Οσο πάνε και δυσκολεύουν τα πράγματα. Μειώσεις μισθών, χαράτσια, έκτακτες εισφορές, ακρίβεια, μνημόνια… Δυσκολεύει η ζωή μας καθημερινά. Κι εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια; Με προβληματίζει έντονα αυτό όπως και τους περισσότερους από εμάς.
Πριν λίγες μέρες φιλοξένησα στην εκπομπή έναν άστεγο, Ήταν ένας εξυπνότατος μεσήλικας, καθωσπρέπει με ευφράδεια λόγου που θα ζήλευε και πτυχιούχος της Φιλοσοφικής, ένας απολύτως φυσιολογικός άνθρωπος όπως όλοι μας, με πτυχία και αξιοζήλευτη προϋπηρεσία. Κι όμως, μια μέρα κατάλαβε ότι δεν έχει πού να μείνει γιατί δεν είχε λεφτά για το νοίκι και η περηφάνια του δεν του επέτρεπε να γίνει βάρος σε παιδιά και συγγενείς. Κι έτσι κατέληξε σε ένα πάρκο στα Πατήσια. «Ηταν καλοκαίρι και το είδα και σαν πρόκληση στην αρχή. Θα τα καταφέρω; Δε θα τα καταφέρω; Ήμουν καθαρός και πλυμένος τον πρώτο καιρό, κάπνιζα και κανένα τσιγαράκι για να περνάει ο χρόνος. Την τρίτη νύχτα άρχισαν τα δύσκολα…». Και κάπως έτσι θα ήθελα να σας πω ότι πρέπει να παλεύουμε στη ζωή μας για το καλύτερο, αλλά ακόμη κι αν δεν τα καταφέρουμε να δοξάζουμε τον Θεό που κοιμόμαστε στο ζεστό μας κρεβατάκι τα βράδια, που τρώμε, που είμαστε καλά… Ας μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό.
Ο Θάνος Ασκητής σε μία συζήτηση που κάναμε πρόσφατα ήταν τόσο θετικός για την σύμπτυξη των ανθρώπινων σχέσεων αυτή την περίοδο που συμβαίνουν όλα αυτά. Ερωτευτείτε άφοβα! Ρίξτε το στο σεξ. Ζήστε ανέμελα και επενδύστε στο δέσιμο με κάποιον που αγαπάτε. Όταν είμαστε δύο όλα είναι πιο όμορφα, πιο ανεκτά, πιο εύκολα… Ας έρθουμε πιο κοντά ο ένας με τον άλλον. Ας γίνουμε ένα!
Το Σαββατοκύριακο που πέρασε ήμουν στην Θεσσαλονίκη. Έτυχε να μένω στο κέντρο σε ένα δωμάτιο με θέα. Αλήθεια, νομίζω ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το να ανοίγεις το παράθυρό σου και να βλέπεις την Πλατεία Αριστοτέλους και στο βάθος τον Θερμαϊκό και τα καράβια να περνούν την νύχτα φωτισμένα. Λίγο πριν πιάσει η βροχή, πρόλαβα να βγάλω μία φωτογραφία…
Λίγες ώρες μετά, άρχισαν τα όργανα και η νοσταλγική εικόνα που έβλεπα μπροστά μου από το μπαλκονάκι μου, άλλαξε μονομιάς. Δυνάμεις των ΜΑΤ με διαδηλωτές και κάποιους αναρχικούς ξεκίνησαν τον πετροπόλεμο στην ιστορική Πλατεία. Είδα ανθρώπους να ξυλοκοπούνται ανελέητα, είδα νεαρούς με κουκούλες να καίνε καρέκλες ξενοδοχείων, κάδους απορριμμάτων και να στήνουν οδοφράγματα. Τα δακρυγόνα έφτασαν μέχρι το δωμάτιό μου. Χρειάστηκε να βγω στον διάδρομο για να αναπνεύσω καθαρό αέρα… Τι αντιφατικές εικόνες και εμπειρίες μέσα σε 12 ώρες… Πονάει η ψυχή σου όταν βλέπεις κάποιους ανθρώπους να καταστρέφουν με μανία μάρμαρα, πολιτισμό, ιστορία… Πραγματικά πονάει!
Σας φιλώ και περιμένω τα e-mails σας στο dkampouri@gmail.com, στο Facebook (Despoina Kampouri B) και στο Twitter (@dkampouri).
Τα λέμε και πάλι την άλλη εβδομάδα!
Despoina’s Notebook No 25
Despoina's Notebook No 24
Despoina’s Notebook No 23
Despoina’s Notebook No 22
Despoina’s Notebook No 21
Despoina’s Notebook No 20
Despoina’s Notebook No 19
Despoina’s Notebook No 18
Despoina’s Notebook No 17
Despoina's Notebook No 16
Despoina's Notebook No 15
Despoina’s Notebook No 14
Despoina’s Notebook No 13
Despoina's Notebook No 12
Despoina’s Notebook No 11
Despoina’s Notebook No 10
Despoina’s Notebook No 9
Despoina’s Notebook No 8
Despoina’s Notebook No 7
Despoina’s Notebook No 6
Despoina’s Notebook No 5
Despoina’s Notebook Νο 4
Despoina’s Notebook No 3
Despoina's Notebook Νο 2
Despoina’s Notebook No 1
Aπαγορεύεται η οποιαδήποτε αναπαραγωγή, αντιγραφή, αναδημοσίευση, ανάρτηση ή με οποιοδήποτε τρόπο χρήση των κειμένων της ιστοσελίδας. Οι παραβάτες θα διώκονται σύμφωνα με τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και τον ποινικό κώδικα.