές στα ίδια μας τα σπίτια, η εγκληματικότητα χτύπησε κόκκινο, τα λεφτά δε φτάνουν ούτε για ζήτω και άντε να γελάσεις μετά. Οι χαρούμενοι άνθρωποι από δω και πέρα θα μετριούνται στα δάχτυλα.
Και για να αλλάξουμε λίγο κλίμα, σήμερα το πρωί έκανα την πρώτη μου φωτογράφηση για εβδομαδιαίο περιοδικό με μία από τις πιο αγαπημένες μου φωτογράφους, τη Ρούλα Ρέβη και βγάλαμε κάποιες φωτογραφίες backstage για να σας δείξω.
Έβαλα τακούνια μετά από πάαααααρα πολύ καιρό. Με βάψανε, με χτενίσανε, άλλαξε η ψυχολογία μου.
Γι’ αυτό επιμένω και σας λέω: Φροντίστε τον εαυτό σας. Αν είναι αυτός καλά, θα είναι και το παιδί σας και ο άντρας σας και όλοι όσοι είναι γύρω σας.
Σας φιλώ και περιμένω τα emails σας στο dkampouri@gmail.com, στο Facebook (Despoina Kampouri B) και στο Twitter (@dkampouri). Τα λέμε και πάλι την άλλη εβδομάδα!
Η επικοινωνία μας
Σταυρούλα, Αθήνα
«Καλησπερα γλυκεια μου δεσποινα..το ονομα μου ειναι σταυρουλα.σε παω πολυ..μου αρεσει το γεγονος οτι εισαι πολυ ομορφη κοπελα και παρολα αυτα εισαι πολυ χαμηλων τονων και δεν προσπαθεις να το παιξεις καπως..εγω γεννησα πριν 5 μηνες και ειχα παρει 23 κιλα..ακομα μου εχουν μεινει 2..μαλλον ειχα καλο μεταβολισμο..καταλαβαιμω απολυτα το θεμα της μελαγχολιας.το περασα και πολυ ασχημα και να σου πω ακομα το περναω..παντα ετσι ημουν βεβαια..την ειχα κανει φιλη μου αλλα μετα την γεννα παραγινε το κακο νομιζω..χαιρομαι που θα επιστρεψεις στην δουλεια σου γιατι εγω δεν προλαβα να πιασω δουλεια..προλαβα ομως να πιασω παιδι..αυτο που με ενοχλει περισσοτερο ειναι ο κοινωνικος ρατσισμος που υπαρχει για τις γυναικες που δεν δουλευουν και καθονται σπιτι.μεγαλωσα σαν σουφραζετα και ημουν πρωτη στο να καψω τα σουτιεν μου..αλλα με βρηκε ο ερωτας..εγω κρητη αυτος αθηνα..στην αρχη που πηγαινιερχομουνα ολα καλα ηταν..ειχα την ανεξαρτησια μου και ολα οσα ηθελα..αλλα επρεπε να αποφασησω τι θα κανω γιατι τελειωνα και το πανεπιστημιο μου..η ιδεα της αθηνας,της δουλειας,των ταξιδιων και του ερωτα με ειχε ξετρελανει..ανεβηκα με τοσο παθος που κοντευα να πεθανω απο την χαρα μου..το αποτελεσμα δεν εχω παρει πτυχιο ακομα(χρωσταω 2 μαθηματα)ειμαι κλεισμενη στο σπιτι γιατι δεν προλαβα να κανω φιλους,ο αντρας μου να ειναι στην δουλεια του ολη μερα και εγω να εχω τον ρουνη μου και πολλες φορες να κλαιω πανω απο το κεφαλι οτυ επειδη βλεπω την φατσα πολλων ανθρωπων πως γινεται οταν τους λεω οτι δεν δουλευω..με κοιτανε με μια λυπη λες και τους ζηταω χρηματα..ΕΛΕΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣ πια.και ολη αυτη η μελαγχολια εχει σαν αποτελεσμα να μας εχει απομακτυνει πολυ εμενα και τον αντρα μου..τελικα βρε δεσποινα η ευτυχια που κρυβεται..??δεν ξερω γιατι σου τα λεω ολα αυτα..μαλλλον ηθελα καπου να τα πω γιατι απλα τα κρυβω απο οτυς δικους μου για μην τους πληγωσω...φιλια στην ποκαχοντας..»
