Εδώ στις διακοπές βρήκα περισσότερο χρόνο για διάβασμα. Πολύ διάβασμα… μαζί με τον ήχο των τζιτζικιών χάθηκα στις γραμμές των βιβλίων και στα νοήματά τους.
Το βιβλίο με το οποίο ταυτίστηκα και θεώρησα ότι θέλω οπωσδήποτε να μοιραστώ μαζί σου, είναι «η Σοφία του Γονέα» του Robin Sharma. Δεν απευθύνεται μόνο στους γονείς. Κατά τη γνώμη μου απευθύνεται στον οποιοδήποτε άνθρωπο ψάχνει το ουσιαστικό νόημα της ζωής και θέλει να γίνει ηγέτης του κόσμου που ζει.
Ο συγγραφέας όμως βοηθά τους γονείς να καλλιεργήσουν τη νοοτροπία του νικητή στο παιδί τους.
Η Κάθριν, η ηρωίδα που αφηγείται την ιστορία της μιλάει για το δικό της προσωπικό ταξίδι και το πώς ο αδερφός της ο Τζούλιαν, τη βοήθησε να ηγηθεί της ζωής της, της δουλειάς της και να δημιουργήσει ουσιαστικές σχέσεις στην οικογένειά της. Ποιος δεν τα θέλει όλα αυτά;
Παρακάτω θα αναφέρω τα ποιο σημαντικά σημεία του βιβλίου
Τι κάνουν λοιπόν οι περισσότεροι σύγχρονοι γονείς σύμφωνα με τον συγγραφέα… Τρέχουν όλη μέρα για να καλύψουν τα έξοδα, φτάνουν στο σπίτι τους και κατάκοποι περνούν περισσότερη ώρα στην τηλεόραση παρά με τα παιδιά τους. Γίνονται γκρίζες σκιές τους εαυτού τους. Νομίζουν ότι εάν δώσουν όσο περισσότερα υλικά μπορούν στα παιδιά, εκείνα θα γίνουν ευτυχισμένα.
Νομίζουν ότι αφού τα στέλνουν σχολείο, τη μάθησή τους την έχουν αναλάβει οι δάσκαλοι και ότι εκείνοι δεν έχουν να τους προσφέρουν πολλά.
Λέμε οι άνθρωποι ότι θέλουμε να αλλάξει ο κόσμος, να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά δεν είμαστε πρόθυμοι να αλλάξουμε τον εαυτό μας.
Συνήθως, οι περισσότεροι άνθρωποι ανακαλύπτουν το νόημα της ζωής στο τέλος της ζωής τους. Συνειδητοποιούν ότι όλα όσα ήταν σημαντικά σε όλη της ζωή τους, ήταν τελικά πολύ ασήμαντα, ενώ όλα εκείνα που θεωρούσαν ασήμαντα και επουσιώδη, ήταν στην πραγματικότητα τα σημαντικά και ουσιώδη.
Θυσιάζουν την ουσία για το χρήμα και αντί να επιδιώκουν τον απώτερο σκοπό της ζωής, κυνηγούν το κέρδος. Οι οικογένειές τους δεν αποτελούν πια την πρώτη τους προτεραιότητα και, σαν αποτέλεσμα, οι σύντροφοι και τα παιδιά τους υποφέρουν χωρίς λόγο. Δεν βρίσκουν πλέον χρόνο να ανανεώνουν τον εαυτό τους και να καλλιεργήσουν τις σημαντικότερες ανθρώπινες σχέσεις τους. έχουν ξεχάσει πως οι μικρές απολαύσεις της ζωής, όπως η μαγεία του γέλιου ενός παιδιού ή ενός ηλιοβασιλέματος είναι οι σημαντικότερες.
Επίσης, αντί να δείχνουμε τις αληθινές αποχρώσεις της προσωπικότητάς μας, πασχίζουμε να κατασκευάσουμε μια εικόνα για να που να ανταποκρίνεται στο πως νομίζουμε ότι θέλουν οι άλλοι να μας βλέπουν. Δεν εκφράζουμε την αγάπη μας, δε ζούμε στο τώρα και δεν απολαμβάνουμε κάθε στιγμή του σπουδαίου αυτού δώρου που λέγεται ζωή.
Όταν μια πόρτα κλείνει, μια άλλη ανοίγει. Συχνά όμως μένουμε προσκολλημένοι με τόση πικρία στην πόρτα που έκλεισε, ώστε δε βλέπουμε εκείνη που άνοιξε. Τα εμπόδια γίνονται, αναπόφευκτα, σκαλοπάτια προόδου και οι αποτυχίες μας αποκαλύπτουν τις πραγματικές μας δυνάμεις.
Ο Τολστόι είχε πει: Υπάρχει μόνο ένα σαφές γνώρισμα που διακρίνει μια πράξη είτε ως καλή είτε ως κακή: Aν αυξάνει τη συνολική αγάπη που υπάρχει στον κόσμο, είναι καλή. Αν διαχωρίζει τους ανθρώπους και δημιουργεί διχόνοια ανάμεσά τους, είναι κακή. Για να γίνουμε ποιο ολοκληρωμένοι σαν άνθρωποι θα πρέπει να δείχνουμε περισσότερη αγάπη, στους γύρω μας και στο έργο της ζωής μας.
Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι σα να ζουν τυχαία και αντιδρούν στα καθημερινά γεγονότα αντί αν δημιουργούν οι ίδιοι τις συνθήκες που φαντάζονται στα όνειρά τους.
Η ευτυχία δεν έρχεται από τα πράγματα που καταφέρνουμε, αλλά από τις σκέψεις που κάνουμε. Είναι μια νοητική κατάσταση που δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι με τον τρόπο που επεξεργαζόμαστε και ερμηνεύουμε τα γεγονότα ζωής. Η ευτυχία έρχεται όταν δείχνουμε ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχουμε στη ζωή μας και τα μικρά καθημερινά θαύματα που ζούμε.
Ας μην ξεχνάμε και τον κανόνα της αφθονίας. Ότι όσο περισσότερο δώσεις στους άλλους, τόσα περισσότερα θα λάβεις τελικά. Η αφθονία είναι μια ενέργεια που ρέει ελεύθερα στον κόσμο και όσο περισσότερη εκπέμπουμε τόσο περισσότερη επιστρέφει σε εμάς.
Στο τέλος της ζωής μας μετανιώνουμε όλα τα ρίσκα που δεν πήραμε. Στη ζωή μας οφείλουμε να ζούμε ελεύθεροι και όπου αρχίζει ο φόβος, η ελευθερία τελειώνει.
Όλα ξεκινούν από το σπίτι μας. Το πρώτο που χρειάζεται να κάνεις είναι να βάλεις σε προτεραιότητα την οικογένειά σου, όχι με τα λόγια αλλά με τις αληθινές πράξεις. Το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στα παιδιά σου είναι να περνάς ουσιαστικό χρόνο μαζί τους.
Στο επόμενο λοιπόν άρθρο θα σας πω πώς να ηγηθείς της οικογένειας σου και να μάθεις και το παιδί σου τη νοοτροπία του ηγέτη.
Να είσαι καλά!
Σ.