Το νέο FOMO (Fear of missing out), είναι το FOLO.
Τι είναι το FOMO;
Έφηβοι και ενήλικες, όλοι μας πλέον, γράφουμε ασταμάτητα μηνύματα, κάνουμε post φωτογραφίες, άρθρα και ιδέες στο facebook, instagram, twitter, LinkedIn, υποκεινούμενοι από την ανάγκη για μια πιθανή κοινωνική διασύνδεση. Mπορεί όλος ο ελεύθερος χρόνος μας να διοχετευτεί εκεί: Στα social media. Η Sherry Turkle στο βιβλίο της Alone Together μιλάει για τη FOMO (fear of missing out). Είμαστε τόσο συνδεδεμένοι διαδικτυακά ο ένας με τον άλλον, που φοβόμαστε μήπως μείνουμε μόνοι, μήπως χάσουμε κάτι καινούριο, μήπως δεν ενημερωθήκαμε για το τι διασκεδαστικό έκαναν οι φίλοι μας (που εμείς δεν κάναμε), μήπως δεν δείξαμε τι όμορφο κάναμε μέχρι τώρα, που ακόμη κι όταν πάμε να αποσυνδεθούμε, μετά από λίγα λεπτά, ξαναμπαίνουμε για να βεβαιωθούμε ότι δεν χάσαμε κάτι καινούριο.
Το συναίσθημα του φόβου είναι τόσο έντονο που οδηγεί σε εθισμό. Και πραγματικά είναι πολύ εύκολο να εθιστούμε σε μια θετική ανατροφοδότηση σε μια φοβερή φωτογραφία που έχουμε μόλις αναρτήσει-εννοώ τα like σε facebook και instagram και τα retweets και favorites se twitter.
Η Μ. μου έχει πει ότι όταν χαζεύει στο facebook τις φωτογραφίες φίλων, νιώθει ότι περνούν πολύ πιο ωραία απ’ότι εκείνη, ότι κάνουν πιο διασκεδαστικά και συναρπαστικά πράγματα. Αυτό της δημιουργεί άγχος για το πώς είναι καλύτερο να διαχειρίζεται τον χρόνο της, αίσθημα κατωτερότητας και φυσικά την ανάγκη να τσεκάρει συνεχώς τι καινούριο έχει αναρτηθεί. Θέλει απεγνωσμένα κι εκείνη να αναρτήσει την πιο cool φωτογραφία της δείχνοντας πόσο συναρπαστική ζωή έχει…
«Είναι Παρασκευή, κι όμως δεν έχω την διάθεση να βγω έξω. ‘Ετσι έφτιαξα ποπ κορν και έβαλα να δω την αγαπημένη μου ταινία. Ήμουν ήρεμη μέχρι που μπήκα στο facebook και είδα πώς περνάει μια φίλη μου που έχει βγει σε ένα μπαρ κοντά στο σπίτι μου. Ξέφρενοι χοροί, ποτά, κόσμος… Τελικά άρχισα να αναρωτιέμαι… Μήπως περνάω την ώρα μου σαν άρρωστη; Μήπως εκεί θα έπρεπε να είμαι; Να σηκωθώ να πάω, ακόμη κι αν δε έχω διάθεση ή να χαλαρώσω κάνοντας κάτι ήρεμο;»
Προχθές μια γνωστή μου, ας την πούμε Β., μου περιέγραφε πόσο βαρετά είχε περάσει σε μια έξοδό της σε ένα νυχτερινό μαγαζί της πόλης μου. Όταν έτυχε να δω φωτογραφίες που είχε αναρτήσει στο facebook από την συγκεκριμένη έξοδο, με έκπληξη, είδα μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Τίποτα δεν φανέρωνε την βαρετή βραδιά που μου είχε περιγράψει. Όλα έδειχναν ότι διασκέδασε πολύ με αγαπημένους φίλους.
H Turkle καταλήγει στο συμπέρασμα με το οποίο συμφωνώ απόλυτα: Η σχέση μας με την τεχνολογία φαίνεται να είναι σε πολύ ανώριμο στάδιο. Ακόμη δεν ξέρουμε το μέτρο και πώς να την χρησιμοποιούμε ώστε να είναι προς όφελός μας.
Στην πραγματικότητα, είναι πολύ λίγα τα πράγματα που δεν μπορούν στ’αλήθεια να περιμένουν. Σκέφτομαι ότι το καταλαβαίνω να τσεκάρει τα mail του ο πρωθυπουργός της χώρας κατά τη διάρκεια των γευμάτων του. Εμείς οι υπόλοιποι;… Είναι πραγματικά αναγκαίο;
Τι είναι το FOLO;
Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, όμως οι επιστήμονες παρατηρούν πως οι έφηβοι και οι νεαροί ενήλικες, περνούν περισσότερο χρόνο διαδικτυακά. Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να φοβόμαστε την κοινωνική απόρριψη και να αναζητούμε την αποδοχή των άλλων. Τα ΜΚΔ αντιπροσωπεύουν κατά μια έννοια την κοινωνική επιτυχία και αποτυχία. Ο αριθμός των followers μπορεί να επηρεάσει και να καθορίσει την αίσθηση της αυτοαξίας, ειδικά των εφήβων και των νεαρών ενηλίκων.
Όταν κάποιος έχει FOLO, μπορεί να επηρεαστεί ψυχολογικά από τον αριθμό των likes και των ακολούθων του. Αγχώνεται και αλλάζει η διάθεσή του ανάλογα με την απήχηση που θα έχει κάτι που θα αναρτήσει.
- Μια λύση είναι η ψηφιακή απεξάρτηση. Δηλαδή, η απεξάρτηση από την τεχνολογία και ειδικά από τα ΜΚΔ. Η απομάκρυνση από το ίντερνετ, δίνει στο άτομο την δυνατότητα να δημιουργήσει συνθήκες πραγματικής χαράς και πραγματικές εμπειρίες όπου δεν θα σκέφτεται ανά πάσα στιγμή αν θα μπορούσαν να αναρτηθούν και με ποιο τρόπο.
Γνωρίζω ανθρώπους που δημιουργούν εμπειρίες με το σκεπτικό να τις αναρτήσουν στα social. Η απήχηση της φωτογραφίας ή του βίντεό τους, καθορίζει την διάθεσή τους και τη γενική ψυχική τους κατάσταση. Έτσι όμως πέφτουν στην παγίδα να δημιουργούν βραχυπρόθεσμες καταστάσεις οι οποίες θα τους επιτρέψουν να νιώσουν όμορφα στιγμιαία, και έτσι εγκλωβίζονται σε μια μακροπρόθεσμη δυστυχία.
Τα ΜΚΔ δεν είναι καλά ή κακά. Το θέμα είναι να τα διαχειριστούμε έτσι ώστε να προσθέσουν αξία και ουσία στη ζωή μας και όχι να τα αφαιρέσουν από τις ζωές μας.
Να είσαι καλά!
Σ.