Μετά την κυκλοφορία του πρώτου της single με τίτλο Scream, η Angelika Dusk παρουσιάζει τα καινούργια τραγούδια του δεύτερου δίσκου της και ετοιμάζεται για μία δυναμική εμφάνιση με την μπάντα της στην σκηνή του six d.o.g.s στις 4 Φεβρουαρίου. Κάπου μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου, όπου και κινείται εδώ και αρκετά χρόνια, βρήκαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για τις νέες της μουσικές περιπλανήσεις, το καινούργιο της άλμπουμ και φυσικά τα σχέδιά της. Τα υπόλοιπα στο six d.o.g.s!
Πού σε πετυχαίνουμε επαγγελματικά αυτή την περίοδο;
Είναι μια στιγμή που περίμενα καιρό, αφού παρουσιάζω σιγά -σιγά τα καινούργια τραγούδια του δεύτερου δίσκου μου. Βγήκε το πρώτο single, το Scream, και τώρα το δεύτερο , το Drown out the Light. Έγραφα αυτό το άλμπουμ τον τελευταίο χρόνο, ταξιδεύοντας στο Λονδίνο κάθε τρεις εβδομάδες και το ηχογράφησα στη Σαντορίνη και στην Αγγλία. Παράλληλα, συμβαίνουν πολλά ωραία στην «συναυλιακή» μου ζωή! Προετοιμάζομαι για τα live με την μπάντα μου στο six d.o.g.s (4/2 το πρώτο) και την ίδια στιγμή κάνω πρόβες για μια σειρά εμφανίσεων στο Hotel Ermou δίπλα στον Μπάμπη Στόκα. Χαμός!
Αν έκανες μια ανασκόπηση της χρονιάς που πέρασε, ποιες θα ήταν οι πιο δυνατές στιγμές της;
Η μια σίγουρα ήταν όταν άνοιξα τη συναυλία της Kovacs στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ! Είχε 2000 άτομα και η ενέργεια ήταν πολύ έντονη! Δυνατές όμως ήταν και κάποιες δυσάρεστες στιγμές, όπως οι αμέτρητες φορές που ταξίδευα μόνη στο Λονδίνο, περπατούσα στη βροχή, έπαιρνα τρένα μπρος - πίσω. Αλλά, ίσως τις στιγμές αυτές που ήμουν τόσο κουρασμένη και μελαγχολική έγραψα τα καλύτερα τραγούδια μου.
Μίλησέ μας για το καινούργιο σου άλμπουμ.
Κάποιος με ρώτησε πρόσφατα με τι μοιάζει και απάντησα “με έναν μαύρο πάνθηρα που έχει μελαγχολικά μάτια και ψυχή”. Το νέο μου άλμπουμ..είναι γεμάτο ενέργεια, edge, ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και ταυτόχρονα υπάρχει μια πιο ευαίσθητη πλευρά μέσα σ’αυτο που μιλαει για τα πιο κρυφά μου συναισθήματα. Γράφω για τις καταστροφικές τάσεις, κάτι που δυστυχώς μου συμβαίνει συχνά, αν και γνωρίζω ότι κάνω κακό στον εαυτό μου. Αλλά μέσα από αυτό γίνομαι πιο δημιουργική, νιώθω σα να οδεύω προς το φως του τούνελ, παρόλο που μ’ αρέσει να βρίσκομαι στο σούρουπο, στο ημίφως!
Κρίνοντας από το Scream, φαίνεται να έχεις αλλάξει διάθεση και ύφος στις μουσικές σου αναζητήσεις. Ισχύει κάτι τέτοιο;
Σίγουρα. Δεν είμαι πια στην καθαρή ποπ, πειραματίστηκα με πιο ροκ-ποπ ήχους, και εξερεύνησα διάφορα μονοπάτια με τη φωνή μου. ΣτοScream για παράδειγμα ήμουν στο στούντιο, και αφού έγραψα τους στίχους και τη μελωδία, είπα στον παραγωγό μου ότι δεν ήμουν ευχαριστημένη με το πόσο μελωδικό ήταν το αποτέλεσμα. Είχα ονομάσει το τραγούδι Scream για κάποιο λόγο: γιατί ουρλιάζω από πάθος, αγανάκτηση, ηδονή, θυμό. Οπότε πήρα το μικρόφωνο και άρχισα να ουρλιάζω με διαφορετικούς τρόπους μέχρι να πετυχω την κραυγή που ακούτε στο τραγούδι. Το σημαντικό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι ο Rupert, ο παραγωγός, δεν με έκρινε. Αντιθέτως είχε ενθουσιαστεί με τους πειραματισμούς μου και έτσι ένιωθα άνετα να δοκιμάσω κι άλλα πράγματα.
