«Έλα! Έλα να δεις…» ακούστηκε το αγόρι πίσω από τις καλαμιές. Η γυναίκα περπάτησε προς τη φωνή του παραμερίζοντας με το χέρι τα σχίνα που σχημάτιζαν ένα ακανθωτό πλέγμα στο μονοπάτι. « Τι αργείς;» ξανακούστηκε ανυπόμονη η φωνή. «Έρχομαι, έρχομαι…» είπε εκείνη απολογητικά και τάχυνε κάπως το βήμα της.
Το αγόρι ήταν σκυμμένο πάνω από τα νερά, αρπαγμένο από κάτι βούρλα, με το κορμί του τεντωμένο τοξωτά πάνω από την όχθη. Η γυναίκα είδε την πλάτη του αγοριού να γυαλίζει γυμνή κάτω από τον ήλιο και για λίγο αφέθηκε σε έναν μητρικό θαυμασμό: Η ραχοκοκαλιά του μικρού άνοιγε προς τα πάνω σε δύο δυνατές ωμοπλάτες, που της έδωσαν, έτσι τυφλωμένη που ήταν από τον ήλιο του απομεσήμερου, την εντύπωση δυο κοκάλινων φτερών.
« Να ‘μαι! », είπε, λες και θα ‘παιρνε ένα βραβείο για την παρουσία της.
«Θαλάσσιος κρίνος! Τόσο σπάνιος, μαμά…» Το αγόρι με ένα πηδηματάκι έφτασε δίπλα της και έψαξε με το βλέμμα την όχθη αναζητώντας ένα κλαδί. Την άρπαξε από το χέρι και την έσυρε στα σύριζα του νερού.
«Ανθίζει μόνο τον Αύγουστο, μύρισε να δεις πόσο ευωδιάζει…» είπε το αγόρι κουνώντας απαλά με το κλαδί το φυτό, που αναπαυόταν αυτοκρατορικά σε εκείνο το σημείο του ποταμού, όπου τα νερά έμεναν στάσιμα.
« Ξέρεις τόσα πολλά!» είπε με φωνή επιβράβευσης, ενώ μέσα της ένιωσε ένα τσίμπημα ενοχής.
« Θα φέρω αύριο την Cannon να το φωτογραφίσω. Δεν το έχω ξαναδεί στα μέρη μας» επέμεινε ο μικρός. Η έξαψη έκανε τους λοβούς των αυτιών του να κοκκινίζουν. Τα μαλλιά του ήταν πυκνά και μπερδεμένα, σαν να μην είχαν ποτέ χτενιστεί. Εκείνη άπλωσε το χέρι και πέρασε τα δάκτυλά της μέσα από τις τούφες του σε μια κίνηση – καθυστερημένης – στοργής. Μέσα της ένιωθε σαν να χρωστούσε στο παιδί κάτι που ποτέ δεν θα μπορούσε να ξεχρεώσει. Το παιδί δεν αντέδρασε απορροφημένο ακόμη από την ανακάλυψή του...
Διάβασε τη συνέχεια στο themamagers.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
