Σε κάθε σχολική τάξη σχεδόν πάντα υπάρχει ένα παιδί πιο απομονωμένο από τα άλλα. Το παιδί εκείνο που αν και επιθυμεί να λάβει μέρος στις δραστηριότητες και να συμμετάσχει στα παιχνίδια των συμμαθητών του, νιώθει μη επιθυμητό με αποτέλεσμα να παραμένει μόνο του σε έναν αέναο αγώνα αποδοχής.
Για ποιο λόγο ένα παιδί μπορεί να απορρίπτεται από τους συμμαθητές του;
Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί. Τα παιδιά είναι οι πιο αυστηροί κριτές των πάντων και τα κριτήρια επιλογής φίλων ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, την οικογένεια καταγωγής. Έτσι, ένα παιδί μπορεί να απομονωθεί εξαιτίας κάποιου εξωτερικού χαρακτηριστικού του (παχυσαρκία, μυωπία, ατημέλητη εμφάνιση κ.α.), εξαιτίας κάποιας δυσκολίας του στα μαθήματα ή της συμπεριφοράς του (επιθετικότητα). Ως επί το πλείστον όμως τα παιδιά που απομονώνονται είναι παιδιά που δυσκολεύονται στις κοινωνικές συναναστροφές, εσωστρεφή, με χαμηλή εικόνα εαυτού και έλλειψη διεκδικητικότητας. Συχνά μπορεί και τα ίδια να πιστεύουν ότι δεν αξίζουν, γεγονός που επιβεβαιώνεται από την απόρριψη των συνομηλίκων δημιουργώντας έτσι ένα φαύλο κύκλο.
Πώς νιώθει ένα παιδί που απομονώνεται;
Η απόρριψη βιώνεται πάντοτε με αρνητικά συναισθήματα και αυτό γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη να ανήκουμε σε μια ομάδα για να μπορούμε να επιβιώνουμε σωματικά αλλά και συναισθηματικά. Ιδιαίτερα η απόρριψη από σημαντικά για εμάς πρόσωπα, οδηγεί σε απογοήτευση, θυμό, ενοχή (εγώ φταίω, εγώ δεν αξίζω να με αγαπούν, εγώ κάνω κάτι λάθος), κατάθλιψη. Για ένα παιδί, τα συναισθήματα αυτά είναι ακόμα πιο έντονα, δεδομένου ότι αναπτυξιακά δεν είναι σε θέση ακόμα να διαχειριστεί αποτελεσματικά και να επεξηγήσει όλα όσα συμβαίνουν. Η παρατεταμένη απόρριψη μπορεί να έχει σημαντικά αρνητικές συνέπειες στην ψυχολογία, την αυτοεκτίμηση και την προσωπικότητα του. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο χρειάζεται ως ενήλικοι να δράσουμε άμεσα...
Διάβασε τη συνέχεια στο themamagers.gr