Σταυρούλα μου,
Σίγουρα το γεγονός ότι είσαι άνεργη παίζει κατασταλτικό παράγοντα στην ψυχολογία σου και στη σχέση με τον άντρα σου, αφού εσύ είσαι όλη μέρα κλεισμένη στο σπίτι και δεν έχεις καθόλου κοινωνική ζωή. Γνωρίζεις κι εσύ ότι η ανεργία έχει φτάσει στα ύψη και είναι αρκετά δύσκολο να βρεις δουλειά σήμερα. Όμως μία καλή ιδέα και παράλληλα πολύ δημιουργική δε θα ήταν να το ρίξεις στο… διάβασμα και να καταφέρεις επιτέλους να πάρεις το πτυχίο σου; Αυτό θα σε γέμιζε αυτοπεποίθηση και χαρά! Ασε που πλέον κανείς δε θα σε κοιτάει με στραβό μάτι όπως λες. Αντιθέτως όλοι θα έχουν να πουν μία καλή κουβέντα για τη μανούλα που κατάφερε να συνδυάσει οικογένεια και σπουδές μαζί! Ποτέ δεν είναι αργά!
Δήμητρα
«Afthendiki mou Despina otan diavasa ti grafis sto notebook 7 katalava yiati se agapo ke ektimo horis na se xero apo konta.I alithini erotes fisika ke iparhoun ke ehoun diarkia oti ke na perasoun! Ena kalo parathigma prepi na ine o dikos mou gamos. Gnorisa ton antra mou otan imoun 17 eton se college stin anglia tora ime 52 ke akomi imaste happily married.O gamos mas thokimastike para poli 11 hronia apo therapies ke exosomatikes yia na apoktisome pedi.I mia exosomatiki meta tin alli horis epitihia mehri pou o andras mou (pou ine yiatros) pige sto London ke ithikeftike o idios yia exosomatikes ke I epitihia irthe to 1995 apoktisame didima agori & koritsi (tora 16 eton) Oso yia ta zoa pou les ta pedia mou megalosan me olon ton idon ta zoa (kotes, katsikies, kounelia, gates, papagali, mehri ke elafi. Tora vlepo poso kalo ekana sta pedia mou na megalosoun me tosa zoa. Otan efera sto kosmo ta pedia mou (imoun sto krevati 8 mines) afisa ti doulia mou ke afierosa oli mou ti zoe sto megaloma tous.Kati telefteo ke simandiko o gamos mas itan pio diskolos dioti o andras mou then ine Ellinas etsi yia na kratisi prepi na ine alithinos erotas.Doxazo to Theo yia ta osa eho ke efhome ke se sena o gamos sou na ine toso dianados panda I ikogenia prin kathe allo! Polla filia xxx»
Δήμητρα,
Το μήνυμά σου είναι το πιο αισιόδοξο από όλα! Καταρχήν πολλά συγχαρητήρια σε σένα και τον άντρα σου που είστε τόσο αγαπημένοι μετά από τόσα χρόνια γάμου και φυσικά για την υπομονή σας να υποστείτε το στρες και το άγχος που δημιουργούν οι εξωσωματικές. Οι κόποι σας ανταμείφτηκαν όμως! Η ιστορία σου είναι παράδειγμα προς μίμηση!
Βίκυ, Κέρκυρα
«Γεια σου Δέσποινα!
