Το κοριτσάκι μου έγινε 4 ετών… Πότε πέρασε τόσος καιρός από τότε που ήταν έτσι;…
Σήμερα πήγε και την πρώτη της εκδρομή με διανυκτέρευση!
Αν κλείσω τα μάτια μου ακόμη την βλέπω σαν κι εκείνο το απροστάτευτο μωράκι και μυρίζω την ίδια εκείνη μυρωδιά στην οποία είχα εθιστεί. Όταν ανοίγω τα μάτια μου βλέπω ένα κορίτσι.
«Μαμάκα μου, είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου», μου λέει και κουρνιάζει στην αγκαλιά μου…
«Πόσο καλή μαμά είμαι;» «πότε μεγάλωσε το μωράκι μου;» «για πόσο ακόμη θα θέλει να κουρνιάζει στην αγκαλιά μου;» τέτοιες σκέψεις περνάνε κατακλυσμιαία από το μυαλό μου.
Ο τρόπος που μεγαλώνουν οι κόρες μου, είναι πολύ διαφορετικός από εκείνον που μεγάλωσε η δική μου γενιά. Όλα τότε ήταν πιο απλά, πιο αργά και πιο ήρεμα. Σήμερα, τα παιδιά, από βρέφη αρχίζουν τις δραστηριότητες. Η κόρη μου προχθές έκλεισε τα 4 και ήδη έχει πάει κολυμβητήριο, μπαλέτο, μουσική, ζωγραφική και yoga (μπορεί να ξεχνάω κάτι…) Επίσης, όσο κι αν προσπάθησα να το αποφύγω, εκείνη έχει μάθει να χειρίζεται i-pad, i-phone, και όλα τα παρεμφερή i…
Πριν λίγο καιρό, συνάντησα ένα ζευγάρι που επέμειναν ότι δεν θέλουν να αφήνουν ποτέ τα παιδιά τους να βαριούνται. «Έχουν τη μια δραστηριότητα μετά την άλλη, δεν θέλουμε να βαρεθούν ούτε λεπτό…», μου τόνισαν.
Άρχισα λοιπόν να αναρωτιέμαι περεταίρω για το τι είναι καλύτερο για το παιδί. Φυσικά, το «καλύτερο» είναι σχετικό και υποκειμενικό για τον κάθε γονέα. Όμως, ήθελα να μελετήσω τα προτερήματα ενός σχετικά νέου κινήματος, το λεγόμενο “Slow parenting”, που χαρακτηρίζει τους πιο χαλαρούς γονείς.
Τι είναι το slow parenting;
Ο Carl Honore , συγγραφέας των “The Power of Slow: Finding Balance and Fulfillment Beyond the Cult of Speed,” και “Under Pressure: Rescuing Our Children from the Culture of Hyper-Parenting”, υποστηρίζει ότι όλα γίνονται στο fast forward και ότι κατά κάποιον τρόπο τα παιδιά μας πιέζονται παρα φύσιν. Δηλαδή, πιέζονται για τις ακαδημαϊκές τους επιτεύξεις αλλά ξεχνούν να αυτοεξυπηρετούνται. Όπως λέει χαρακτηριστικά «Τρέχουμε τα παιδιά στο ακαδημαϊκό μέρος και από την άλλη δεν τα αφήνουμε να περπατήσουν μέχρι το σχολείο έως τα…23 τους»
Το SP, χαρακτηρίζει τους γονείς που δεν φορτώνουν τα παιδιά τους με οργανωμένες δραστηριότητες . Μ’ αυτό τον τρόπο, τους επιτρέπουν να εξερευνήσουν τον κόσμο με τον δικό τους τρόπο και ρυθμό. Η φιλοσοφία του SP, υποστηρίζει ότι το παιχνίδι χρειάζεται να γίνεται από το παιδί με τον δικό του τρόπο, χωρίς επιπρόσθετα ξένα ερεθίσματα, κυρίως μέχρι τα 6 του χρόνια. Μέχρι τα 6, το παιδί χρειάζεται να παίζει χωρίς κατεύθυνση, και χωρίς πολλά εξωτερικά ερεθίσματα, με σκοπό να ανακαλύψει τον δικό του τρόπο και να πηγαίνει με τον δικό του ρυθμό, αντί να το τρέχουμε εμείς.
Επίσης, στον ίδιο ρυθμό χρειάζεται να κινούνται και οι γονείς. Έτσι, προτείνεται το κύριο γεύμα να το κάνουν μαζί όλα τα μέλη της οικογένειας και γενικά οι γονείς να περνούν χρόνο με το παιδί τους, αντί να το πηγαινοφέρνουν στις δραστηριότητες.
Το SP εξυμνεί την ποιότητα έναντι της ποσότητας. Η φιλοσοφία του είναι να ζούμε το τώρα και να δημιουργούμε σημαντικές στενές σχέσεις. Αλπά να κοιτάξουμε τα παιδια μας όσο εκείνα παίζουν , διαβάζουν ή τρώνε. Αυτή η παύση θα μας δώσει ένα κίνηρρο να κάνουεμ το βήμα, να θυμηθούμε πόσο αξιοθαύμαστα είναι και να κάνουμε μια παύση.
Η φιλοσοφία του SP, θεωρεί ότι πρέπει να σταματήσουμε την εξύμνηση του να είναι κάποιος πολυάσχολος.
Ποιος είναι ο στόχος του Slow Parenting;
Ο στόχος είναι τα παιδιά να νιώθουν ικανοποίηση από τα δικά τους ατομικά «μικρά» επιτεύγματα, χωρίς να πρέπει να γίνουν απαραίτητα πλούσιοι και δημοφιλής ενήλικες. Εξάλλου κανένα από τα δύο αυτά χαρακτηριστικά δεν συνδέεται με την πραγματική ευτυχία.
Ας βάλουμε λοιπόν στην ατζέντα μας, με τον ίδιο τρόπο που βάζουμε τα ραντεβού και τις υποχρεώσεις μας, τον χρόνο με την οικογένειά μας. Ας πούμε ότι μια Πέμπτη βράδυ θα περπατήσουμε στο σκοτάδι, ή ας πούμε ότι την Τρίτη το πρωί θα κάνουμε ένα οικογενειακό πρωινό με κρέπες! Κάτι που θα μείνει στη μνήμη των παιδιών μας και θα κάνει τη στιγμή εκείνη σημαντική.
Τελικά το να τρέχουμε όλη μέρα μήπως γεμίζει την ατζέντα μας αλλά αδειάζει την ψυχή μας και τη σχέση μας με τα παιδιά μας;
Να είσαι καλά!
Σ.