Τι σε εμπνέει στη μουσική σου;
Η ψυχοσύνθεσή μου κυρίως. Για παράδειγμα σε αυτό το άλμπουμ έγραψα τραγούδια όταν ένιωθα πολύ χάλια, όταν δεν ήξερα τι μου συμβαίνει και ποια είμαι, αλλά και όταν ήμουν ερωτευμένη (αν και αυτό δε φαίνεται γιατί όλα τα τραγούδια έχουν κάτι το σκοτεινό και αρνητικό!...). Επίσης με εμπνέουν πράγματα που θα μου πει κάποιος, όπως το“Sadness in my Eyes”, ένα τραγούδι που έγραψα όταν ένας αγαπημένος μου άνθρωπος με κοίταξε στα μάτια και μου είπε πως έχουν πάντα μια θλίψη μέσα τους.
Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από τη συνεργασία σου με τον Rupert Christie;
Είναι καταπληκτικός! Είναι επαγγελματίας με αστείρευτες ιδέες και ταυτόχρονα είναι πολύ καλός άνθρωπος και τον ενδιαφέρει το πρότζεκτ μου. Επίσης δε σταματάει ποτέ. Μπορεί να δουλεύει 20 ώρες το 24ωρο. Τώρα πριν δυο μέρες ήμουν στο Λονδίνο και ήταν άρρωστος ενώ βρισκόμασταν στο στούντιο. Πήγα και του πήρα ένα τεράστιο πακέτο χαρτομάντιλα και εκείνος δεν σταμάτησε να αυτοσαρκάζεται και να αστειεύεται με το γεγονός ότι έτρεχε ασταμάτητα η μύτη του και ήταν αγκαλιά με τον σκουπιδοτενεκέ. Είναι ωραίο να είναι άνετος ο συνεργάτης σου, όσο γνωστός κι αν είναι, να μην νοιάζεται για το πώς φαίνεται και τι εντύπωση θα κάνει.
Γνωρίζοντας ότι κινείσαι μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου, τι αποκομίζεις μουσικά αλλά και προσωπικά από αυτόν τον "συνδυασμό";
Μουσικά στο Λονδίνο έχω την τύχη να συνεργάζομαι με πολύ καλούς επαγγελματίες του χώρου που καταλαβαίνουν και συνεισφέρουν στον ήχο που θέλω. Άλλα λόγω του ότι δουλεύω στο στούντιο τουλάχιστον 12 ώρες την ημέρα, δεν έχω χρόνο να δω φίλους στο Λονδίνο και έτσι νιώθω πολύ μόνη όταν πηγαίνω, ε και όπως καταλαβαίνεις αυτό δεν είναι και τόσο ευχάριστο. Στην Αθήνα από την άλλη είναι η ζωή μου, το σπίτι μου, οι φίλοι και η οικογένειά μου, τα στέκια μου, η μπάντα και τα live μου, το σκυλί μου. Ανεκτίμητα!
Τι να περιμένουμε στο επερχόμενο live σου;
Πολλή καινούργια δική μου μουσική και διασκευές από αγαπημένα μου τραγούδια. Έχω φετίχ με τα 80ς οπότε έχω διασκευάσειDepeche Mode &Alphaville, αλλά θα ακούσετε και άλλα όπως Garbage από τα ‘90ς.
Τα σχέδια σου για το άμεσο μέλλον;
Να μην ξανακολλήσω γρίπη γιατί το να τραγουδάς με συνάχι και πυρετό “is a bitch” που λεν και οι Άγγλοι.
info: ANGELIKA DUSK LIVE @ six d.o.g.s.
Σάββατο 4 Φεβρουαρίου & Σάββατο 4 Μαρτίου & Σάββατο 1 Απριλίου στις 21:00
Είσοδος: 7 ευρώ