Το σημερινό μου e-mail δεν είναι καθόλου αυθόρμητο, αλλά αντίθετα εντελώς συνειδητοποιημένο.Θέλω σήμερα να αγγίξω ένα θέμα που ίσως έχει προβληματίσει πολλούς από τους αναγώστες σου και με πολλούς μπορεί να "φλερτάρει".Λοιπόν, πριν 2 χρόνια η κατάθληψη μου χτύπησε την Πόρτα!Στα 27 μου περίπου, και ενώ ήμουν πάντα με το χαμόγελο στα χείλη και αισιόδοξη γενικά για τη ζωή, είχα μια εμπειρία η οποία με σημάδεψε. Τώρα μπορώ να πω πως όλοι μας σε κάποια φάση της ζωής μας θα βγούμε και λίγό εκτός προγράμματος, θα παρασυρθούμε, θα κάνουμε τα λάθη μας, και πιθανόν επιλογές που ίσως αργότερα να μην μας κάνουν και τόσο υπερήφανους όταν τις σκεφτόμαστε. Προβλήμτα επαγγελματικά, συναισθηματικά δεν έχει σημασία.Σημασία έχει να αναγνωσίσουμε τα λάθη μας, να μάθουμε από αυτά και να τα κουβαλάμε σαν μια κακή εμπειρία ναι μεν, αλλά και σαν ένα εφόδιο για το μέλλον.Εγώ λοιπόν σε κάποια τέτοια άσχημη φάση δεν εφάρμοσα τα παραπάνω. Δεν μπορούσα να δεχτώ πως εγώ το τέλειο παιδί, μπορούσα να κάνω μια λάθος επιλογή. Δεν μπορούσα να δεχτώ πως είχα το δικαίωμα να αφεθώ για λίγο, να κάνω κάτι που από τη μια η λογική μου έλεγε πως ήταν λάθος αλλά ενδεχομένως από την άλλη το είχα ανάγκη.Έτσι θύμωσα με τον εαυτό μου, και ασυνείδητα βέβαια άρχισα να τον τιμωρώ. Σε πρώτη φάση απομονώθηκα. Ύψωσα γύρω μου ένα τοίχος και έκοψα επαφή με φίλους και γνωστούς. ¨Εκλεισα το κινητό, διέγραψα τη σελιδα μου στο facebook και το e-mail που χρησιμοποιούσα ΄τότε για μήνες!!Σε δεύτερη φάση δεν ήθελα να βγαίνω από το σπίτι. Η ζωή μου εκείνη την περίοδο ήταν σπίτι-γραφείο-μεταπτυχιακό και πάλι από την αρχή.Σταμάτησα να φροντίζω την εξωτερική μου εμφάνιση. Κάτι που παλιότερα έκανα με μεγαλη ευχαρίστηση. Δεν ένιωθα την ανάγκη να αγοράζω καινούργια ρούχα, να πηγαίνω κομμωτήριο, να βάφομαι, να φοράω τακούνια! Πέρασα ένα χειμώνα φορώντας ένα τζιν κ ένα άθλιο πουλόβερ!
Άρχιζα να έχω φοβίες. Πως θα μου συμβεί κάτι κακό.Πως θα έχω κάποιο ατύχημα, πψς θα χτυπήσει το κινητό και θα ακούσω κάποιο κακό νεό, φοβόμουν να εμπιστευτώ ανθρώπους και να κάνω νέους φίλους, φοβόμουν πως θα αρρωστήσω...φοβόμουν τα πάντα.Όλα αυτά με άγχωναν και έτσι έκαναν και την πρώτη τους εμφάνιση .....ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ !!! Απαίσιο συναίσθημα ! Μερικά από τα συμπτωματα! Δυσκολία στην αναπνοή, κάψιμο στο στήθος, κόμπος στο λαιμό, γόνατα να τρέμουν, το κεφάλι μου κενό δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ να διαβάσω, μερικές φορές προσπαθουσα να μιλήσω και δεν εβγαινε φωνή..Επίσης πολλά ψυχοσωματικά! Έκλαιγα σχεδόν καθημερινά..πολλές φορές και χωρίς λόγο..Μου συνέβαιναν όλα αυτά και δεν είχα καταλάβει πως η κατάθληψη και η μελάγχολία είχαν απλωσει τις ρίζες του στην ψηχή μου.......και βούλιαζα μέρα με τη μέρα! Μπορεί να ακουστεί χαζό, αλλά ναι! Όταν είσαι σε μια τετοια κατάσταση είναι τόσο μεγάλη η ένταση, η σύγχηση, είσαι τόσο μουδιασμένος που δεν μπορείς να καταλάβεις τι σου συμβαινει... Και εμενα μου πηρε πολυ καιρο κ κοπο για να μπορω να ταγραφω ολα αυτα τωρα..Οταν εισαι σε μια τετοια κατασταση χρειαζεσαι καποιον να σε παρει απο το χερι και να σε καθοδηγησει.. Στη δικη μου περιπτωση αρχικα μια φιλη με παροτρυνε να δω καποιον ειδικο,και με τη στηριξη του συντροφου μου και την βοηθεια της ψυχολογου μου νομιζω πως τα εχω καταφερει σε μεγαλο βαθμο!Μου λειπει ενα 20% ... αλλα θα το νικησω και αυτό και γινω οπως ημουν!ξανα!Για εμενα , για τον αντρα μου...για τη ζωη μας!
Δεν ξερω Δεσποινακι γιατι στα γραφω ολά αυτα.. Να φανταστεις πως ουτε η μανα μου δεν τα ξερει!Σε νιωθω δικο μου ανθρωπο! και απλα ανοιγω την καρδια μου!Θελω να περασεις ενα μνμ απο το blog σου..Για αυτη την αρρωστια που ταλαιπωρει πολλους κ μπορεί να μην το γνωριζουν, ή που μπορει να μην θελουν να το παραδεχτουν!»
