Ίσως να την ανέβασες και στο Facebook γιατί μάλλον δεν έστεκες τότε και πολύ στα καλά σου...
Έτσι είναι ο έρωτας. Αφού όλοι ξέρουν,γιατί κανείς δεν μας σταματά;
Αισθάνεσαι ντροπή που χώρισες και σε πιάνει κι αυτό το πράγμα: πονάς σαν να καταπίνεις αγκάθια κάθε φορά που ακούς το τραγούδι σας ή βρίσκεις κάτι δικό του. Οι αποτυχημένοι έρωτες αρχίζουν με χωρισμούς που σου δένουν κόμπο τις αμυγδαλές για μήνες, μετά γίνονται γδάρσιμο στον λαιμό σαν πρώτη μέρα γρίπης και μόλις λίγο παλιώσουν γλιστράνε σαν σπασμένα γυαλιά σε βελούδινο οισοφάγο .
Με τους μήνες και τα χρόνια καταλήγει η σχέση «Άνοιξη 2002», μικρή στομαχική ενόχλησή, αμβλύς πόνος, αν κατά λάθος συναντηθείτε στο Μall.
Όλες σχέσεις στα τελειώματα μοιάζουν. Νόμιζες πως δεν θα χωρίσετε ποτέ και μια μέρα κατάλαβες πως σε λίγο, παραδόξως, η σχέση σου και η ζωή σου όπως την ήξερες τελειώνει. Πολύ πριν, στα καλά καθούμενα όταν ακόμα όλα πήγαιναν πρίμα, αποφασίζουμε τεστ αντοχής και πρωτόκολλα απόρριψης υποσυνείδητα... σαν χαζά δεκαπεντάχρονα. Πρόκειται για τον κωλοπαιδισμό της ευτυχίας που θα μας απασχολήσει σε προσεχές post.
Ας κάνατε τα δυο σας ταξίδια και ας πηγαίνατε σε καλέσματα - την απομάκρυνση την ξέρεις τυφλό σύστημα, φτάνεις και να καλοπερνάς όταν δεν σε πιάνουν τα κλάματα. Αυτό είναι το πρώτο μάθημα με ασκήσεις για εξάσκηση.
Χωρίζεις πάντα κρυφά και μόνος/η σου, όσο ακόμα είστε μαζί.
Τι να κρατήσεις μέχρι την ημέρα που δεν θα σε νοιάζει πια;
Πότε παύουν να μας πειράζουν οι χωρισμοί που μας πείραξαν;
Δεύτερο μάθημα: Μην νομίζετε πως κλαίμε για την απώλεια-σιγα το πένθος.
Στον χωρισμό δεν πενθείς (για πολύ), αλλά μόνο στενοχωριέσαι για την πιο μακροχρόνια γκομενική σχέση της προβλέψιμης ζωούλας σου: Κλαις για εαυτούλη σου –αυτό το καταπληκτικό ευαίσθητο άτομο, αυτή την ψυχούλα που θα μείνει στο ράφι!
Διάβασε τη συνέχεια στο Yupiii.gr