Όταν η Ιωαννίτα πήγε πρώτη φορά στον παιδικό, αναρωτιόμουν αν θα μπορέσει να κάνει φίλους, αν θα είναι άνετη να μιλάει στα άλλα παιδιά και αν θα εκφράζει αυτά που σκέφτεται και νιώθει. Νομίζω ότι πρόκειται για μια κοινή ανησυχία που έχουμε πολλοί γονείς. Γι’αυτό θα σας προτείνω τρόπους να βοηθήσετε το παιδί σας να κάνει εύκολα φίλους.
Αρχικά χρειάζεται όλοι να θυμόμαστε πως το κάθε παιδί έχει τη δική του μοναδική προσωπικότητα. Έτσι, δεν είναι καθόλου δίκαιο να συγκρίνουμε ένα παιδί που έχει έμφυτη την τάση στην κοινωνικότητα με ένα συνεσταλμένο και ντροπαλό παιδί, το οποίο δεν νιώθει άνετα με τον πολύ κόσμο. Υπάρχουν όμως κάποιες τεχνικές που μπορούμε να το βοηθήσουμε να αναπτύξει αυτή την δεξιότητα, χωρίς πίεση και χωρίς άγχος.
1. Το παίξιμο ρόλων
Παίξτε κουκλοθέατρο με το παιδί και αφήστε το να προσποιηθεί διάφορους χαρακτήρες. Παίξτε ότι είστε στο σούπερ μάρκετ ή ακόμη και στο σχολείο, χρησιμοποιώντας διάφορες κούκλες όπου θα προσποιείστε τις φωνές τους. Με αυτό τον τρόπο, το παιδί, μέσα από το ευχάριστο παιχνίδι, θα αρχίσει να ανοίγεται και να νιώθει περισσότερο άνετα στις κοινωνικές επαφές.
2. Ελέγξτε τον φόβο της απόρριψης
Κάποια παιδιά, φοβούνται την απόρριψη και γι’αυτό δεν δοκιμάζουν να μιλήσουν σε άλλα. Προσπαθήστε, όποτε και αν συμβεί κάτι τέτοιο να είστε χαμογελαστή λέγοντας ήρεμα «δεν πειράζει, δεν γίνεται να αρέσουμε σε όλους» Επίσης, προσπαθήστε, να δείχνετε στο παιδί ότι και εσείς οι γονείς διαχειρίζεστε με ψυχραιμία την απόρριψη και ότι δεν σας φοβίζει.
3. Πάρτε ένα κατοικίδιο
Η υιοθεσία κατοικίδιου βοηθά στην ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης του παιδιού και της εμπιστοσύνης στον εαυτό του. Επίσης, η βόλτα με το κατοικίδιο θα βοηθήσει το παιδί να έρθει πιο κοντά με τα άλλα παιδιά που θα το πλησιάζουν για το σκυλάκι του.
4. Τακτικές κοινωνικές συναναστροφές
Αν βλέπετε ότι το παιδί αποφεύγει τις κοινωνικές συναναστροφές, έχετε έναν παραπάνω λόγο να τις επιχειρείτε, γιατί αποφυγή = φόβος. Έτσι, οργανώστε στο σπίτι καλέσματα και ελάτε κοντά με άλλους γονείς που έχουν παιδιά.
5. Επιβραβεύστε το
Η επιβράβευση είναι πολύ σημαντική, αλλά χρειάζεται να είναι στοχευμένη και συγκεκριμένη. Δηλαδή, πείτε του «μπράβο που πήγες και ρώτησες εκείνο το παιδί πως το λένε, παρόλο που ξέρω ότι δυσκολεύεσαι να μιλάς πρώτος. Κι όμως το έκανες!» και όχι απλά επίσης, αν γίνεται εκείνη τη στιγμή που το παιδί κάνει την προσπάθεια και είναι κάτι που έχετε συζητήσει, τότε και ένα γλυκό χτύπημα στην πλάτη θα είναι επίσης μια δυνατή επιβράβευση για το παιδί.
6. Παρατήρηση των άλλων
Κάποια παιδιά δεν κάνουν φίλους, γιατί απλά δεν νοιάζονται για εκείνους. Δηλαδή, αν για παράδειγμα το παιδί ξεκινάει να λέει μια ιστορία και οι φίλοι τους την βρουν βαρετή και φύγουν, βοηθήστε το να το καταλάβει και πείτε του «ας σκεφτούμε κάποιο άλλο παιχνίδι που θα αρέσει σε όλους» . Τα που κάνουν φίλους είναι και εκείνα που μπορούν να καταλάβουν τους άλλους. Ρωτήστε το παιδί πώς θα ένιωθε αν ήταν στη θέση κάποιου άλλου.
7. Η ντροπή δεν είναι ντροπή
Μην δημιουργήσετε στο παιδί τύψεις ή αρνητικά συναισθήματα επειδή είναι ντροπαλό. Χρειάζεται να καταλάβει ότι η ντροπή υπάρχει λίγο ή πολύ σε όλους μας και ότι είναι ένα απόλυτα φυσιολογικό συναίσθημα. Μην το μαλώνετε και μην το πιέζετε επειδή είναι ντροπαλό. Αγοράστε του σχετικά παραμύθια, ώστε να δει ότι δεν είναι μόνο εκείνο που νιώθει έτσι.
8. Μην τα κάνετε εσείς αντί για εκείνο
Πολλοί γονείς, από την ανάγκη τους να προστατέψουν το παιδί, τα κάνουν όλα πριν από εκείνο για εκείνο. Αφήστε το όταν χρειάζεται κάτι να το ζητάει το ίδιο. Για παράδειγμα, μην ζητήσετε εσείς το καλαμάκι από τον σερβιτόρο, αλλά αφήστε το να το ζητήσει μόνο του. Βοηθήστε το στην αρχή λέγοντάς του ότι εσείς θα φωνάξετε τον σερβιτόρο, αλλά ότι εκείνο θα χρειαστεί να του ζητήσει τι θα ήθελε.
Να είστε καλά!
Σ.