Βίκυ,
Εμείς πλέον έχουμε τόσο συχνή επικοινωνία που πλέον είμαστε διαδικτυακές φίλες! Τολμώ να σου πω ότι έχω υπάρξει κι εγώ θύμα κατάθλιψης και κρίσεων πανικού. Πραγματικά δε θέλω να θυμάμαι τις στιγμές που ξύπναγα μες στον ύπνο μου από τον «θόρυβο» της καρδιάς μου κάθιδρη και λευκή σαν το πανί. Η αίσθηση της ασφυξίας είναι το χειρότερο σύμπτωμα. Αυτές οι κρίσεις διαρκούν λίγο, αλλά δεν τις ξεχνάς ΠΟΤΕ! Οπότε αντιλαμβάνομαι και νιώθω απόλυτα αυτά που μου γράφεις. Συμφωνώ στο ότι πλέον πρέπει όλοι όσοι αισθάνονται άσχημα, και έχουν ενδείξεις ότι μπορεί να πάσχουν από κατάθλιψη να μη φοβούνται να ζητουν βοήθεια από κάποιον ειδικό. Πλέον δεν πρέπει να υπάρχουν τέτοια ταμπού.
Ο άγνωστος… στρατιώτης
«Δεσποινα αυτο που ειπες που δεν αντεχεις ανθρωπους χωρις ίχνος ερωτισμού και ρομαντισμού με βρίσκει σύμφωνο. Η ζωή είναι ωραία,έχει την γεύση που της δίνεις ο μέσοσ ελληνας άντρας έχει χάσει αυτα τα στοιχεία που τον κατατάσσουν στην κατηγορία του αντρα- εραστη.Που Είναι το ταμπεραμέντο της μεσογείου..;ενδιαφέρθηκα να δω τι γνώμη σου.υπάρχει τουλάχιστον το μισό πρόβλημα δηλαδή οι άντρες δεν δίνουν τα κατάλληλα σίματα ερεθίσματα στις γυναίκες..γιατί ομως;τώρα όσον αφορά εμένα είδα δέσποινα τι μου έλειπε σε μια πιο ώριμη φάση..αυτή η γυναίκα λιμάνι.που δένεισ στην κακοκαιρία και μπορείς να κάτσεισ εκεί μια ζωή .-.την εχω βρει λοιπόν...της εχω φερθεί με το χειρότερο τρόπο και πρεπει να κινησω γη και ουρανό για να γίνει η ζωή μου..η συμβουλή που θα έδινα σε κάποιον θα ήταν να κρατήσει κοντά του όλα αυτα που τον ευχαριστούν με ένα σκοινί. Όλα αυτα που αγαπά με αλυσίδα και όσοι ευλογηθούνε από το θεό και ερωτεύτουν να κρατηθούν κοντά όπως μια σωστή ηλεκτροκολληση...Η ιστορία για εμένα είναι ότι αν τελικά χάσω αυτό που θεωρώ πιο πολύτιμο ότι και αν κερδίσω μετά θα είναι κάτι που δεν θα μπορεί να με ολοκληρώσει:) πέφτω για ύπνο γιατί εχω υπηρεσία φιλία χχ positive energy
ps:nice notebook»
Φίλε μου,
Δε φαντάζεσαι τι χαρά μου δίνεις με τα μηνύματά σου. Χαίρομαι όταν υπάρχει τέτοια ανταπόκριση από άντρες αναγνώστες. Ελπίζω να καταφέρεις να διορθώσεις τα λάθη σου και να κερδίσεις πίσω το «λιμάνι» σου. Καλή υπηρεσία!
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ POSTS
Despoina’s Notebook No 15
Despoina’s Notebook No 14
Despoina’s Notebook No 13
Despoina's Notebook No 12
Despoina’s Notebook No 11
Despoina’s Notebook No 10
Despoina’s Notebook No 9
Despoina’s Notebook No 7
Despoina’s Notebook No 6
Despoina’s Notebook No 5
Despoina’s Notebook Νο 4
Despoina’s Notebook No 3
Despoina's Notebook Νο 2
Despoina’s Notebook No 1
Aπαγορεύεται η οποιαδήποτε αναπαραγωγή, αντιγραφή, αναδημοσίευση, ανάρτηση ή με οποιοδήποτε τρόπο χρήση των κειμένων της ιστοσελίδας. Οι παραβάτες θα διώκονται σύμφωνα με τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και τον ποινικό κώδικα.